องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1051

อย่างไรเซี่ยชิงก็อยู่ที่นั่น ไม่ว่าอย่างไรชนเผ่าหนี่ว์เจินและตระกูลจางก็ไม่มีทางกำจัดนางได้ในทันที

หยางจิ่นซิ่วลังเลไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “หากหม่อมฉันเป็นผู้ที่ชี้นำการทำสงคราม เป้าหมายของหม่อมฉันก็มีเพียงอย่างเดียวเพคะ”

“เจ้าอยากจะบอกว่าตัดเส้นทางการส่งกำลังบำรุงของเรา เพื่อให้เราเคลื่อนไหวในเยี่ยนเป่ยยากลำบากงั้นรึ?”

ฉินเหยียนขมวดคิ้ว เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพยักหน้า เขาก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า

“อย่าพูดถึงเรื่องที่ว่าตระกูลเหล่านั้นจะมีคนมากเพียงนั้นได้อย่างไรเลย อีกอย่างเมื่อสามสี่วันที่แล้วข้าก็ได้ส่งคนไปคอยจับตาดูชนเผ่าหนี่ว์เจินเอาไว้แล้ว ก็ยังไม่พบอะไรผิดปกติ แค่ตระกูลจางไม่สามารถทำให้ฝ่ายธุรการแนวหลังของเราเสียการควบคุมไปได้หรอก”

อีกอย่าง เขายังวางแผนป้องกันเผื่อยามฉุกเฉินเอาไว้ด้วย นั่นก็คือคนหลายหมื่นคนที่เซี่ยชิงนำไป

ฉินเหยียนครุ่นคิดแล้วพูดว่า “เช่นนี้แล้วกัน เจ้าจงระดมทหารรถยนต์หนึ่งหมื่นนายมา บัดนี้พวกเขาอยู่ในด่านกันหมด เจ้าไปรับผิดชอบกองทัพใหญ่นี้เสีย แล้วรีบกลับมา หากพวกชนเผ่าหนี่ว์เจินบังอาจลงไม้ลงมือ เช่นนั้นเราก็กวาดล้างเส้นทางบำรุงแนวหลังของกองทัพของพวกมันซะ!”

“เพคะ!” เมื่ออได้ยินดังนั้นแล้วหยางจิ่นซิ่วก็พยักหน้าทันที

......

ฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น ณ ในเมืองเสิ่น

แนอวี่เองก็ได้ส่งหลี่ชางเคลื่อนทัพ “ออกเดินทางเถิด ข้าจะคอยรายงานจากเจ้าที่นี่”

ฉินอวี่ตบบ่าของหลี่ชาวแล้วยิ้มพูดให้กำลังใจ

“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ทำให้ต้องผิดหวังพ่ะย่ะค่ะ!” หลี่ชางพยักหน้าแล้วหันหลังจากไป

ก่อนจะออกเดินทาง เขามองไปยังเยี่ยนเป่ยที่อยู่ท่ามกลางภูเขาที่อยู่ห่างไกล และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา เมื่อก่อนไม่มีใครในเก้าแคว้นที่เคยเข้าไปในส่วนลึกของทะเลทราย การนำทัพในครั้งนี้ แม้ว่าจะมีจำนวนคนไม่มาก แต่ก็เพียงพอที่จะบันทึกลงในประวัติศาสตร์แล้ว

อย่าพูดถึงเรื่องสิ่งที่ต้องปฏิบัติในการโจมตีครั้งนี้เลย ม่มีใครเคยทำมาก่อนเป็นแน่ หลี่ชางมีความทะเยอทะยานมาก เขานำกองกำลังสามพันนายมุ่งหน้าไปในทะเลทราย

เมื่อหลี่ชางไปแล้ว จางฝูเองก็ได้บอกลากับฉินอวี่ชั่วคราว เพราะหากเส้นทางการส่งกำลังบำรุงถูกตัดขาด ทุกที่ที่มีความเกี่ยวข้องกับอาณาจักรฉินก็จะเกิดการขาดแคลนเสบียง ส่วนเขาจะมุ่งหน้าไปหาฉินเหยียนที่เมืองถูเหอเสียหน่อย

......

อีกด้านหนึ่ง เมื่อท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้นแล้ว ทหารม้าทุ่งหญ้าก็ได้รีบถอนกำลังออกไป กองทัพของเซี่ยชิงที่ต่อสู้อย่างสุดกำลังก็ได้มีเวลาพักหายใจกันแล้ว

“แม่ทัพเซี่ยขอรับ พวกมันถอนกำลังไปแล้วขอรับ”

รองผู้บัญชาการยืนอยู่ข้างๆเซี่ยชิงแล้วรายงานด้วยสีหน้าที่ดีใจ

แต่เซี่ยชิงกลับไม่รู้สึกดีใจเลย นางมองศพที่อยู่บนสนามรบแล้วรู้สึกผิดอย่างมาก

“เฮ้อ!” เซี่ยชิงถอนหายใจแล้วพึมพำว่า “เป็นเพราะข้า หากข้ารู้จักป้องกันเสียก่อน ก็ไม่ต้องสูญเสียมากมายเพียงนี้แล้ว”