จวนเจ้าเมือง
ฉินเหยียนมองสาส์นที่จางฝูนำมาให้แล้วตกตะลึงไปหมด เขาดูเนื้อหาแล้วรู้สึกว่าตนเองได้สมบัติล้ำค่ามาแล้วสิ
จ้าวจือหย่าเดินเข้ามาแล้วพูดอย่างจนปัญญาว่า “ท่านอ๋องเพคะ ท่านจะไม่คอยดูจางฝูจริงๆรึเพคะ? จะไว้ใจเขามากเกินไปรึไม่เพคะ?”
ฉินเหยียนเก็บสาส์นแล้วยิ้มถามขึ้นว่า “เป็นอะไรไปรึ?”
“จะอะไรเล่า บัดนี้ราคาเสบียงเมืองถูเหอได้สูงถึงหนึ่งร้อยยี่สิบตำลึงต่อหนึ่งกิโลกรัมแล้วนะ”
จ้าวจือหย่าสีหน้าขมขื่น นางอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าพูดว่า
“เหล่าชาวเมืองตกต่ำถึงขั้นต้องกินเปลือกไม้แล้ว ทั้งที่เรายังมีเสบียงอยู่บ้างแท้ๆ แต่ก่อนหน้านี้เขากลับออกคำสั่งให้พ่อค้าเสบียงทั่วเมืองขายไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยยี่สิบตำลึงแล้ว คราวนี้ราคาเสบียงก็พุ่งสูงขึ้นทั่วเมือง ชาวเมืองของเราทุกข์ทรมานอย่างยิ่งเพคะ”
“อีกอย่างท่านอ๋องทรงทราบรึไม่เพคะ? วันนี้พ่อค้าเสบียงจากแต่ละที่ได้มาเยือน เขากลับใช้เงินมหาศาลเพื่อเชื้อเชิญพวกนั้นไปฉลองที่หอหม่านฉวา นี่มัน.....”
ไม่ว่าอย่างไรจ้าวจือหย่าก็มองว่าจางฝูเป็นคนโง่ เดิมทีนางคิดว่าที่จางฝูทำเช่นนี้จะต้องมีอะไรแอบแฝง แต่สุดท้ายกลับแย่ลงมากยิ่งขึ้น
“ฮ่าๆๆ” ฉินเหยียนได้ยินดังนั้น เขาไม่รู้สึกโกรธ แถมยังหัวเราะขึ้นมาอย่างเสียงดัง
จ้าวจือหย่าขมวดคิ้วแล้วถามขึ้นว่า “ท่านอ๋องเป็นอะไรไปเพคะ? หรือว่าท่านเองก็รู้สึกว่าที่จางฝูทำเช่นนี้ถูกต้องแล้วเพคะ?”
“ทีแรกข้าเองก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรแฝง แต่ตอนนี้รู้แล้ว เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะถูกเขาหลอกไปด้วย!” ฉินเหยียนโบกมือแล้วหัวเราะพูดขึ้น
“แล้วท่านอ๋องคิดว่าที่เขาทำเช่นนี้มีความหมายอะไรงั้นรึเพคะ?”
จ้าวจือหย่ายิ่งสับสน นางไม่เข้าใจเลย
ฉินเหยียนหยุดหัวเราะแล้วถามขึ้นว่า “เจ้ายังจำได้รึไม่ว่าตอนนั้นจางฝูบอกว่า หากจะทำให้เมืองถูเหอไม่ขาดแคลนเสบียงอีกอย่างรวดเร็วจะต้องใช้สามขั้นตอน”
“จำได้เพคะ ตอนนั้นเขาบอกว่าขั้นตอนที่หนึ่งคือการยกราคาเสบียงให้สูงลิ่ว แต่ขั้นตอนต่อไปนั้นเขาก็ไม่ได้พูด”
จ้าวจือหย่าตอบกลับไป นางก็คาดถึงว่าขั้นตอนที่สองตงจะเป็นเรื่องที่พ่อค้าเสบียงถูกดึงดูดกันมาจนหมด แต่ราคาเสบียงที่สูงมากเช่นนั้น ชาวเมืองก็ไม่มีปัญญาจะซื้อ นำเสบียงมากมายเพียงนั้นมาก็ไม่มีประโยชน์
“ใช่แล้ว” ฉินเหยียนยิ้ม จากนั้นก็อธิบายว่า “ขั้นตอนที่สองก็คือกระจายข่าวที่เสบียงมีราคาสูงลิ่วไปทั่วเยี่ยนเป่ย พ่อค้าเสบียงจากทุกที่ในเยี่ยนเป่ยได้รู้ข่าวจะต้องมารวมตัวกันที่นี่เป็นแน่ เพื่อจะทำเงินให้ได้มหาศาล!”
“ขั้นตอนที่สาม คือการรอให้พ่อค้าเสบียงลากเสบียงมาจนหมด แล้วเราจึงค่อยเปิดคลังเสบียงอย่างรวดเร็ว ทำให้ราคาเสบียงลดลงอย่างสาหัส แล้วพ่อค้าเสบียงเหล่านั้นก็จะไม่ได้อะไรเลยเพราะต้นทุนการขนส่ง จนทำให้ติดลบ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...