องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1062

ไม่ต้องพูดถึงการพึ่งพาอาณาจักรฉิน แม้แต่จิ่วโจวหากลงทุนอย่างปราศจากการคิดวิเคาระห์ อาจต้องใช้เวลาหลายทศวรรษกว่าจะทำให้ทั้งพื้นที่เจิรญรุ่งเรืองได้

จางฝูสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างจริงจัง

“หากต้องการพัฒนาเยี่ยนเป่ยแล้วล่ะก็ เช่นนั้นต้องมีอุตสาหกรรมหลักเป็นของตนเอง ด้วยวิธีนี้ถึงจะทำให้เมืองเจริญรุ่งเรือง มิฉะนั้นแล้วแม้ว่าจะมีเงินจำนวนมากเท่าใด เงินจำนวนนั้นคงอยู่ได้ไม่นาน!”

ฉินเหยียนเหลือบมองจางฝูอย่างเห็นด้วยและพูดว่า “จางฝู คำพูดของเจ้าตรงใจข้าเสียจริง!”

“ท่านอ๋องเองก็คิดเช่นนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” จางฝูถามด้วยความประหลาดใจ

ฉินเหยียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ข้าเองก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน เจ้าคิดว่าเราควรเริ่มจากด้านใดก่อน?”

“เยี่ยนเป่ยอุดมไปด้วยแร่ธาตุนานาชนิด และข้าคิดว่าเราเริ่มจากด้านนี้ได้” จางฝูลองพูดขึ้นมา

“ฮ่าๆ ข้าคิดเอาไว้แล้วว่าเจ้าต้องเป็นคนฉลาด ข้าเองก็เคิดเช่นนี้เหมือนกัน ข้าวางแผนให้เยี่ยนเป่ยพัฒนาอุตสาหกรรมด้านแร่ธาตุ” ฉินเหยียนยิ้ม

จางฝูเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาเองก็ยิ้มเช่นกัน และพูดออกมาว่า

“ท่านอ๋องตัดสินใจถูกแล้วพ่ะย่ะค่ะ หากประสบความสำเร็จ เยี่ยนเป่ยจะต้องเจริญรุ่งเรืองในอนาคตอย่างแน่นอน!”

“ใช่ เจ้าทำงานอย่างดี ข้าจะให้เจ้าดูแลกิจการในเมืองถูเหอและเมืองเสิ่นก่อน นอกจากนี้ข้ายังมีอีกหน้าที่หนึ่งให้เจ้า”

“หากเจ้าสามารถพัฒนาเมืองถูเหอให้เจริญรุ่งเรืองได้ในช่วงเวลาอันสั้น โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก ข้าจะให้ชาวเมืองถูเหออยู่ในความปกครองของเจ้า เจ้าคิดเห็นอย่างไร?” ฉินเหยียนถามอย่างมีความหวัง

จางฝูอึ้ง หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งเขาพยักหน้าตอบกลับอย่างจริงจังและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“ท่านอ๋องมิต้องทรงกังวลพระทัยพ่ะย่ะค่ะ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแนน่นอน!”

เมืองถูเหอเป็นเมืองแรกในเยี่ยนเป่ยของอาณาจักรฉินที่มีการพัฒนาอย่างเต็มศักยภาพ อีกทั้งเหมาะกับโครงการนำร่องต่างๆ ในอนาคตอีกด้วย

ฉินเหยียนตั้งใจที่จะสร้างเมืองนี้ให้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในเยี่ยนเป่ยก่อน จากนั้นค่อยๆ แผ่กระจายอำนาจออกไปทั่วอาณาจักรเขต ทำให้ทั้งเยี่ยนเป่ยเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น

นื่คือเหตุผลที่ฉินเหยียนตั้งความหวังไว้สูงในเมืองถูเหอตั้งแต่เริ่ม

จางฝูรู้ว่าฉินเหยียนมีความทะเยอทะยาน เขาแอบกำหมัดแน่นและให้คำมั่นสัญญาว่า “ข้าจะทำให้ดีที่สุดพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินเหยียนยิ้มและตบไหล่จางฝู จากนั้นก็เดินคุยกับเขาต่อและพูดคุยว่าเรื่องไหนทำอยู่หรือเรื่องไหนยังไม่ได้ทำ

“ทางเหนือสุดของเยี่ยนเป่ยมีอาณาจักรที่ชื่อป๋อไห่ใช่หรือไม่?” ฉินเหยียนถาม

“พ่ะย่ะค่ะ” จางฝูตอบ

ฉินเหยียนพยักหน้า จากนั้นถามด้วยความแปลกใจอีกครั้ง

“มีทะเลดำในอาณาจักรป๋อไห่หรือไม่?”