องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1080

กลับไปจริงๆ หรือ? ไม่สนใจตระกูลจางแล้วจริงๆ หรือ?

ก่อนหน้านี้พวกเขายังพูดคุยกันอย่างมีความสุขว่าจะโจมตีเมืองเสิ่นอย่างไรอยู่เลยมิใช่หรือ?

เหตุใดถึงพลิกลิ้นไม่โจมตีแล้วเล่า ถอยทัพกลับจริงๆ หรือ?

“นี่ เกิดเรื่องะไรขึ้นกันแน่? องค์ชายใหญ่ ท่านบอกข้าหน่อยเถิด เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?”

องค์ชายใหญ่กำลังมึนงง อีกฝ่ายรีบเตรียมม้าเพื่อจะขี่กลับ เขาร้องไห้กับองค์ชายใหญ่เสียงดังว่า

องค์ชายใหญ่ไม่มีอารมณ์คุยด้วยในตอนนี้ เขาตอบกลับด้วยสีหน้าดุดันว่า

“ถอยไปให้พ้นทาง ถ้ายังจะขวางข้าอีก ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด!”

“องค์ชายใหญ่ พวกเราเป็นพันธมิตรกันมิใช่หรือ ท่าน...”

พ่อบ้านตระกูลจางพยายามพูดโน้มน้าวเขา แต่ทันใดนั้นองค์ชายใหญ่กลับแทงดาบเข้าที่ท้องเขาทันที

เลือดสดพุ่งออกมา

พ่อบ้านตระกูลจางเบิกตากว้าง เลือดไหลออกจากมุมปาก เขาต้องไปที่องค์ชายใหญ่ด้วยสายตาไม่เชื่อ

“องค์.. องค์ชายใหญ่ พวกเราร่วมมือกัน...” เขาหายใจเฮือกสุดท้ายด้วยความยากลำบาก และนอนตายจมกองเลือดไป

องค์ชายใหญ่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเก็บดาบกลับ

“ทั้งกองทัพทำตามคำสั่งข้า เคลื่อนทัพกลับไปยังทุ่งหญ้า ใครชักช้าจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานี! หากมีคนขัดขวางฆ่าพวกมันให้หมด!”

หลังจากพูดเช่นนั้น เขาก็ควบม้าออกไปด้วยความเร็ว

ทหารต่างตกตะลึง เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่โหดร้ายเช่นนี้ พวกเขารีบตามองค์ชายใหญ่ไปทันที

สำหรับร่างของพ่อบ้านตระกูลจาง พวกเขาไม่ได้สนใจเลยแม้ต่น้อยและดูเหมือนจะมองไม่เห็นเสียด้วยซ้ำ

การตายของพ่อบ้านตระกูลจางไม่ได้ก่อความวุ่นวายใดๆ ทหารม้าทุ่งหญ้าออกจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

เต็นท์ขนาดใหญ่ที่แต่เดิมเต็มไปด้วยความคึกคัก เหลือคนของตระกูลจางเพียงไม่กี่คน ต่างทำอะไรไม่ถูกและปล่อยสติล่องลอยไปตามสายลม

ไม่นานพวกเขาเข้ามาดูอาการพ่อบ้านตระกูลจางด้วยสีหน้ากังวล

“ตาย... ตายแล้ว!”

ชายร่างผอมคนหนึ่งใช้มือตรวจลมหายใจของพ่อบ้านแล้วร้องออกมา

“ทำไม... เกิดขึ้นได้อย่างไร? เหตุใดจู่ๆ องค์ชายใหญ่ถึงฆ่าพ่อบ้านล่ะ!”

ชายร่างกำยำอีกคนพูดด้วยท่าทีโศกเศร้าและมีความโกรธแฝงอยู่

คนอื่นต่างตกอยู่ในความหดหู่

ชายหนุ่มร่างผอมกลืนน้ำลาย มองคนอื่นๆ และพูดติดอ่าง

“ตอนนี้เราควรทำเช่นไรหรือ?”

หลายคนมีท่าทีลังเล

หลังจากนั้นไม่นาน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งกัดฟันและพูดว่า