องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1081

“พวกเจ้าเป็นใคร? คลังนั้นสำคัญยิ่ง ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องรีบถอยไปซะ ไม่เช่นนั้นพวกข้าจะยิงแล้วนะ!” ทหารผู้นำตะคอกขึ้น

จางจวิ้นยิ้มอย่างเย็นชาว่าพูดประชดว่า “พวกเจ้าอาณาจักรฉินเนี่ยนะ ยังคิดจะมาเป็นศัตรูกับตระกูลจางของพวกข้าอีก รนหาที่ตายชัดๆ สหาย ฆ่ามัน!”

“ฆ่ามัน!”

เมื่อเสียงของจางจวิ้นสิ้นสุดลงแล้ว ทุกคนก็พากันตะโกนขึ้นอย่างเสียงดัง จากนั้นก็ถืออาวุธแล้วบุกเข้าไป

เมื่อทหารเป็นเช่นนั้นแล้วก็ตกตะลึงอย่างมาก “ศัตรูจู่โจม ศัตรูจู่โจม! รีบยิงธนูเร็วเข้า!”

ทันใดนั้น ลูกธนูก็ถูกยิงออกไปราวกับฝนห่าลงไป แต่น่าเสียดายที่พวกเขามีกันไม่กี่สิบคน ในระยะใกล้ๆเช่นนี้ ไม่สามารถป้องกันพวกจางจวิ้นเอาไว้กันเลย

เพียงพริบตาพวกจางจวิ้นก็พุ่งเข้าไปข้างๆของทหารแล้วชูดาบฟันลงไป ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องอนาถดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เลือดสดสาดกระจายไปทั่วทุกทิศ บัดนี้ในคลังได้กลายเป็นสนามรบแล้ว

เพียงแค่ไม่นานทหารเหล่านี้ก็ถูกสังหารจนราบคาบ

จางจวิ้นถีบประตูคลังออกแล้วเห็นเงินทองสมบัติต่างๆนานาที่มีกองเต็มภูเขา รวมถึงสิ่งของที่แปลกประหลาดด้วย ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา

“ดี ดีมาก ของพวกนี้มากพอที่จะทำให้ตระกูลจางแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า!”

จางจวิ้นหยิบเงินในหีบด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก เขาพูดเสียงดังว่า “รีบขนของพวกนี้ไป ขนไปให้หมด!”

“ขอรับ!” ทุกคนขานรับอย่างพร้อมเพรียงกัน จากนั้นก็เริ่มขนหีบเครื่องประดับ เงินแต่ละหีบออกไป

ส่วนจางจวิ้นก็ยืนอยู่บนขั้นบันไดของห้องคลัง เขาจ้องมองลงมาแล้วกวาดตามองสมบัติล้ำค่ารอบๆด้วยสายตาที่โลภมาก ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น คนอื่นๆเองก็เช่นกัน

พวกเขาหลายร้อยคนได้วางแผนกันก่อนแล้ว และได้แบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน เลือกที่จะขนแต่ของล้ำค่าเท่านั้น ไม่นานทุกคนก็ล็อกเป้าหมายแล้วเริ่มทำการขนย้าย

เมื่อจางจวิ้นเห็นเช่นนั้นก็รีบออกคำสั่งว่า “ที่เหลือไม่เอาแล้ว เราเอาแค่ของที่ขนมา ให้ตามข้าถอยไปทางประตูเมืองทางทิศใต้ จำเอาไว้ว่าเราจะต้องหนีไปด้วย แล้วปล่อยข่าวไปด้วย ทำให้ชาวเมืองเร่ร่อนในเมืองเสิ่นมาแย่งชิงที่คลังให้มากกว่านี้!”

ว่าแล้วจางจวิ้นก็รีบพาทุกคนสิ่งไปทางประตูเมืองทางทิศใต้

......

ในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งของเมืองเสิ่น ในจวนเจ้าเมือง

ฉินอวี่ยังไม่ได้รับข่าวที่คลังถูกปล้น เขายังคงจัดการกับเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นในเมืองอย่างประหลาด โดยเฉพาะเรื่องที่คนร้ายในคุกหนีออกมากันหมด ทำให้เขาปวดหัวอย่างมาก โชคดีที่ในช่วงแย่ๆนี้ ในที่สุดผู้พิพากษาท้องถิ่นก็วิ่งเอาข่าวดีมาให้