องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1083

เขาเป็นคนแรกและคนสุดท้ายในเยี่ยนเป่ยแล้ว! แต่ว่าในขณะที่เขากำลังดีใจ จู่ๆก็มีคนตะโกนขึ้นอย่างตะลึงว่า

“เดี๋ยวสิ เหตุใดตรงประตูเมืองจึงเงียบสงบเช่นนี้เล่า?”

“นั่นสิ ไหนว่าชนเผ่าหนี่ว์เจินจะบุกเมืองไง? เหตุใดจึงยังเงียบสงบอยู่ ไม่เหมือนท่าทีที่จะโจมตีเมืองเลย”

ทุกคนเองก็รู้สึกตัว และเพราะเหตุนี้พวกเขาก็ชะลอความเร็วลง

จางจวิ้นขมวดคิ้วแล้วตะคอกว่า “พูดบ้าอะไรกัน? ไม่แน่ว่าประตูเมืองอาจจะถูกยึดสำเร็จก็ได้ อย่าเสียเวลาอยู่ คนอาณาจักรฉินไล่ตามมาแล้ว เราต้องรีบไป!”

“ขอรับ! คุณชายใหญ่!” ทุกคนเร่งความเร็วต่อ

แต่ว่ายิ่งทุกคนเข้าใกล้ประตูมากขึ้นเรื่อยๆ ความกระวนกระวายก็กลับมาอีกครั้ง

“ไม่สิ มันผิดปกติจริงๆ เราจะวิ่งต่อไปไม่ได้แล้วนะ รีบหยุดลงเร็วเข้า!” องครักษ์คนหนึ่งของจางจวิ้นตะโกนขึ้น

เมื่อคนอื่นๆได้ยินดังนั้นต่างก็มองไป

“ทำบ้าอะไรของเจ้า?” จางจวิ้นโกรธขึ้นมาทันที น้ำเสียงของเขาร้อนใจอย่างมาก เพราะกองทัพอาณาจักรฉินที่ไล่ตามมาใกล้จะมาถึงพวกเขาแล้ว

องครักษ์คนนั้นพูดขึ้นว่า “คุณชายใหญ่ดูสิขอรับ บนกำแพงเมืองนั้นจะชูธงของคนอาณาจักรฉินอยู่เลยขอรับ!”

ทุกคนมองไปแล้วพบว่าบนกำแพงเมืองยังเสียบธงของอาณาจักรฉินไว้อยู่

จางจวิ้นเห็นดังนั้นก็ตกตะลึงอย่างมาก หัวใจของเขาเต้นเร็ว

“เป็น......เป็นไปได้ไง......นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!”

ตามที่ตกลงกันไว้ ตอนนี้คนชนเผ่าหนี่ว์เจินจะต้องโจมตีเมืองสิ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคนนับร้อยจะหนีออกไปอย่างไร? เช่นนั้นก็กลายเป็นลูกไก่ในกำมือไร้หนทางหนีไปเลยไม่ใช่รึ?

สีหน้าของจางจวิ้นซีดเซียว บนหน้าผากมีเหงื่อออกมา

เขาพยายามสงบสติอารมณ์แล้วตะโกนอย่างเข้มงวดว่า “พูดบ้าอะไรกัน? หยุดคิดไปเองได้แล้ว ลองเข้าไปดูใกล้ๆก่อน!”

หากชนเผ่าหนี่ว์เจินปั่นหัวพวกเขาจริงๆ เช่นนั้นไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็คงตายแน่ๆ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องเชื่อว่าประตูเมืองถูกยึดแล้วเท่านั้น

แต่เมื่อพวกเขาเข้าใกล้แล้ว ในที่สุดก็เห็นสถานการณ์บนกำแพง มีคนอาณาจักรฉินที่สวมชุดเกราะครบครันกำลังถือคบเพลิงยืนอยู่บนกำแพงเมืองแล้วจ้องพวกเขาเขม็ง

“เจ้าพวกกบฏ ข้ารอพวกเจ้าอยู่ที่นี่นานแล้ว!” แม่ทัพบนกำแพงเมืองตะคอกอย่างเย็นชา

หากไม่ใช่เพราะอ๋องอวี่ได้ออกคำสั่งไว้ว่า ห้ามไม่ให้พวกเขาถอยออกจากกำแพงเมือง เขาก็คงเข้าไปล้อมตั้งนานแล้ว

จางจวิ้นงุนงงไปทันที ในหัวของเขาว่างเปล่า แย่แล้ว ออกไปไม่ได้แล้วจริงๆ!

และในขณะที่เขากำลังอึ้งอยู่ แม่ทัพบนกำแพงเมืองก็ออกคำสั่งว่า “ยิงธนู!”

ทันใดนั้นลูกธนูหลายสิบดอกก็ถูกยิงลงจากกำแพงเมือง

คนพวกนั้นไม่ทันได้หลบ พวกเขาถูกธนูยิงจนล้มลงคนแล้วคนเล่า