องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1097

“พี่เจ็ดเอ๋ยพี่เจ็ด ทำให้ข้ารู้สึกประทับใจมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ”

ฉินเหยียนหัวเราะเสียงดัง เขาดูมีความสุขอย่างมาก

“มีอะไรรึเพคะท่านอ๋อง?” จ้าวจือหย่าถามขึ้นด้วยความสงสัย

ฉินเหยียนพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เพิ่งได้รับจดหมายจากเมืองเสิ่น พี่เจ็ดได้จับกุมลูกชายเพียงคนเดียวของจางจื้อสยงได้ แถมยังได้ใช้โอกาสนี้ครอบครองหลักฐานความผิดมากมายของตระกูลจางได้ แม้แต่หลักฐานที่ตระกูลจางมีความเกี่ยวข้องเรื่องที่เส้นทางส่งบำรุงทหารที่ถูกทำลายก็ยังได้หลักฐานมาแล้วด้วย!”

ก่อนหน้านี้เขาไม่กล้านำทหารไปกวาดล้างตระกูลจางก็เพราะยังไม่มีหลักฐาน จากขั้นตอนตามปกติ พวกเขาสามารถจับกุมคนตระกูลจางแล้วสอบปากคำเพื่อหาหลักฐาน สุดท้ายจึงจะตัดสินโทษ แต่เมื่ออีกฝ่ายเป็นตระกูลใหญ่ที่ทรงอำนาจแล้วจะทำเช่นนั้นไม่ได้เลย

หากจับกุมคนของพวกมันไป พวกมันก็จะใช้อำนาจที่มีในพื้นที่ ที่สามารถส่งผลกระทบต่อผู้อื่น ยุยงให้เหล่าชาวเมืองกระทำทุกอย่างด้วยความเกลียดชัง

หากจับกุมคนของพวกมัน วันถัดมาก็จะมีชาวเมืองจำนวนมากมายมารายล้อมอยู่ตรงประตูศาลาว่าการ เพื่อขอให้ปล่อยคน หากคิดที่จะต่อต้าน เหล่าชาวเมืองก็อาจจะจับอาวุธขึ้นสู้เอง

หากกล้าฆ่าคนก็ยิ่งทำให้เรื่องใหญ่ หากคนจากสถานที่อื่นๆในเก้าแคว้นได้ยินว่าอาณาจักรฉินทำตัวป่าเถื่อนในเยี่ยนเป่ย ทุกคนก็จะคิดที่จะทวงคืนอาณาจักร หากเป็นเช่นนั้นก็คงจบเห่แล้ว

ดังนั้นฉินเหยียนจึงอดทนในยามที่ต้องอดทน หวังว่าจะคลี่คลายสถานการณ์เรื่องเยี่ยนเป่ยได้ด้วยความสันติสุข แต่ตอนนี้ฉินอวี่กลับมอบของขวัญชิ้นโตให้เขา เช่นนั้นเขาก็จะจัดการตระกูลจางเพื่อสร้างความสุขเสียก่อน

เมื่อจ้าวจือหย่ารู้แล้วก็ดีใจมากเช่นกัน แต่ทันใดนั้นนางก็ทำสีหน้าจริงจังแล้วพูดว่า

“ท่านอ๋องเพคะ เราต้องลงมือให้เร็วนะเพคะ หากจางจื้อสยงได้รู้เรื่องนี้แล้วอาจจะรีบหนีไปไกลก็ได้ แล้วสร้างพันธมิตรกับตระกูลใหญ่อื่นๆ แม้แต่ป๋อไห่ก็อาจจะถูกเขายุยงก็เป็นได้เพคะ”

จางจื้อสยงผู้นี้พูดเก่งอย่างมาก พวกเขาเคยได้พบเจอมาก่อนแล้ว เป็นตัวสร้างปัญหาที่แท้จริง เขาจะต้องสร้างเรื่องลับหลังมากมายเป็นแน่ คนเช่นนี้หากปล่อยไว้ก็จะอันตรายเกินไป

ฉินเหยียนทำเสียงเย็นชาแล้วพูดว่า “เขาหนีไปพ้นหรอก ข้าจะเขียนจดหมายให้พี่เจ็ดเดี๋ยวนี้ ให้เขาลงมือทันที เพื่อคิดบัญชีกับตระกูลจาง!”

“แต่ว่าท่านอ๋องเพคะ ตระกูลจางครอบครองเมืองในเยี่ยนเป่ยไว้อย่างน้อยสามสี่เมือง หากอ๋องอวี่เพียงคนเดียว เกรงว่าจะยากต่อการควบคุมนะเพคะ” จ้าวจือหย่าพูดเตือนขึ้น

ฉินเหยียนพยักหน้า เขาครุ่นคิดแล้วพูดว่า “เซี่ยชิงพักผ่อนไปหลายวันแล้ว ให้เซี่ยชิงไปคอยช่วยพี่เจ็ด ให้ปลดปล่อยห้าเมืองที่เหลือในถูเหอให้สำเร็จ จากนั้นหยางจิ่นซิ่วที่กวาดล้างทหารม้าทุ่งหญ้าชนเผ่าหนี่ว์เจินได้สิ้นซากแล้วก็ส่งกองกำลังขึ้นเหนือต่อ”

“ทั้งสามคนร่วมมือกัน แล้วทำให้เมืองถูเหอ เมืองอานซาน เมืองเฟิงเทียนอยู่ภายใต้การครอบครองของพวกเรา!”

“ท่านอ๋องช่างปรีชาญาณยิ่งนัก!” จ้าวจือหย่าประสานมือคารวะพูดขึ้น

“อีกอย่าง” ฉินเหยียนครุ่นคิดแล้วพูดขึ้นว่า “ให้จ้าวเหวินเตรียมตัวให้พร้อม ข้าราชการแต่ละระดับของอาณาจักรฉินเตรียมเข้ามาในสามเมืองนี้ เพื่อปฏิบัติตามนโยบายของอาณาจักรฉิน”

บัดนี้จ้าวเหวินคือผู้ที่คอยรับผิดชอบเรื่องข้าราชการต่างๆ ที่ส่งจากอาณาจักรฉินมายังเยี่ยนเป่ย เริ่มแรกตอนที่พวกฉินเหยียนมาถึงเมืองถูเหอจวนเจ้าเมืองก็ถูกวางเพลิง ท่านซุนผู้รับผิดชอบคนเดิมได้ถูกไฟคลอกตายไป ดังนั้นฉินเหยียนจึงได้ให้จ้าวเหวินรับตำแหน่งของท่านซุนต่อจากนั้น ดังนั้นตอนนี้เรื่องนี้มีจ้าวเหวินคอยรับผิดชอบ

“เพคะ หม่อมฉันจะไปปฏิบัติเดี๋ยวนี้เพคะ!” จ้าวจือหย่าตอบรับแล้วรีบเดินออกไปทันที