องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1113

กลางดึก

มีชายหน้าตาน่ากลัวแอบ่องเข้าไปในเต็นท์ขององค์ชายใหญ่เงียบๆ

“เจ้าเป็นใคร?”

องค์ชายใหญ่ระมัดระวังตัวมาก เขารีบลืมตาขึ้นจ้องผ่านประตู

“องค์ชายใหญ่ ข้าเองพ่ะย่ะค่ะ!”

แสงเทียนในเต็นท์สลัวๆ มีเงาดำตะคุ่มๆ อยู่ด้านใน

คนนี้คือนายทหารของเขา

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

“องค์ชายใหญ่ ตอนนี้ท่านกลับมายังวังหลวงแล้ว ท่านไม่กลัวว่าจะถูกลงโทษหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

นายทหารถามเสียงเบา

องค์ชายใหญ่กัดฟันพูดว่า

“ถ้าเจ้าไม่ยืนกรานบังคับให้ข้าหนี ข้าจะแพ้ราบคาบเช่นนี้หรือ? ข้าเอาชนะพวกอาณาจักรฉินได้อย่างแน่นอน!”

จนถึงตอนนี้ เขายังอวดดีและโยนความผิดให้คนอื่น

นายทหารเงียบไปด้วยความไม่พอใจ แต่เขาไม่กล้าแสดงออกมา

เพราะมีความเป็นไปได้ที่เขาจะถูกโยนให้เป็นแพะรับบาป เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะเป็นคนแรกที่ถูกฆ่าตาย

เขามาที่นี่เพื่อหาทางออกให้น้องชายของเขาก็เท่านั้น

เขาพูดเสียงเบาว่า

“องค์ชายใหญ่ กระหม่อมเพิ่งได้รับข่าวมาสองเรื่อง เกี่ยวกับอนาคตของท่าน ไม่ทราบว่าท่านอยากฟังหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

“เอ๋?”

องค์ชายใหญ่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย และถามกลับ

“เรื่องอะไรหรือ?”

นายทหารตอบกลับ

“เรื่องแรก องค์ชายสองนำทัพไปยึดเมืองมังกรแต่กลับล้มเหลว อีกทั้งกลับถูกจับตัว กระหม่อมเกรงว่าเขาไม่มีทางกลับมาได้แล้ว...”

”เรื่องจริงหรือ?”

แทนที่เขาจะเสียใจ แต่องค์ชายใหญ่กลับตื่นเต้นดีใจราวกับเขาได้รับข่าวดี อีกทั้งยังหัวเราะเสียงดัง

“เอาล่ะ นี่คือเรื่องที่ข้าอยากรู้! หากเขาไม่กลับมา ในอนาคตมีคนเข้าร่วมแย่งชิงบัลลังก์กับข้าน้อยลง!”

“แต่องค์ชายใหญ่ ท่านลืมไปแล้วหรือ ท่านเองก็เพิ่งพ่ายแพ้ อีกทั้งยังสูญเสียกองทัพไปจำนวนมาก”

นายทหารเตือน

“เหตุการณ์นี้ ท่านผู้นำไม่มีทางมอบบัลลังก์ให้ท่าน...”

เมื่อองค์ชายใหญ่ได้ยินเช่นนั้น เขาหุบยิ้มลงทันที หน้าเขาพลันมืดมน

เขาลุกขึ้นยืนทันทีและตะโกนด้วยความโกรธ

“พอแล้ว! ข้าเกือบชนะแล้ว แต่พวกเจ้าบังคับให้ข้าถอยทัพกลับ ทำให้พวกเราต้องพ่ายแพ้เช่นนี้ต่างหาก!”

การที่เขาพูดจาเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าเขาหน้าบาง

เป็นเพราะเขาตัดสินใจไว้ก่อนที่เขาจะกลับมาแล้ว ไม่ว่าจะพูดเรื่องนี้กับใคร เขาจะพูดเช่นนี้กลับ