แค่อยากจัดการปัญหานี้โดยเร็วที่สุด จึงเสนอแผนการอันยิ่งใหญ่ออกมา
“ท่านผู้นำได้โปรดยกโทษให้กระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ ความคิดนี้อาจจะบุ่มบ่ามไปเล็กน้อย!”
ฮูมู่หลู่โค้งคำนับขอโทษ
อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้เหลือบมองเขาและพูดอย่างเย็นชา
“พูดมา”
“กระหม่อมคิดว่า พวกเราใช้เวลาอยู่ที่นี่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรพ่ะย่ะค่ะ สู้ออกไปจัดการพวกคนไม่เชื่อฟังเสียจะดีกว่า ใครก็ตามที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งท่านสมควรได้รับบทลงโทษ!”
ฮูมูหลู่พูดพร้อมกับมีความโหดเหี้ยมปรากฎขึ้นในสายตา
อ้ายซินเจวี๋ยหลัวพูดด้วยความโกรธว่า
“เจ้าคิดว่าข้าไม่อยากฆ่าพวกมันหรือ? โดยเฉพาะท่านเจ้าเมืองอะไรนั่น ต่อหน้าทำเป็นยอมรับข้า แต่ลับหลังกลับทำอีกอย่าง อีกทั้งยังหารือกับพวกผู้นำเมืองเล็กๆ ชักจะเกินไปแล้ว!”
อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้โกรธมากเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
หากยึดตามเหตุผลแล้ว เขาเป็นท่านผู้นำ หากพวกผู้นำตัวเล็กๆ พวกนั้นยอมทำตามคำสั่งเขา ก็สมควรได้รับคำชมจากเขาแล้ว
คนที่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาหารือเรื่องนี้กับเขา อย่างน้อยๆ ควรเป็นผู้นำแห่งธงทั้งแปดมิใช่หรือ?
แต่ตอนนี้ในเมืองเปียงยาง ต่อหน้าเรียกเขาว่าท่านผู้นำ แต่เขากลับถูกจำกัดพื้นที่นั่นยิ่งทำให้เขาอึดอัด
หากไม่มีสิทธิ์อำนาจเบ็ดเสร็จ เขาไม่มีทางแสดงความสามารถของตนออกมาได้
เรื่องนี้ทำให้คนที่ภาคภูมิใจในตัวเองอย่างเขาทนอยู่ได้อย่างไร?
ฮูมู่หลู่รีบตอบ “กระหม่อมมีความคิดเห็นพ่ะย่ะค่ะ หากท่านผู้นำเห็นด้วย บางทีเมืองเปียงยางอาจถูกยึดครองได้อย่างง่ายดาย และจะไม่มีการต่อต้านใดๆ อีกในอนาคต”
“โอ้? รีบพูดมาสิ”
ฮูมู่หลู่ได้ยินเช่นนั้นจึงยิ้มออกมาและพูดว่า
“ท่านผู้นำคงลืมไปแล้วว่าท่านมีอำนาจสูงสุดอยู่ประการหนึ่ง นั้นคือสามารถตั้งผู้นำธงได้พ่ะย่ะค่ะ!”
“ในเมื่อผู้นำแปดกองธงไม่ภักดีต่อท่านเช่นเดิม เหตุใดถึงไม่แต่งตั้งผู้นำแปดกองธงขึ้นมาใหม่ล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”
ฮูมู่หลู่ตอบ
อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ได้ยินดังนั้นสายตาพลันเป็นประกายทันที เขารีบพูดออกไปว่า
“เจ้าว่าต่อสิ”
“พ่ะย่ะค่ะ ท่านผู้นำ ขอเพียงแค่ท่านแต่งตั้งผู้นำแปดกองธงขึ้นมาใหม่ ขุนนางเหล่านั้นก็จะแห่กันไปที่นั่น จากนั้นท่านก็จะสามารถเลือกคนที่เชื่อฟังท่านและเลื่อนตำแหน่งให้พวกเขาเพื่อที่ท่านจะได้นำอำนาจทั้งหมดกลับมาในมือท่านพ่ะย่ะค่ะ”
“จากนี้ไปหากท่านต้องการทำอะไรกับเมืองเปียงยาง ท่านไม่จำเป็นต้องไปหารือกับพวกท่านเจ้าเมืองคนนั้นแล้ว เพียงแค่ออกคำสั่ง ผู้นำแปดกองธงคนใหม่ก็จะรีบไปจัดการให้ท่าน”
ฮูมูหลู่ยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น เขารอแทบไม่ไหวที่จะปรบมือ
“ความคิดดีมาก ดีมากจริง!”
หลังจากได้ยินดังนั้น อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ก็ยิ้มอย่างตื่นเต้น
เขาตบโต๊ะแล้วชมว่า
“ฮูมู่หลู่ เจ้าฉลาดมากจริงๆ!”
ฮูมู่หลู่พูดอย่างนอบน้อม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...