“รายงานท่านแม่ทัพ หน่วยสอดแนมต้องการเข้าพบท่าน มีเรื่องด่วนต้องการแจ้งให้ทราบขอรับ!”
“อืม พาตัวเข้ามา!” หลี่ชางขมวดคิ้วเล็กน้อย
ไม่นานรองแม่ทัพนำตัวชายชุดคนหนึ่งเข้ามา เนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง
สาเหตุที่เขามีรูปลักษณ์เช่นนี้เพราะเขาปลอมตัวเข้ามาเป็นผู้ลี้ภัย แอบเข้าไปในเมืองเพื่อหาข่าว
หลี่ชางเหลือบมองหน่วยสอดแนมแล้วเอ่ยปากพูดว่า
“ว่ามาสิ มีเรื่องอะไร?”
เมื่อหน่วยสอดแนมได้ยินดังนั้น เขาพลันสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ จากนั้นยิ้มแล้วยกมือขึ้นรายงานว่า
“ท่านแม่ทัพ ข้าน้อยได้ข่าวดีขอรับ”
“ข่าวดีหรือ? บอกข้ามา!” หลี่ชางสงสัยและรีบร้อนในทันที
หน่วยสอดแนมยิ้มแล้วพูดว่า “กองทัพศัตรูในเมืองเปียงยางเริ่มต่อสู้กันเองแล้วขอรับ”
หลี่ชางอึ้งไป เขาไม่คาดหวังว่าจะได้ยินข่าวดีเช่นนี้
หากเป็นเช่นนี้ เมืองเปียงยางก็อยู่ใกล้แค่เอื้อมใช่หรือไม่?
เมื่อนึกได้เช่นนั้น เขาจึงรีบถามออกไปอีกว่า “นี่เรื่องจริงหรือ?”
หน่วยสอดแนมพยักหน้า “ท่านแม่ทัพ ข้าน้อยเห็นมากับตาขอรับ!”
“แม้แต่เมืองเปียงยางยังตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ตอนนี้แม้แต่ทหารป้องกันเมืองยังถูกย้ายเข้าไปช่วยในเมืองเลยขอรับ”
เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่ชางหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า
“ดี! เยี่ยมมาก พวกเราจะได้ไม่เสียแรงโจมตีเมือง”
รองแม่ทัพเองก็ดีใจมาก เดิมทีเขาคิดว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับการต่อสู้ที่ดุเดือด แต่ใครจะรู้ว่าศัตรูกลับทำลายกันเอง?
ว่าแต่เหตุการณ์นี้ทำไมดูคุ้นๆ? ตอนที่พวกเขาโจมตีเจ้อหลี่มู่เหมิงดูเหมือนว่าพวกเขาก็ต่อสู้กันเอง ทำให้พวกเขากลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ
ตอนนี้ฝ่ายศัตรูกลับมาต่อสู้กันเองอีกครั้ง
เมื่อนึกได้เช่นนั้น รองแม่ทัพก็พูดขึ้นว่า
“ท่านแม่ทัพ ท่านคิดว่าอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้เป็นคนโง่เขลาหรือไม่? เหตุใดเขาถึงสร้างความวุ่นวายทุกที่ที่ไปเลยล่ะขอรับ?”
“ฮ่าๆ นี่คือตัวอย่างของคนที่ทะเยอทะยานมากเกินไป ความสามารถของตัวเองสวนทางกลับความทะเยอทะยานของตัวเอง! เขาเป็นคนทำให้ความคิดในการส่งกองกำลังทหารของเราเปลี่ยนไปจริงๆ!”
ทุกคนหัวเราะขึ้นมา
หลี่ชางสั่งออกมาทันที “สั่งกองทหารทั้งหมดให้ซ่อนตัว พวกเราเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส รอดูพวกมันทะเลาะกัน ฆ่ากันตายไปข้างหนึ่ง พวกเราค่อยเข้าไปยึดเมืองเปียงยาง!”
“ครับ!” รองแม่ทัพได้ยินดังนั้นตอบรับอย่างตื่นเต้น จากนั้นหันหลังกลับไปออกคำสั่ง
...
แม้ว่าตอนนี้สถานการณ์ในม่อเป่ยพลิกผันไปมาก แต่สถานการณ์ในเยี่ยนเป่ยกลับเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด
จางจวินทำให้ตระกูลอู๋ยอมรับแล้ว แต่ผู้นำตระกูลอู๋กลับกังวลเล็กน้อย เขาจึงส่งอู๋เจี๋ยไปทำภารกิจให้ตระกูล
อีกทั้งจางจวินเองก็ติดตามเขาอย่างเป็นธรรมชาติ จุดมุ่งหมายของกลุ่มนี้คือตระกูลหยาง แน่นอนว่าคุณชายแห่งตระกูลหลิวก็ได้รับเชิญเช่นกัน
ต้องยอมรับว่าจางจวินเป็นคนมีพรสวรรค์จริงๆ ในตระกูลหยางในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ถึงแม้จะมีคนพูดถึงตระกูลหยางไม่ดีนัก แต่เขากลับพูดคุยกับคุณชายของตระกูลหยางอย่างมีชีวิตชีวา ไม่ติดขัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...