องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1194

“พวกข้าขอคารวะท่านจาง” ทุกคนต่างโค้งคำนับ

“อืม” จางฝูโบกมือเพื่อแสดงว่าไม่ต้องมากพิธี จากนั้นก็พูดเข้าประเด็นว่า “ที่ข้ามาในวันนี้เพราะมีเรื่องจะมีบอก”

“อ๋องเหยียนเรียกพวกข้าเข้าพบแล้วงั้นรึ?”

“พวกเจ้ารู้แม้กระทั่งเรื่องนี้เชียวรึ?”

จางฝูอึ้งไป เขายังไม่ทันได้พูด แต่คนพวกนี้ก็คาดเดากันได้แล้ว แต่ทว่า อย่างไรจางฝูก็เป็นผู้ที่ผ่านอะไรมามากมาย มีประสบการณ์ เขามองไปยังสายตาที่ทุกคนมองไปหาหลิวอวี่หลินแล้วก็เข้าใจขึ้นมา เจ้าหลิวอวี่หลินคงจะคาดเดาอะไรได้ก่อนแล้วเป็นแน่

เขากระแอม จากนั้นก็ค่อยๆพูดว่า “ที่ข้ามาในวันนี้ เพราะได้รับบัญชาจากท่านอ๋องมา อ๋องเหยียนให้ข้ามาบัญชา ขอเชิญทุกท่านไปยังจวนเจ้าเมือง เพื่อพูดคุยเจรจาเรื่องการพัฒนาเยี่ยนเป่ยในอนาคต หวังว่าทุกท่านจะไปเยือน”

เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วทั้งสามตระกูลก็ดีใจอย่างยิ่ง สีหน้าตื่นเต้นดีใจ รอมาตั้งหลายวัน ในที่สุดก็มาถึงแล้ว! พวกเขาอยากจะร่วมมือกับอาณาจักรฉินอย่างยิ่ง ถึงขั้นที่ว่ารอจนกังวลแล้ว กลัวว่าอาณาจักรฉินจะไม่เห็นพวกเขาในสายตา

คราวนี้โอกาสมาแล้ว! ทุกคนรีบลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมตัวจะมุ่งหน้าไปจวนเจ้าเมือง เพียงแต่ก่อนจะไปหลิวอวี่หลินก็ได้เรียกจางฝูเอาไว้

“ท่านจาง ข้าน้อยผู้นี้เคารพท่านจางมานาน ขอข้าพูดคุยกับท่านได้รึไม่?”

จางฝูมองเขาอย่างประหลาดใจ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า

“แน่นอนอยู่แล้ว เช่นนี้แล้วกัน เรามุ่งหน้าไปยังจวนเจ้าเมืองด้วยกันเป็นอย่างไร?”

เขาเองก็เคยได้ยินชื่อเสียงของหลิวอวี่หลินมาก่อนแล้ว และรู้สึกประหลาดใจกับบุตรแห่งกิเลนอย่างยิ่ง จึงอยากจะรู้จักอยู่แล้ว ทั้งสองสบตากันแล้วยิ้ม จากนั้นก็เดินลงไปด้านล่าง

ในขณะที่เดินอยู่บนถนน ทั้งสองคุยกันเรื่อยเปื่อยจึงทำให้สนิทสนมกันมากขึ้น การเรียกขานจึงมีการเปลี่ยนแปลงไป

จู่ๆหลิวอวี่หลินก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ตั้งใจถามว่า

“ท่านลุงจาง ข้าน้อยได้ยินมาว่าอาณาจักรฉินจะสร้างทางรถไฟที่เยี่ยนเป่ย เป็นเรื่องจริงรึ?”

จางฝูพยักหน้าเบาๆ “เป็นเช่นนั้นจริง นี่ก็ไม่ใช่ความลับอะไร ทางด้านอาณาจักรฉินได้เริ่มลงมือปฏิบัติกันแล้ว”

ว่าแล้วเขาก็มองหลิวอวี่หลินอย่างสงสัย แล้วถามว่า “เจ้าเคยพบเห็นทางรถไฟมาก่อนเหมือนกันรึ?”

คนเยี่ยนเป่ยที่เคยได้ยินทางรถไฟนั้นมีไม่กี่คนจริงๆ

หลิวอวี่หลินส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างถ่อมตน จากนั้นก็พูดว่า

“ข้าจะมีสิทธิ์ได้พบเห็นได้อย่างไรกัน เพียงแค่บังเอิญได้ยินจากปากเพื่อนมาเท่านั้น”

จางฝูพยักหน้าแล้วไม่ถามต่อ

หลิวอวี่หลินแสร้งทำเป็นถามอย่างไม่ตั้งใจว่า

“เพียงแต่ไม่รู้ว่าอาณาจักรฉินจะสร้างถึงที่ใดงั้นรึ?”