องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1198

หลิวอวี่หลินได้ยินดังนั้น เขายิ้มและพยักหน้าตอบรับ

“ท่านอ๋องเชิญกระหม่อมขนาดนี้ ย่อมมีเวลาให้ท่านอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“เช่นนั้นตามข้ามา” ฉินเหยียนหมุนตัว

ทั้งสองคนเดินมาถึงห้องหนังสือในจวนเจ้าเมืองอาณาจักรฉิน หลังจากปิดประตู ฉินเหยียนมองไปที่หลิวอวี่หลินด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม จากนั้นถามอย่างตรงไปตรงมาว่า

“ข้าสงสัยว่าผู้นำตระกูลหลิวพอใจกับเงื่อนไขที่ข้าให้ไปหรือไม่?”

หลิวอวี่หลินยิ้มและพูดว่า “พอใจพ่ะย่ะค่ะ เงื่อนไขของท่านอ๋องกระหม่อมพอใจเป็นอย่างมาก ตระกูลหลิวของกระหม่อมยินดีร่วมงานกับอาณาจักรฉินและทำงานด้วยใจพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินเหยียนพยักหน้า คิดสักพักแล้วถามไปว่า “ข้าได้ยินมาว่าตระกูลหลิวสนใจเส้นทางรถไฟของอาณาจักรฉินหรือ?

“พ่ะย่ะค่ะ ทางรถไฟของอาณาจักรฉินมีระยะทางไกลหลายพันลี้ หากต้องการให้มีทางรถไฟเข้าถึงในเมืองหากคิดไม่รอบคอบจะเป็นเรื่องยาก กระหม่อมเลยคิดว่าหากตระกูลหลิวสามารถเข้ามามีส่วนร่วมในโครงการนี้คงจะดีไม่น้อย”

หลิวอวี่หลินพยักหน้าไม่ปิดบังอะไรเลย

ฉินเหยียนจิบชาร้อน วางแก้วลงและเปลี่ยนหัวข้อถามต่อว่า

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่ง ข้าสงสัยว่าเจ้าอยากร่วมงานกับข้าหรือไม่ ข้าขาดคนดูแลอยู่หนึ่งตำแหน่ง”

ตำแหน่งผู้ดูแลเป็นเหมือนเลขานุการ แม้ว่าตำแหน่งจะไม่สูงมากนัก แต่สิทธิอำนาจไม่อาจวัดจากตำแหน่งได้

ยิ่งไปกว่านั้น ขึ้นอยู่กับว่าเป็นผู้ดูแลของใคร หากเป็นผู้ดูแลของฉินเหยียน แน่นอนว่าหากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ทุกคนจะต้องรีบแห่กันไปหาเขาแน่

แม้ว่าตำแหน่งอาจจะไม่สูงเท่านายกรัฐมนตรี แต่หากมองหลายแง่มุม อำนาจก็ไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าตำแหน่งอื่นเลย

อีกทั้งสีหน้าของหลิวอวี่หลินกลับนิ่งมากจนน่าประหลาดใจ

เขายิ้มเล็กน้อย จากนั้นประสานมือตอบรับฉินเหยียนแล้วพูดว่า

“ขอบพระทัยอ๋องเหยียนมากพ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมขอปฏิเสธ”

เมื่อฉินเหยียนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เลิกติ้วและมองไปที่หลิวอวี่หลินด้วยความประหลาดใจ

เขาไม่คาดคิดว่าหลิวอวี่หลินจะปฏิเสธเขาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

ไม่ว่าในกรณีใด ในฐานะคนคอยดูแล คอยเคียงข้างอ๋องเหยียนเป็นตำแหน่งที่น้อยคนจะปฏิเสธ

แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับปฏิเสธออกมา

ฉินเหยียนถามด้วยความสับสน “ข้าถามเหตุผลได้หรือไม่?”

“จริงๆ แล้วง่ายมากพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมยังมีครอบครัวที่ต้องดูแล หากเป็นขุนนางในราชสำนัก กระหม่อมเกรงว่าจะมีข้อจำกัดหลายอย่าง”

หลิวอวี่หลินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ฉินเหยียนมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์

แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินเกี่ยวกับความสามารถของหลิวอวี่หลินมามาก แต่ตอนนี้เมื่อตนได้เห็นอีกฝ่ายที่อายุยังน้อยมายืนต่อหน้าตนแล้ว ความกล้าหาญ ความเด็ดเดี่ยวและความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ทำให้ตนประทับใจมาก