องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 123

ทำตามคำสั่งของฉินเหยียน

ต้าจ้วงได้พาพวกชาวนากลุ่มหนึ่งขึ้นไปบนเขาเพื่อตัดต้นไม้ เนื่องจากต้องปิดกั้นทางน้ำด้วย พวกเขาจึงเลือกต้นไม้ที่หนาเป็นพิเศษ

ต้าซานสั่งให้พวกชาวนาและคนงานวัดขนาดตามที่ต้องการ เพื่อทำเป็นฐานและเริ่มสร้างบ้านและหอคอยตามจุดที่ฉินเหยียนได้วางแผนเอาไว้

ต้าหย่งสั่งใหเทหารชั้นดีตัดไม้ไผ่ หาแร่กำมะถัน เผาเกลือไฟ เผาถ่าน และทำประทัดโดยมีการแบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน

หลิวเชียนเชียนได้ทำหน้าที่ให้จัดทำบัญชีและบันทึกค่าใช้จ่ายทั้งหมดลงไปในสมุด

จ้าวจือหย่าจัดการทุกอย่างอย่างครบถ้วน ทุกคนต่างง่วนกับการทำงานอย่างเป็นระเบียบ

ในเวลานี้ ทหารคนหนึ่งขึ้นมาจากด้านล่างเพื่อรายงานว่าองค์ชายใหญ่ องค์ชายเจ็ดและบรรดานายพลได้จัดงานเลี้ยงในเมือง เชิญองค์ชายสิบสี่ให้เข้าไปหารือเรื่องการทำสงครามกับอาณาจักรจ้าว

จ้าวจือหย่าแจ้งฉินเหยียนในทันที

เมื่อไปถึงขอบน้ำตก พลันได้ยินเสียงพูดอย่างสนุกสนาน

“องค์ชาย มาจับบ่าวสิเจ้าคะ!”

“ถ้าองค์ชายจับบ่าวได้ บ่าวจะไม่ตีก้นท่านเจ้าค่ะ”

“มาสิเจ้าคะ เข้ามาเจ้าค่ะองค์ชาย”

จ้างจือหย่ามองไปทางน้ำตก เห็นฉินเหยียนกระโดดลงไปในน้ำ ไล่ตามหญิงสาว น้ำกระเด็นเซ็นสาดไม่หยุด

เมื่อเห็นภาพนี้ จ้าวจือหย่าเลือดขึ้นหน้าทันที องค์ชายสิบสี่เป็นคนที่คาดเดาอะไรไม่ได้เลย!

นางเอามือจับไปที่หน้าอก พยายามระงับความโกรธในใจ ชางเถอะ ตอนนี้เรื่องงานสำคัญกว่าจึงตะโกนไปที่ฝั่ง

“องค์ชาย!”

ฉินเหยียนเมื่อได้ยินเสียงเรียกจึงหันไปตามเสียง เห็นจ้าวจือหย่ายืนอยู่บนฝั่ง เขารีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“งานเสร็จแล้วหรือแม่คนงาม รีบมาเล่นน้ำกับข้าสิ!”

เมื่อประโยคนี้ดังออกไป สีหน้าจ้าวจือหย่ายิ่งไม่พอใจมากขึ้น พูดอย่างเร่งเร้าว่า

“องค์ชาย โปรดเสด็จขึ้นมาเถิด องค์ชายใหญ่และองค์ชายเจ็ดกำลังจัดงานเลี้ยงที่ด่านเจียยวี่ แจ้งว่าทรงอยากหารือเรื่องการทำสงครามกับอาณาจักจ้าว”

ฉินเหยียนเช็ดน้ำบนใบหน้าออกและพูดย่างตรงไปตรงมาว่า

“เฮ้อ กำลังสนุกอยู่แท้ๆ ทำให้ข้าหมดอามรมณ์เสียจริง ช่างเถอะ นำเสื้อมาให้ข้า!”

“เจ้าค่ะ!

หลังจากที่บรรดาหญิงงามช่วยฉินเหยียนเช็ดเนื้อเช็ดตัวแล้ว ได้นำเสื้อผ้าใหม่มาเปลี่ยนให้ฉินเหยียนและช่วยแต่งตัว

หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ฉินเหยียนก็พาจ้าวจือหย่า หลิวเชียนเชียน และคนสนิทไปยังค่ายทหารในด่านเจียยวี่

...

ในค่ายทหาร

แม้ว่าจะเป็นงานเลี้ยง แต่สองอาณาจักรกำลังเข้าสู่สงคราม ดังนั้น อหารจึงมิได้เยอะมาก ท้ายที่สุดแล้วยังไม่มีใครรู้ว่าสงครามในครั้งนี้จะยืดเยื้อนานเพียงใด ต้องเก็บเสบียงอาหารเผื่อเอาไว้บ้าง

องค์ชายใหญ่ฉินชง องค์ชายเจ็ดฉินอวี่ และบรรดานายพลกินแป้งข้าวเป็นอาหารหลักของงานเลี้ยงคืนนี้

ฉินเหยีนเดินเข้าไปในค่าย เห็นทุกคนกำลังกินแป้งข้าว ถามออกไปด้วยความสับสน