องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 124

ฉินเหยียนสั่งจ้าวจือหย่า

“เตรียมทรายและดิน สั่งให้คนตอกตะปูลงบนไม้กระดานใหญ่ ต้องให้เสร็จภายในหนึ่งชั่วโมง”

“เจ้าค่ะ”

จ้าวจือหย่าโค้งคำนับ และรีบไปทำตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย

องค์ชายเจ็ดฉินอวี่พูดอย่างเย็นชา

“ทำเป็นลึกลับซับซ้อน พวกเรามาหารือกันต่อเถอะ กองทัพอาณาจักรทางตะวันตกเฉียงเหนือได้เริ่มตั้งการป้องกันแล้ว หากเราต้องการชัยชนะในสงครามครั้งนี้ เราสามารถขึ้นไปทางด้านนี้ได้ หากพวกเจ้ามีข้อเสนอแนะที่ดีกว่านี้ ได้โปรดบอกเรามา”

บรรดานายพลแสดงความคิดเห็นทีละคน

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนต่างทะเลาะโต้เถียงกันเสียงดัง

ฉินเหยียนนั่งฟังเสียงทะเลาะของพวกเขาพลางกินอาหารและดื่มเหล้าราวกับเป็นคนนอก

ครึ่งชั่วยามผ่านไป บรรดานายพลที่โต้เถียงกันอยู่นั้นต่างมีสีหน้าแดงก่ำ

“ในความคิดของข้า เราควรผ่านที่นี่!”

“ไม่มีทางที่จะข้ามไปได้เลย นั่นเป็นทางน้ำ ไม่อาจข้ามไปได้!”

“นี่ใช่ทางน้ำเสียที่ไหนกัน เป็นทุ่งหญ้าต่างหาก!”

เส้นทางบนแผนที่ไม่ได้ชัดเจนนัก หลายคนต่างโต้เถียงกันเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่อาจสรุปความคิดออกมาได้

องค์ชายเจ็ดฉินอวี่ใบเวลนาพลันมีสีหน้ามืดมน ในสมองของเขาเองก็ยุ่งเหยิง

ในเวลานี้ต้าจ้วงและต้าหย่งถือกระดานไม้ขนาดใหญ่ยาวเกือบสองเมตร กว้างประมาณหนึ่งเมตรเข้ามาในค่ายและรายงานว่า

“รายงานอ๋องเหยียน ทราย ดิน และแผ่นไม้ที่ท่านสั่ง พวกเราเตรียมมาพร้อมแล้วขอรับ ได้โปรดดู”

ฉินเหยียนที่กินอาหารใกล้เสร็จแล้ว วางกระดูกไก่ในมือลง ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบ

“อืม วางไว้ตรงนี้ก่อน”

องค์ชายใหญ่ฉินชงขมวดคิ้วแล้วถามว่า

“น้องสิบสี่ เจ้านำกระดานไม้ใหญ่ขนาดนี้มาทำอะไรหรือ?”

ฉินเหยียนหัวเราะและพูดว่า

“พี่ใหญ่ พวกพี่ไม่ต้องสนใจข้า เชิญหารือเรื่องต่อได้เลย รอให้ข้าจัดการให้เสร็จเสียก่อน แล้วพวกเสด็จพี่จะทราบเอง”

หลังจากนั้นเขาก็เททรายและดินที่เตรียมไว้บนไม้กระดานขนาดใหญ่แผ่นนั้น พับแขนเสื้อขึ้นแล้วเอื้อมมือไปคว้าดิน

ท่าทางเช่นนี้ทำให้ทุกคนต่างตกใจในทันที จากนั้นพวกเราก็เริ่มหัวเราะเยาะเย้ย

“นี่ องค์ชายสิบสี่กำลังทำอะไรกันแน่ เกรงว่าคงยังไม่โตเสียกระมัง จึงเล่นดินเล่นทราบเหมือนกับเด็กๆ!”

“ฮ่าๆๆ...”

องค์ชายใหญ่ฉินชงรู้สึกละอายแทนน้องสิบสี่ เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า

“เข้าร่วมสงครามแล้ว เหตุใดถึงยังทำตัวเป็นเด็กอยู่อีก ช่างน่าโมโหเสียจริง! เอาล่ะ ไม่ต้องไปมองเขา พวกเราหารือกันต่อ!”

ทุกคนต่างโต้เถียงในหัวข้อที่ค้างคาอยู่เมื่อครู่ ยังคงโต้เถียงกันไม่รู้จบ ใบหน้าของพวกเขาทั้งแดงและตื่นตัว