“เจ้าพูดจาไร้สาระอะไรกัน” ทั่วป๋าเยี่ยนสะบัดแขนด้วยความโกรธ
“อาณาจักรฉินจะไปเอาความกล้าเช่นนี้มาจากที่ใด? อาณาจักรต้าเยว่จื้อเป็นรัฐบรรณาการของชาวตาดอย่างเรา พวกเขากล้าทำเช่นนี้ไม่กลัวว่าชาวตาดจะบุกไปทางใต้หรือไร?”
นายทหารพูดอย่างขมขื่น
“ท่านใต้เท้า แต่เรื่องนี้มีความเป็นไปได้จริงๆ นะพ่ะย่ะค่ะ อีกอย่างตอนนี้ในอาณาจักรต้าเยว่จื้อ มีคนเหลืออยู่อีกไม่มากแล้ว อาณาจักรฉินสามารถล้อมโจมตี...”
“นี่...”
ทันทีที่ประโยคเหล่านี้หลุดออกไป ทุกคนพลันตกอยู่ในความเงียบ
หากอาณาจักรต้าเยว่จื้อถูกทำลายลงจริงๆ พวกเขาจะทำอย่างไรล่ะ?
พวกเขาไม่มีทางถอยได้เลย พวกเขาจะต้องตายที่นี่หรือ?
“เป็นไปไม่ได้!”
ทั่วป๋าเยี่ยนส่ายหัวและพูดว่า “ท่านข่านของพวกเราชาวตาด ไม่มีทางนั่งรอดูให้พวกอาณาจักรฉินทำเช่นนี้แน่นอน!”
นายทหารทุกคนตกอยู่ในความเงียบ แต่ปัญหาในตอนนี้ก็คือเหตุการณ์ประหลาดนี้กลับเกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขา
หรือว่าข่าวที่ได้รับจะเป็นข่าวปลอม?
“ท่านใต้เท้า...”
“เอาล่ะ! หยุดโวยวายได้แล้ว!”
ทั่วป๋าเยี่ยนโบกมือปัดแล้วพูดเสียงเย็นว่า
“ส่งหน่วยสอดแนมออกไปตรวจสอบเรื่องนี้ทันที! หากเรื่องนี้เป็นเรื่องโกหก ใครก็ตามที่เผยแพร่ข่าวลือผิดๆ เช่นนี้ ข้าจะฆ่าพวกมันให้หมด!”
สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหดหู่
...
เมื่อเวลาผ่านไป และอีกด้านหนึ่ง เซี่ยชิงได้รับข่าวจากหน่วยสอดแนมในเมือง
“ท่านแม่ทัพ หน่วยสอดแนมที่ฝั่งศัตรูส่งมาตอนนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของเราทั้งหมดแล้ว จะให้จับพวกมันทั้งหมดเลยไหมขอรับ?”
นายทหารคนหนึ่งถามขึ้นมา
“ไม่ต้อง!”
เซี่ยชิงส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าพวกมันอยากจะออกไปหาข่าวก็ปล่อยพวกมันไป เพราะสุดท้ายแล้วหากพวกมันได้รับข่าวร้าย ฝ่ายมันก็จะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายกันเอง”
“ขอรับ!”
นายทหารพยักหน้าและทำตามทันที
...
คืนหนึ่งผ่านไป ในเช้าวันรุ่งขึ้น กองทัพต้าเยว่จื้อยังคงพยายามเจาะเข้ามา ทำให้พวกเขาเปิดฉากโจมตีอาณาจักรฉินหลายครั้ง แต่พวกเขาก็ถูกตีถอยกลับมาทุกครั้ง
แม้ว่าทั่วป๋าเยี่ยนจะรู้สึกหงุดหงิด แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าอาณาจักรฉินนั้นแข็งแกร่งจริงๆ โดยเฉพาะด้านการทหารที่ยากจะสั่นคลอน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ กองทัพอาณาจักรต้าเยว่จื้อนั้นอ่อนแอเกินไป มีกองกำลังมากกว่าฝ่ายศัตรูหลายเท่าแต่กลับบุกเข้าไปไม่ได้เลย
“พวกเจ้ามันพวกขี้แพ้ ไอ้ขี้แพ้!”
ทั่วป๋าเยี่ยนโกรธมากจนแทบจะกระอักเลือดออกมา
กองทัพอาณาจักรต้าเยว่จื้อได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
“ช่างเถอะ!”
ท้ายที่สุดทั่วป๋าเยี่ยนล้มเลิกแผนทั้งหมด และตัดสินใจรอกำลังเสริมมาถึง
เพราะตอนนี้เขาโค่นอาณาจักรพัลแฮได้แล้ว และพวกชาวตาดต้องส่งกำลังเสริมเข้ามาอย่างแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จบแล้วเหรอคะ ..จบแบบงงๆ...
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...