องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1288

หลังจากที่หิมะในเยี่ยนเป่ยละลายแล้ว ทุกสิ่งก็ฟื้นคืนกลับมา หญ้าสีเขียวขจี ดอกไม้กำลังเบ่งบาน ทั่วทั้งพื้นดินเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

“งดงามเสียจริง!” ฉินเหยียนถอนหายใจเบาแล้วพูดขึ้น ดินแดนเช่นนี้ช่างน่าประทับใจ

ขบวนรถได้ผ่านที่นาต่างๆ ได้พบกับกลุ่มชาวเมืองที่กำลังเข็นเครื่องมือการเกษตรต่างๆ พวกเขาถือจอบ เคียว และพลั่วกำลังทำงานอยู่ในที่นา บ้างก็หยุดทักทายเมื่อเจอราชรถ

ฉินเหยียนมองเหล่าชาวเมืองในชนบทที่เรียบง่ายและเป็นมิตรแล้วก็ยิ้มออกมาบางๆ

......

ปฏิทินฉิน วันที่สิบ เดือนมีนาคม ฤดูใบไม้ผลิ กองทัพของฉินเหยียนกำลังเดินทางอยู่ที่ดินแดนอาณาจักรหลู่

ต้าหย่งรายงานว่า “ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ เราได้เข้ามาในดินแดนอาณาจักรหลู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนลืมตาขึ้นแล้วออกคำสั่งว่า “เพิ่มความเร็วบ้างได้แล้วล่ะ จะได้รีบกลับไปยังเมืองหลวงอาณาจักรฉิน”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อต้าหย่งน้อมรับคำสั่งแล้วก็ถอยไป ส่วนฉินเหยียนก็หลับตางีบต่อ

สายลมเย็นทำให้ทหารในกองทัพส่วนใหญ่รู้สึกหายใจคล่อง และขณะเดียวกันก็รู้สึกเกียจคร้านเล็กน้อย ในยามเที่ยงขบวนก็ยังคงเดินทางไปอย่างต่อเนื่อง แต่จู่ๆก็เกิดมีแผ่นดินไหว แผ่กระจายไปทั่วพื้นดิน ราวกับดาวเคลื่อนดาราคล้อย

ฉินเหยียนที่กำลังจะเคลิ้มหลับไปก็ลืมตาขึ้นทันที แผ่นดินไหวรุนแรงทำให้เขานั่งอยู่ในรถอย่างไม่มั่นคง

“แผ่นดินไหว!”

ฉินเหยียนตกตะลึงแล้วหายง่วงทันที จากนั้นเขาก็รีบเปิดม่านออกแล้วดูสถานการณ์ด้านนอก เมื่อมองไปแล้วฉินเหยียนก็ถึงกับอึ้งไปทันที พื้นดินสงบสุขอันกว้างใหญ่กำลังสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ทำให้รู้สึกว่ากำลังฝันไป

ดินและก้อนหินกำลังพังทลายลงและแตกเป็นเสี่ยงๆ มันกำลังถล่ม กองทัพเกิดความโกลาหล และโซเซไปเพราะแรงสั่นของแผ่นดินไหว

ไม่เพียงแต่ทหารทั่วไปเท่านั้น แม้แต่ราชรถของฉินเหยียนเองก็ไหลไปตามที่นาที่อยู่ระดับต่ำอย่างควบคุมไม่ได้ คนบังคับรถที่อยู่ด้านหน้าพยายามเบรกและหมุนพวงมาลัยอย่างสุดกำลัง แต่พื้นที่ลื่นก็ทำให้รถโคลงเคลง ยากที่ควบคุม

รถขยับส่ายไปมาทำให้ฉินเหยียนที่รู้สึกวิงเวียนศีรษะและหนักอึ้งดวงตาแดงก่ำทันที เขาทำได้เพียงจับที่วางแขนเอาไว้แน่นถึงจะพยุงตัวเอาไว้ได้

ต้าหย่งที่รับหน้าที่คุ้มครองอยู่ด้านนอกรีบทรงตัวแล้วมองหาราชรถของฉินเหยียนทันที เมื่อเห็นราชรถของเขากำลังพุ่งไปยังที่นาก็ร้อนใจอย่างยิ่ง และตะโกนสุดเสียงว่า

“แย่แล้ว คุ้มครองท่านอ๋องเร็วเข้า!”

เมื่อสิ้นเสียงแล้วเขาก็รีบพุ่งตัวไปที่รถทันที นาทีนี้เขาใช้ความเร็วสูงสุด เพียงพริบตาก็ได้มาถึงหน้ารถของฉินเหยียนแล้ว เขายื่นแขนไปโอบท้ายรถแล้วใช้แรงทั้งหมด เพื่อที่จะหยุดรถ