องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1289

ต้าหย่งตะลึง เขาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้วหัวเราะพูดว่า “นี่เป็นสิ่งที่กนะหม่อมควรปฏิบัติพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”

“อืม” ฉินเหยียนพยักหน้าเบาๆ

จ้าวจือหย่าเองก็มองต้าหย่งด้วยสายตาที่ซาบซึ้ง นางรู้ดีว่าหากวันนี้ต้าหย่งไม่พุ่งเข้ามาอย่างสุดชีวิต เกรงว่าตอนนี้ฉินเหยียนคงอยู่ในอันตราย

ฉินเหยียนมองต้าหย่งที่เหนื่อยล้าและมีท่าทีจริงจังแล้วก็พูดเสียงเบาว่า

“เหนื่อยหน่อยนะ เจ้าไปพักเถิด”

เมื่อตรวจสอบสถานการณ์ของกองทัพที่ติดตามมาแล้วฉินเหยียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แผ่นดินไหวนี้หนักหนามากกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

“ท่านอ๋องเพคะ” ทันใดนั้นจ้าวจือหย่าก็พูดอย่างร้อนใจว่า “หม่อมฉันเพิ่งไปดูแผนที่มา รอบๆนี้มีหลายเขต เขตที่อยู่ใกล้ที่สุดก็ชาวเมืองอยู่มากมาย แผ่นไหวรุนแรงเช่นนี้ เกรงว่าชาวเมืองคงจะ......”

ฉินเหยียนสีหน้าเคร่งขรึมทันที นางพูดถูก พวกเขาได้รับความสูญเสียจำนวนมากขณะเดินทัพในชนบท แม้แต่ราชรถที่เขาประทับมาก็ไม่เว้น อย่าว่าแต่ชาวเมืองที่อยู่ในเมืองเลย

แผ่นดินไหวรุนแรงเพียงนี้ ต่อให้เป็นชาติก่อนก็ถือเป็นภัยพิบัติร้ายแรงอย่างแน่นอน เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วฉินเหยียนก็ปวดใจ เขากัดฟันแล้วออกคำสั่งทันทีว่า

“คำสั่งคือสถานการณ์ภัยพิบัติ กระจายคำสั่งของข้า จงแยกกองทัพเป็นหกหน่วย โดยแยกกันไปหกทิศทาง มุ่งหน้าไปช่วยเหลือแต่ละเมืองที่ประสบภัย คุ้มครองความปลอดภัยของเหล่าชาวเมืองแม้ต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!”

“น้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!” ทุกคนน้อมรับคำสั่งเสียงดัง จากนั้นก็ไปปฏิบัติหน้าที่

แผ่นดินไหวครั้งนี้กะทันหันมาก แม้แต่กองทัพที่ฉินเหยียนนำขบวนก็ยังเกือบจะถูกกวาดล้างไป อย่าว่าแต่ แต่ละเมืองเลย ดังนั้นฉินเหยียนจึงไม่ได้กังวลเลย เขาเลือกที่จะเลื่อนการกลับอาณาจักรฉินออกไปก่อน นอกจากนี้เขาก็ตัดสินใจที่จะนำทัพไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยที่เมืองที่อยู่ใกล้เคียงด้วย

แต่การตัดสินใจของเขากลับถูกเหล่าทหารห้ามเอาไว้ แต่ฉินเหยียนกลับไม่สนใจใดๆ เขาออกคำสั่งทันที เพื่อให้เหล่าทหารปฏิบัติหน้าที่ สุดท้ายเหล่าทหารจึงต้องกัดฟันยอมรับ และแล้วฉินเหยียนก็ได้นำขบวนหลายพันคนไปยังเมืองฉี

......

เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ชาวเมืองทั่วทั้งเมืองต่างก็เริ่มต้นวันทำงานอย่างมีความสุข ทุกวันนี้ชีวิตเริ่มดีขึ้น ทุกคนต่างมีจุดเริ่มต้น และใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ทุกวัน แต่กลับเกิดแผ่นดินไหวในสถานการณ์เช่นนี้ ทำให้แต่ละเมืองคล้ายนรกบนดินไปในพริบตา

บ้านเรือนในเมืองพังทลายลง เหล่าชาวเมืองพากันหนีด้วยความตื่นตระหนก พวกเขาร้องไห้คร่ำครวญไม่รู้จบ บ้านเรือนหลายหลังพังทลายลง และทับถมผู้คนไปทันที ช่างเป็นภาพที่น่าอนาถอย่างยิ่ง!

ทั่วทั้งเมืองราวกับนรก มีซากปรักหักพังอยู่ทุกหนทุกแห่ง เลือดไหลเป็นสายน้ำ และมีศพเกลื่อน! นี่มันความหายนะชัดๆ!

เหล่าชาวเมืองที่หนีรอดมาได้ต่างก็เนื้อตัวเปื้อนไปหมด พวกเขามองเมืองที่เละเทะด้วยสีหน้าที่สับสน สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าราวกับฝันไป เสียงร้องอนาถ เสียงร้องไห้ได้ดึงพวกเขากลับมายังความเป็นจริง

ภัยพิบัติแผ่นดินไหวครั้งนี้ส่งผลกระทบเจ็ดเขตในอาณาจักรหลู่ มีจำนวนเมืองที่กลายเป็นผุยผงไปนับร้อยเมือง มีชาวเมืองที่ประสบภัยนับไม่ถ้วน

นอกจากนี้แม้ว่าเมืองอื่นๆจะอยู่ห่างออกไป แต่ก็ได้รับความเสียหายที่แตกต่างกันไปเช่นกัน เพียงแต่ไม่ได้หนักมาก สถานที่ที่ไกลออกไปกว่านั้น เช่นอาณาจักรเยี่ยน อาณาจักรอู๋ อาณาจักรเยว่ อาณาจักรจ้าวเป็นต้น ก็ได้รับแรงสั่นสะเทือนที่แตกต่างกัน แต่โชคดีที่ไม่ได้ส่งผลเสียอะไร