องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1323

เห็นได้ชัดว่าฉินเหยียนไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ในวันนี้และเขายังคงนอนหลับอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลใด ในวันที่ทูตชาวตาดมาเยี่ยมเยียน ประชาชนก็เริ่มพูดถึงอ๋องเหยียนขึ้นมาในทุกบทสนทนา...

เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงเที่ยง ขวบนรถขบวนหนึ่งก็เข้ามาในเมือง

ถนนสายหลักในเมืองมีทหารอาณาจักรฉินคอยดูแลและควบคุมเส้นทางเอาไว้แล้ว ถนนเส้นนั้นจึงไม่มีใครเข้ามาเดินเพ่นพ่านได้

ในรถทั่วป๋าเยี่ยนมองไปที่ประชาชนด้านนอก โดยเฉพาะผู้หญิงที่สวมเสื้อผ้าสีสันสดใส รูปร่างเห็นสัดส่วนด้วยสายตาร้อนแรง

หลังจากที่มาถึงอาณาจักรฉิน เขาตระหนักได้ว่าผู้หญิงในอาณาจักรนี้สวยจริงๆ

ผิวพรรณที่เปล่งปลั่งราวกับหยก ใบหน้ามีการผัดแป้งแต่งหน้า ทำให้พวกนางเหมือนนางฟ้าในเทพนิยาย

นี่คือสวรรค์

“แม้ว่าเรื่องอื่นในอาณาจักรฉินถือว่าวุ่นวายและมีแต่เรื่องโกลาหล แต่ข้าชอบผู้หญิงในอาณาจักรฉินจริงๆ ฮ่าๆๆ”

ทั่วป๋าเยี่ยนหัวเราะเสียงดัง สายตาของผู้ติดตามข้างกายเขาก็มองสอดส่องไปทั่วเช่นกัน พวกเขาเห็นด้วยกับคำพูดของอีกฝ่าย

“ชู่ๆ ผู้หญิงประเภทนี้ต้องถูกชาวตาดอย่างเราพิชิตถึงจะถูก ดูสิว่าผู้ชายในอาณาจักรฉินอ่อนแอแค่ไหน พวกเขาจะคู่ควรกับพวกนางได้อย่างไรกัน”

“ฮ่าๆๆ ใช่ พวกเราจะขับไล่ผู้ชายในอาณาจักรฉินออกไปให้หมด และให้ชาวตาดพิชิตผู้หญิงในอาณาจักรนี้แทน”

“ฮ่าๆๆ...”

บนรถ พวกชาวตาดยังพูดออกมาอย่างหน้าไม่อาย ทำให้ขุนนางในกรมพิธีการที่คอยรับรองพวกเขาพลันมีสีหน้ารังเกียจ

โดยเฉพาะรองเจ้ากรมพิธีการ เขาต้องทนฟังคนพวกนี้พูดจาแย่ๆ เช่นนี้ไปตลอดทาง ทุกครั้งเขาคิดจะตบปากคนเหล่านี้เพื่อให้พวกมันหุบปากเสีย

แต่...

เมื่อคิดถึงตำแหน่งของตนเอง และคิดถึงหน้าตาอาณาจักรฉินแล้ว รองเจ้ากรมพิธีการทำได้เพียงกัดฟันและอดทนต่อ เขาหวังเพียงว่าเขาจะส่งคนพวกนี้ไปวัดหงหลูอย่างรวดเร็ว เช่นนี้ถือว่าหน้าที่ของตัวเองเสร็จสิ้นแล้วและไม่ต้องทนทุกข์ทรมานใจอีกต่อไป

หลังจากที่เข้าไปในเมืองด้านในแล้ว ขบวนรถก็หยุด รองเจ้ากรมพิธีการก็พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า

“ทุกท่าน ด้านในเมืองต้องเปลี่ยนเป็นการสัญจรด้วยรถม้า ขอให้ทุกท่านลงจากรถพ่ะย่ะค่ะ”

“เปลี่ยนเป็นรถม้าอย่างนั้นหรือ?” ทั่วป๋าเยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าไม่พอใจ เขาคุ้นเคยกับการนั่งรถแล้ว ตอนนี้กลับต้องเปลี่ยนเป็นนั่งรถม้า เขาไม่อยากจะเปลี่ยนเลย

“ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นรถม้า แต่ขับเข้าไปก็พอแล้ว” ทั่วป๋าเยี่ยนพูด

จู่ๆ รองเจ้ากรมพิธีการถึงกับสบถในใจ ‘ไอ้สาวเลว คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? นอกจากฝ่าบาทและอ๋องเหยียนแล้ว ไม่มีใครมีสิทธิ์ขี่ม้าเข้าไปในเมืองชั้นในได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชาวตาดอย่างเจ้าเลย’