องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1338

“ผู้หญิงบางส่วนของอาณาจักรฉินแปลกอย่างยิ่ง พวกนางไม่ต้องการให้กระหม่อมทำอะไรเลย เพียงแค่กระหม่อมตกลงจะออกหน้าออกตากับพวกนาง ทำให้พวกนางได้โอ้อวดว่ามีคนรักเป็นชาวตาด เมื่อกลับมาแล้วกระหม่อมต้องการอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

ทั่วป๋าเยี่ยนได้ยินแล้วก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะ เขาพูดว่า

“หากเป็นเช่นนั้น ผู้ชายอาณาจักรฉินคงโชคดีกันอย่างยิ่ง”

เมื่อก่อนเขาได้ยินมาว่า อาณาจักรฉินยินยอมให้ฮ่องเต้มีนางสนมได้มากมายเท่านั้น แต่บัดนี้หากอีกฝ่ายพูดเช่นนี้ เหมือนว่าชาวเมืองทั่วไปของอาณาจักรฉินก็สามารถมีหญิงสาวคอยเคียงข้างได้มากมายสินะ

แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆต๋าหลี่ฉีก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า

“เข้าใจผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ ที่จริงมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย”

“ไม่ใช่งั้นรึ?” ทั่วป๋าเยี่ยนประหลาดใจ

ต๋าหลี่ฉียิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ ในตอนนั้นอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินได้ตรัสเอาไว้ว่า ผู้หญิงถือว่าสำคัญอย่างยิ่ง ในอาณาจักรฉิน เมื่อฐานะของผู้หญิงสูงขึ้นเรื่อยๆ หากผู้ชายอาณาจักรฉินอยากจะสู่ขอผู้หญิงอาณาจักรฉินสักคน จะต้องทำพิธีสามสื่อหกพิธี และยังต้องมีผู้ยกเกวียนแปดคน ให้ความสำคัญอย่างยิ่งเท่านั้นจึงจะสู่ขอได้”

“ว่าอย่างไรนะ? นี่มันสู่ขอทูนหัวรึไง?” ทั่วป๋าเยี่ยนทำเสียงจิ๊จ๊ะ

ต๋าหลี่ฉีครุ่นคิดแล้วพยักหน้าพูดว่า “อาณาจักรฉินมีศัพท์ที่เรียกกันว่าแม่คุณทูนหัว เป็นศัพท์ที่พูดถึงพวกนาง”

ต๋าหลี่ฉีได้พูดเรื่องด้านนี้กับทั่วป๋าเยี่ยนมากมาย ทั่วป๋าเยี่ยนตกตะลึงอยู่ตลอดทั้งบทสนทนา จนกระทั่งสุดท้ายเขาเองก็พูดได้เพียงว่า ช่างเป็นอาณาจักรที่แปลกจริงๆ

......

เนื่องจากก่อนหน้านี้เสนาบดีกรมพิธีการได้คอยระวังส่งคนให้จับตาดูวัดหงหลูเอาไว้ ดังนั้นเมื่อวันนี้มีบุคคลพิเศษเข้าไปในวัดหงหลู เขาเองก็ได้รับข่าวเช่นกัน

และแล้วเพื่อความปลอดภัย เสนาบดีกรมพิธีการจึงได้ส่งคนไปตรวจสอบคนที่ชื่อต๋าหลี่ฉี และเมื่อได้เปิดรายงานลับดูบนที่นอนแล้ว เขาก็แทบจะกระอักเลือด แม้จะไม่ได้กระอักเลือดออกมาจริงๆ แต่ก็ยังคงไอไม่หยุด

“น่าอับอายจริงๆ เป็นความอับอายของชาวเมือง เป็นความอับอายของอาณาจักรฉิน”

เสียงของเสนาบดีกรมพิธีการแหบ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ในอาณาจักรฉิน ภรรยาที่นอนอยู่บนเตียงด้วยกับเขาถึงกับตกใจสะดุ้งโหยง

เดิมทีจะปิดไฟแล้วเข้านอน แต่เพราะเสนาบดีกรมพิธีการมีนิสัยที่ชอบเปิดสาส์นอ่านให้จบก่อนนอนในวันนั้น จึงได้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

“ที่ท่านเป็นอะไรไปงั้นรึ? ใจเย็นๆก่อนเจ้าค่ะ”

ภรรยาตกใจจนรีบลุกขึ้นแล้วยื่นมือเล็กขาวของนางลูบหลังให้เสนาบดีกรมพิธีการ เพื่อช่วยบรรเทาความโกรธ

“โธ่ ที่ท่านเป็นอะไรไปกันแน่? เรื่องอะไรถึงทำให้ท่านโกรธเกรี้ยวเช่นนี้เจ้าคะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันไม่ได้รึเจ้าคะ?”

“เรื่องที่น่าอับอายเช่นนี้ข้าจะทนได้อย่างไร รีบเตรียมเกวียนเร็วเข้า ข้าจะเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท!”

เสนาบดีกรมพิธีการกัดฟันแล้วพูดขึ้น

“หา......” ภรรยาตกใจ และรีบเกลี้ยกล่อมว่า “ใจเย็นๆก่อนเถิดเจ้าค่ะ บัดนี้มืดค่ำมากแล้ว เกรงว่าฝ่าบาทคงจะบรรทมแล้วเป็นแน่ คงจะเหนื่อยล้าด้วย หากบัดนี้ไปเข้าเฝ้าก็เป็นการก่อกวนสิเจ้าคะ หากทำให้ฝ่าบาทโกรธเกรี้ยว เกรงว่า......”