องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1340

ในตำหนักเงียบสงัด ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใดๆ

ฉินชงปรากฎความไม่สบอารมณ์แล้วยืนขึ้นพูดว่า “ข้าไม่รู้ว่าเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นมากเพียงใด แต่จะให้เรื่องเช่นนี้เกิดในอาณาจักรฉินอีกไม่ได้เด็ดขาด จะให้หญิงสาวอาณาจักรฉินถูกชาวตาดหลอกลวงไม่ได้ ข้าต้องผลลัพธ์ นั่นคือเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก หากมีเกิดขึ้นอีก ก็คือกำลังฉีกหน้าข้า!”

ว่าแล้วฉินชงก็ใช้มือตบหน้าตนเอง ท่าทีของเขาทำให้ทุกคนตกใจกันหมด ขณะเดียวกันก็ตระหนักการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยวของฝ่าบาทไร้มงกุฎ

“พวกกระหม่อมน้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!” หลินเย้าจู้ก้าวออกมาคนแรกแล้วโค้งคำนับพูดขึ้น

“กระหม่อมน้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!” ส่วนเหล่าขุนนางที่เหลือ เมื่อตั้งสติได้ก็รีบโค้งคำนับพูดขึ้น

เมื่อถอยไปแล้ว ต่อให้จะยังเป็นยามค่ำคืน แต่ขุนนางทั้งหกกรมก็ไม่กล้ารอช้า พวกเขากลับไปยังศาลาว่าการของตนเองกันหมด ได้เริ่มเรียกระดมผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเองมา จากนั้นก็ออกคำสั่งไปต่างๆนานา สรุปได้สามประการ

หนึ่ง ยุติการติดต่อระหว่างหญิงสาวอาณาจักรฉินกับชาวตาด

สอง ห้ามไม่ให้หญิงสาวอาณาจักรฉินมุ่งหน้าไปดินแดนชาวตาด ไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตาม

สาม ในส่วนของเหล่าชาวตาดที่เคยกระทำเรื่องประเภทนี้ ศาลาว่าการทุกที่จะทำการจับกุมก่อน ชาวตาดที่อยู่ในอาณาจักรฉินที่ไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน จะถูกจับตามองอย่างเข้มงวด และเตรียมส่งกลับไปยังดินแดนชาวตาด

สรุปก็คือ หากเราต้องการป้องกันไม่ให้สิ่งที่คล้ายกันเกิดขึ้นซ้ำอีก ก็ต้องตัดขาดการติดต่ออย่างสิ้นเชิง การกระทำของทั้งหกกรมดูแล้วเข้มงวดไร้ความรู้สึก แต่ทุกสิ่งนี้พวกเขากำลังปกป้องผู้หญิงอาณาจักรฉินอยู่

เพียงแต่พวกนางจะเข้าใจได้รึไม่นั้นก็ไม่อาจรู้ได้ พายุลูกใหญ่ยิ่งกว่ากำลังจะโหมกระหน่ำเข้ามาแล้ว......

......

ฉินเหยียนไม่ได้ให้ความสนใจในด้านนี้ เขานอนหลับจนกระทั่งฟ้าสาง เมื่อว่างแล้วก็รีบไปหาเงินให้อาณาจักรฉิน การออกพันธบัตรของอาณาจักรฉินนั้น ไม่ได้ออกได้ง่ายๆดังใจนึก จะต้องมีการเตรียมการล่วงหน้าหลายๆเรื่องเสียก่อน

ดังนั้นหลายวันมานี้เขาจึงยุ่งอย่างมาก แต่ว่าวันนี้ต่อให้จะยุ่งแค่ไหนก็ได้วางงานลง เพราะฉินอวี่ลุกจากที่นอนได้แล้วนี่เป็นข่าวดีอย่างยิ่ง ฉินเหยียนรีบมุ่งหน้าไปยังกองแพทย์หลวง ทันทีที่เข้าไปก็เห็นว่าจางอวิ๋นซูผู้เป็นพระชายาของฉินอวี่ กำลังพยุงฉินอวี่เดินเล่นอยู่ที่ลาน

“พี่เจ็ด!” ฉินเหยียนหัวเราะแล้วรีบเดินไป

“น้องสิบสี่!” ฉินอวี่อึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็แสดงสีหน้าดีใจออกมา แล้วยิ้มแย้มเดินไปต้อนรับ

ฉินเหยียนรับหน้าที่พยุงฉินอวี่มาต่อ จางอวิ๋นซูรู้ว่าสองพี่น้องคงมีเรื่องจะคุยกัน นางจึงทักทายแล้วจากไปเอง

บัดนี้ก็เหลือเพียงฉินเหยียนและฉินอวี่แล้ว

ฉินเหยียนพยุงเขาเดินเล่นแล้วยิ้มพูดว่า “พี่เจ็ด ร่างกายฟื้นตัวได้ดีเลยนี่”

ฉินอวี่ยิ้มแย้มแล้วพูดว่า “ข้าโชคดีดวงแข็ง อีกไม่กี่วันข้าก็สามารถช่วยเจ้าและพี่ใหญ่ดูแลใต้หล้าได้แล้ว”

ทั้งสองพูดคุยกันครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้มาพักที่ศาลาแห่งหนึ่ง ฉินเหยียนยิ้มแย้มแล้วพูดว่า