องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1355

“พวกคนอาณาจักรฉินอย่างเจ้า ก็เป็นแค่คนพูดจาดี พูดจาโอ้อวดไปอย่างนั้น ต่อให้เจ้าไปฝึกฝนอีกสิบปี ก็ไม่มีวันเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้!”

หน้าของแม่ทัพรูปร่างกำยำคนนั้นแดงก่ำ เขากัดฟันและจ้องไปที่อาเอ๋อร์ผีเขม่ง แต่กลับพูดอะไรไม่ออก

ก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มขึ้น เขาไม่เคยคิดฝันว่าเขาจะต้องพ่ายแพ้อีกฝ่ายอย่างน่าสมเพชเช่นนี้

“มาจบเรื่องนี้กันเถิด!”

อาเอ๋อร์ผีพูดเสียงเย็น เขายกค้อนยักษ์ในมือขึ้น และเตรียมที่จะฟาดเข้าไปที่ศีรษะของแม่ทัพคนนั้น

เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว และทุกครั้งเขาจัดการกับคู่ต่อสู้ได้อย่างหมดจด

“เจ้า...”

ยังไม่ทันที่แม่ทัพรูปร่างกำยำจะพูดจบ ค้อนใหญ่ก็ฟาดเข้าไปที่ศีรษะเขาทันที เลือดกระเซ็น กะโหลกยุบในทันที

แม่ทัพร่างกำยำเสียเลือดเสียเนื้อ และไม่มีลมหายใจอีกต่อไป

“โอ้ๆๆ!”

เมื่อทหารชาวตาดเห็นเหตุการณ์นี้ต่างพากันโห่ร้องอย่างไร้การควบคุม

ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายไม่มีโอกาสชนะเลย

“ฮ่าๆ ก็แค่พวกเศษขยะ”

อาเอ๋อร์ผีหยิบค้อนของเขาออกและแสดงท่าทีเหยียดหยาม

เขามองไปที่กองทัพทหารฝั่งอาณาจักรฉินที่อยู่รอบตัวเขาแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจว่า

“อาณาจักรฉินยังมีใครต้องการสู้กับข้าอีกหรือไม่? หากยังมีอีกล่ะก็ ก็ให้ออกมารับความตายซะ!”

หากอาณาจักรฉินแพ้ในครั้งแรก ในใจของพวกเขายังเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจและต้องการจะแก้แค้น

แต่ครั้งที่สองพวกเขายังคงแพ้อยู่เช่นเดิม นั่นแสดงว่าครั้งต่อไปฝั่งอาณาจักรฉินต้องส่งแม่ทัพออกไปตายเพิ่มอีกคน นั่นทำให้พวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

พวกชาวตาดแข็งแกร่งมาก พวกเขาจะสู้กับอีกฝ่ายได้อย่างไรกัน?

หากทั้งสองกองทัพเข้าสู่สงครามขึ้นมาจริงๆ เป็นไปได้หรือที่อาณาจักรฉินจะเป็นฝ่ายชนะ?

ขวัญกำลังใจของทหารฝั่งอาณาจักรฉินในตอนนี้นั้นมลายหายไปจนหมดสิ้น

หลี่ชางสังเกตเห็นสถานการณ์ในกองทัพ มองไปที่บรรดาแม่ทัพ และพูดอย่างโมโหว่า

“ยังมีใครกล้าออกไปสู้อีกหรือไม่?”

บรรดาแม่ทัพที่แต่เดิมมีใจฮึกเหิม แต่ตอนนี้กลับมองหน้ากันด้วยความสับสน ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้แย่งกันขอออกไปต่อสู้เป็นคนแรกอีกแล้ว

หลี่ชางรู้ดีว่าในใจของแม่ทัพเหล่านี้สั่นคลอนเพียงใด

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ถ้าเขาควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ สวรรค์คงถูกเขาสร้างความเสียหายครั้งใหญ่เป็นแน่

เมื่อคิดได้เช่นนั้น หลี่ชางตบโต๊ะแล้วตะโกนออกมา

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ให้ข้าออกไปสู้กับชาวตาดคนนั้นด้วยตัวเอง เอาอาวุธมาให้ข้า!”