หลิวอวี่หลินรีบพูดว่า “วางใจเถิดท่านอ๋อง กระหม่อมจะแสดงจุดยืนของอาณาจักรฉินให้ชาวตาดได้เห็นผ่านแผนกโฆษกแห่งกรมพิธีการพ่ะย่ะค่ะ!”
“อืม!” ฉินเหยียนพยักหน้า “รีบไปเถิด ยิ่งเร็วยิ่งดี ไม่เช่นนั้นนางอาจได้รับบาดเจ็บ!”
“พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมน้อมรับคำสั่ง!”
หลิวอวี่หลินน้อมรับคำสั่งแล้วจากไป
ฉินเหยียนกลับนั่งครุ่นคิดอยู่ที่เดิม ผ่านไปครู่หนึ่งก็ได้เรียกจ้าวจือหย่ามา
“กองทัพของหลี่ชางสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉินเหยียนถามขึ้น
จ้าวจือหย่าก้มศีรษะแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องเพคะ กองทัพหลี่ชางยังคงคุมเชิงกับชาวตาดเช่นเดิมเพคะ ในระหว่างนี้ทั้งสองฝ่ายมีการปะทะกันอยู่บ้าง แต่ก็ควบคุมสถานการณ์ได้ดีเพคะ”
ฉินเหยียนพยักหน้า จากนั้นเขาก็หันหลังแล้วมองแผนที่ด้านหลัง ผ่านไปนานจึงจะพูดขึ้นอย่างลังเลว่า
“ออกคำสั่งให้แม่ทัพสือแห่งอาณาจักรจ้าว ให้นำกองทัพหนึ่งแสนนายมุ่งหน้าไปทางเหนือ เพื่อเฝ้าประจำการที่อาณาจักรพัลแฮ แล้วเปลี่ยนพวกหยางจิ่นซิ่วและเซี่ยชิงกลับมา”
เมื่อจ้าวจือหย่าได้ยินดังนั้นก็ตะลึง “ท่านอ๋องเตรียมจะเปิดสงครามกับชาวตาดแล้วรึเพคะ?”
นางเงยหน้าขึ้นแล้วมองฉินเหยียนด้วยสายตาที่สงสัย ในตอนนี้ชาวตาดส่งค่อนข้างอ่อนไหวต่ออาณาจักรฉิน หากทั้งสองฝ่ายเกิดอะไรขึ้นแม้แต่น้อยละก็ นั่นต้องไม่ใช่เรื่องเล็กแน่นอน
แถมอาณาจักรฉินยังเคลื่อนกองทัพหนึ่งแสนนายไปทางเหนือในสถานการณ์เช่นนี้อีก มันก็มากพอที่จะทำให้ชาวตาดตั้งสติอย่างเต็มเปี่ยมแล้ว
และสำหรับอาณาจักรฉินแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาทำสงครามกับชาวตาดแน่นอน
ฉินเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “หากชาวตาดยอมให้ความร่วมมือ ก็แค่เปลี่ยนผู้ป้องกันเท่านั้น แต่หากชาวตาดไม่ให้ความร่วมมือ ข้าก็จะยอมอดกลั้นเพื่อสั่งสอนพวกมันเสียหน่อย!”
เมื่อจ้าวจือหย่าได้ยินดังนั้นแล้วก็เข้าใจทันที นางรีบพูดขึ้นว่า “หม่อมฉันจะไปกระจายคำสั่งเดี๋ยวนี้เพคะ”
ฉินเหยียนโบกมือ
จ้าวจือหย่าคำนับแล้วจากไป
ฉินเหยียนจ้องมองแผนที่อีกครั้ง
......
ยามบ่ายวันนั้น อธิการบดีแผนกโฆษกแห่งกรมพิธีการหลิวอวี่หลิน ได้แสดงความไม่พอใจของอาณาจักรฉิน ต่อเรื่องที่ชาวตาดลักพาตัวผู้หญิงที่มีชื่อว่าอาเซียงของอาณาจักรฉินไปอย่างแรงกล้า
และได้ขอให้ชาวตาดให้ความสำคัญกับเรื่องนี้และส่งตัวอาเซียงกลับมายังอาณาจักรฉิน และยังต้องส่งกลับมาอย่างสมบูรณ์แบบด้วย ส่วนคนร้ายที่ลักพาตัวนั้นก็ต้องส่งตัวให้กับอาณาจักรฉินเท่านั้น ลงโทษตามระเบียบของอาณาจักรฉิน......
ในขณะเดียวกัน หลิวอวี่หลินก็ได้รับรู้ว่าในระหว่างนี้ทั่วป๋าเยี่ยนได้กระทำความผิดในอาณาจักรฉิน และได้นำเรื่องนี้ประกาศไปด้วย แม้จะไม่ได้พูดอย่างละเอียด แต่ความหมายก็คือหากชาวตาดไม่ให้ความร่วมมือ เช่นนั้นเรื่องของทั่วป๋าเยี่ยน อาณาจักรฉินก็จะดำเนินการอย่างเข้มงวด
ข่าวได้กระจายไปถึงดินแดนชาวตาดอย่างรวดเร็ว......
พระราชวังดินแดนชาวตาด
เมื่อทั่วป๋าหงเลี่ยได้รับข่าวแล้วก็ได้รีบเรียกหลี่เหยียนคังมาหารือเรื่องนี้
“ท่านราชครูมีความเห็นเรื่องนี้ว่าอย่างไรบ้าง?”
ทั่วป๋าหงเลี่ยขมวดคิ้วมองหลี่เหยียนคัง เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่า อาณาจักรฉินเคลื่อนไหวใหญ่หลวงเพียงนี้เพื่อผู้หญิงชาวเมืองคนเดียว จะต้องมีอะไรแน่ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...