คราวนี้ฉินเหยียนถึงกับขมวดคิ้วบ้างแล้ว
“หรือว่าล้วนเป็นคนที่ชาวตาดส่งมาเพื่อสอดแนมข่าวกรองงั้นรึ?” เขาพึมพำเอง
จากนั้นก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธความคิดนี้แล้วพูดว่า
“หากเป็นเช่นนี้จริงๆ ก่อนหน้าที่ทั้งหกกรมจับกุมพวกเขาได้ก็เคยสอบปากคำแล้ว หากเป็นไส้ศึกจริงๆ ไม่มีทางที่ทุกๆที่จะไม่ได้เบาะแสอะไรเลย”
“เรื่องนี้กระหม่อมเคยได้อ่านรายงานพ่ะย่ะค่ะ ส่วนใหญ่ชาวตาดพวกนั้นได้เข้ามาทำการค้าขายในอาณาจักรฉินเองในฐานะนักค้าขายพ่ะย่ะค่ะ......” หลิวอวี่หลินอธิบาย
ฉินเหยียนได้ยินดังนั้นแล้วก็ขมวดคิ้วยิ่งขึ้น ความสงสัยในใจของเขามากยิ่งกว่าหลิวอวี่หลินเสียอีก ทั้งหมดนี้มันแปลกเกินไป
ทันใดนั้นเอง จู่ๆหลิวอวี่หลินก็เหมือนจะคิดอะไรได้ เขาเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ เขาถามขึ้นอย่างตะลึงว่า
“ท่านอ๋องคิดว่ามันจะเป็นไปได้รึไม่ที่นักค้าขายของชาวตาดเหล่านั้น ตั้งใจถูกส่งมาให้ทำการค้าขายพ่ะย่ะค่ะ เพราะหากเป็นเช่นนั้น การที่ชาวตาดสามารถส่งนักค้าขายมาในอาณาจักรฉินได้มากเพียงนี้ อาณาจักรรอบๆอื่นๆเองก็ได้เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”
ฉินเหยียนได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วทันที สมองของเขารีบครุ่นคิด ทันใดนั้นก็พบปัญหาที่สำคัญอย่างหนึ่ง
“แต่ว่า พวกชาวตาดสร้างนักค้าขายมากมายเพียงนั้นขึ้นมาทำไม?!” ฉินเหยียนพูดขึ้นอย่างสงสัย
ด้วยความตระหนักที่ฉินเหยียนมีต่อชาวตาดแล้ว พวกเขาไม่เหมือนว่าจะพัฒนาเศรษฐกิจได้เลย
แล้วหากพวกเขาคิดมากเกินไป ชาวตาดเพียงแค่สร้างนักค้าขายขึ้นมาเพื่ออยากออกมาแลกเปลี่ยนสิ่งของเท่านั้น แลกเปลี่ยนของที่ตนเองไม่ต้องการ เพื่อซื้อของที่ต้องการกลับไปเล่า?
ดูท่าแล้วก็เป็นไปไม่ได้ เพราะด้วยนิสัยการกระทำของชาวตาดแล้ว พวกมันจะแย่งชิงสิ่งที่ขาด ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วเหตุใดจึงต้องเสียแรงสร้างขบวนคาราวาน?
ฉินเหยียนครุ่นคิดแล้วก็ไม่เข้าใจ ส่วนหลิวอวี่หลินก็พูดด้วยความคาดเดาว่า
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ เป็นไปได้รึไม่ว่าชาวตาดคิดจะกักเก็บเสบียง และในขณะเดียวกันก็สามารถใช้โอกาสนี้เชื่อมโยงกับอาณาจักรต่างๆ เพื่อร่วมมืออะไรกันสักอย่าง......”
ฉินเหยียนได้ยินดังนั้นก็เบิกตากว้าง หลิวอวี่หลินไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่การคาดเดานี้ก็กล้ามากจริงๆ หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ การเดินหมากนี้ของชาวตาดก็โหดเหี้ยมมากยิ่งนัก
เหตุใดชาวตาดจึงต้องกักเก็บเสบียง? ไม่ต้องคิดก็รู้ได้เลยว่าจะต้องเตรียมเปิดสงครามกับอาณาจักรฉิน! ที่สำคัญที่สุดคือประโยคหลังของหลิวอวี่หลิน มีความเป็นไปได้สูงว่าชาวตาดก็สามารถเรื่องนี้มาเชื่อมโยงกับอาณาจักรอื่นได้
หากชาวตาดและอาณาจักรรอบๆรวมตัวกันเป็นเอกฉันท์ก่อนที่จะเริ่มสงคราม เช่นนั้นโอกาสที่อาณาจักรฉินจะชนะก็น้อยจนน่ากลัว!
เพราะอย่างไรแล้วชาวตาดไม่เพียงแต่มีกำลังทหารที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีทหารม้าจำนวนนับไม่ถ้วนอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีกองสนับสนุนจากแต่ละอาณาจักรรอบๆอีก แล้วอาณาจักรฉินล่ะ? จู่ๆก็ต้องเผชิญหน้ากับกองทัพศัตรูที่มาจากทุกทิศทาง แล้วจะรับไหวได้อย่างไร?
ฉินเหยียนยิ่งคิดก็ยิ่งมีเหงื่อไหลตรงหน้าผากมากขึ้น ฉินเหยียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อพยายามสงบอารมณ์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จบแล้วเหรอคะ ..จบแบบงงๆ...
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...