องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1384

“หากท่านอ๋องอยากจะตรวจสอบอะไรก็ไม่ยากเพคะ”

“เช่นนั้นก็ดี!” ฉินเหยียนพยักหน้าอย่างพอใจ

จากนั้นเขาก็พูดอย่างเข้มงวดว่า “เจ้ารีบออกคำสั่งไป ให้คิดหาวิธีดูแนวโน้มของแต่ละอาณาจักรรอบๆนี้......”

ว่าแล้วฉินเหยียนก็หยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดต่อว่า

“โดยเฉพาะที่ต้องระวังคือ มีอาณาจักรใดบ้างที่ค่อยๆสนิทสนมกับชาวตาดแล้วบ้าง”

สีหน้าของฉินเหยียนทำให้จ้าวจือหย่าเหมือนจะคิดอะไรได้

นางรีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “เพคะ หม่อมฉันจะรีบไปออกคำสั่งให้คนรีบไปปฏิบัติเพคะ!”

ฉินเหยียนโบกมือเพื่อแสดงให้จ้าวจือหย่าไม่ต้องสนใจเขา ส่วนเขาก็ครุ่นคิดเองอีกเช่นเคย ผ่านไปอยู่นานเขาก็ยังคงรู้สึกว่าเรื่องนี้ควรบอกกับพี่ใหญ่และพี่เจ็ด และแล้วเขาจึงยืนขึ้นแล้วเตรียมจะเข้าพระราชวัง

ฉินเหยียนได้มาถึงพระราชวังอย่างราบรื่น เมื่อพบฉินชงแล้วก็ได้เรียกฉินอวี่มาด้วย

ทั้งสามพี่น้องรวมตัวกัน ฉินชงมองฉินเหยียนอย่างสงสัยแล้วถามว่า

“เจ้าสิบสี่ เกิดอะไรขึ้นใช่รึไม่? ถึงได้เรียกข้าและเจ้าเจ็ดมาด้วยกันเช่นนี้?”

ฉินอวี่ได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วเช่นกัน แล้วมองฉินเหยียนอย่างสงสัย

เมื่อฉินเหยียนเห็นดังนั้นก็ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วส่ายหน้าพูดว่า

“หาใช่ว่าเกิดอะไรขึ้นหรอก แต่อาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นต่างหาก”

ฉินชงและฉินอวี่ยังคงจ้องมองเขา เพื่อรอให้เขาพูด

เมื่อเห็นว่าทั้งสองสีหน้าเคร่งขรึม ฉินเหยียนก็ได้อธิบายรายละเอียดถึงการคาดเดาต่างๆนานาของหลิวอวี่หลินให้ฟัง เมื่อพูดจบแล้วฉินชงและฉินอวี่ก็สีหน้าประหลาดใจอย่างยิ่ง

จากนั้นทั้งสองก็พากันตกตะลึง สีหน้านั้นราวกับเห็นผียังไงอย่างงั้น พวกเขาจ้องมองฉินเหยียนอย่างตกตะลึง และไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เมื่อผ่านไปครู่หนึ่งแล้วฉินชงก็กลืนน้ำลายแล้วพึมพำว่า

“นี่......นี่.......นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว ชาวตาดมีความทะเยอทะยานเพียงนั้นเชียวรึ?”

ฉินอวี่เองก็พูดสมทบว่า “นั่นสิ มัน......มันช่าง......”

ฉินเหยียนกลับแค่กระแอมเบาๆแล้วเบ้ปากพูดว่า

“เรื่องที่ชาวตาดมีความทะเยอทะยานสูงนั้นไม่ใช่เรื่องระยะนี้แล้ว อีกอย่างพวกมันก็ดูถูกคนที่ราบกลางมาโดยตลอด สำหรับชาวตาดแล้วราชวงศ์ที่ราบกลางนั้นก็แค่สวนหลังบ้านของพวกมัน”

ฉินชงและฉินอวี่ได้ยินดังนั้นก็ต้องพยักหน้าเห็นด้วย