องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 166

ฮ่องเต้ฉินโบกมือเพื่อให้หัวหน้ากิจการพระราชวังไปรับรายงานมาทันที เมื่อรับรายงานสงครามมาแล้วจึงได้อ่านเสียงดังว่า

“ฝ่าบาท ในศึกสงครามการเฝ้าด่านถงกวานครั้งนี้ ด้วยวิชาอสนีบาตของน้องสิบสี่ได้ถล่มหุบเขาซวงจื่อ จนทำให้กองทัพอาณาจักรจ้าวสี่หมื่นนายถูกทับใต้ดิน ฝ่ายเราได้รับชัยชนะในศึกครั้งที่สองนี้โดยไม่สูญเสียกำลังเลยแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ!”

รายงานการต่อสู้จากองค์ชายใหญ่ฉินชงนั้นกระชับได้ใจความอย่างมาก นั่นทำให้สีหน้าของขุนนางทุกคนในพระราชสำนักเปลี่ยนไป

“ได้รับชัยชนะไม่สูญเสียกำลังเลยแม้แต่น้อย สงครามสองครั้งนี้ของฝ่ายเราสุดยอดเกินไปแล้ว!”

“เพียงชั่วพริบตาก็สามารถทำลายกองทัพอาณาจักรจ้าวจำนวนสี่หมื่นนายได้ พวกเจ้าคิดว่ามันเป็นไปได้งั้นรึ?”

“ต่อให้เป็นการต่อสู้กันด้วยกำลังก็ยังต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะได้ผลลัพธ์ออกมา แล้วไหนจะอสนีบาต ไหนจะทลายหุบเขาพินาศ ไร้สาระสิ้นดี พูดอะไรน่าขันสิ้นดี!”

หัวหน้ากิจการพระราชวังส่งมอบรายงานสงครามให้แก่ฮ่องเต้ฉิน ฮ่องเต้ฉินที่ได้รับข่าวว่าได้ชัยชนะในศึกครั้งที่สองนี้อีกครั้ง เขามองไปยังรายงานสงครามขององค์ชายใหญ่ฉินชงแล้วครุ่นคิดไตร่ตรอง นี่มันยังไงกันแน่?

เรื่องที่จ้าวปั๋วซื่อจะชื่นชอบเจ้าสิบสี่อย่างมากจนยกยอเจ้าสิบสี่เกินจริงนั้น เป็นเรื่องที่สามารถเข้าใจได้ แต่ลูกชายคนโตของเขาคนนี้กลับพูดเหมือนกันว่าเจ้าสิบสี่สามารถใช้วิชาอสนีบาตได้ คาดไม่ถึงจริงๆ

เขาเงยหน้ามองไปยังองค์ชายแปดฉินอู่ที่ยืนก้มหน้าอยู่ในแถว เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาได้กล่าวมาเมื่อครู่นี้แล้วจึงได้ถามขึ้นว่า

“อู่เอ๋อร์ เจ้าพูดว่าเจ้าและพี่น้องคนอื่นๆได้เรียนรู้ที่สำนักศึกษาหลวงมาตลอด ไม่สามารถใช้วิชาอสนีบาตรได้ แต่พี่ชายใหญ่ของจ้ากลับบอกว่าน้องสิบสี่ของเจ้าได้รับชัยชนะด้วยวิชาอสนีบาต เจ้ามีความเห็นว่าอย่างไรบ้าง?”

“ก็......”

รายงานสงครามขององค์ชายใหญ่มาผิดจังหวะจริงๆ องค์ชายแปดฉินอู่เดิมทีตั้งใจจะใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้ท่านพ่อเลิกโปรดปรานน้องสิบสี่ ทำให้ท่านพ่อรู้สึกว่าน้องสิบสี่และจ้าวปั๋วซื่อสมคบคิดกัน และไม่เชื่อใจอีกต่อไป แต่คิดไม่ถึงว่าจะหน้าแตกเร็วถึงเพียงนี้ เขาจึงอธิบายอย่างติดอ่างว่า

“ท่านพ่อ บะ บางทีท่านพี่อาจหน้ามืดตามัว ช่วยเจ้าสิบสี่โกหกท่าน......”

“บังอ่าน!” ฮ่องเต้ฉินตะคอกอย่างเดือดดาล จนองค์ชายแปดล้มคุกเข่าลงด้วยความหวาดกลัว

“ท่านพ่ออย่าทรงกริ้วไปเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

“พี่น้องของเจ้ากำลังต่อสู่อยู่แนวหน้า แต่เจ้ากลับคาดเดาอย่างไม่มีหลักฐานในพระราชสำนัก ยังกล้าว่าร้ายให้พี่น้องแท้ๆของเจ้าอีก!”

คำพูดของฮ่องเต้ฉินถือว่าได้ตอกกลับแต่ละพรรคขององค์ชายคนอื่นๆด้วยเช่นกัน

องค์ชายแปดฉินอู่เกรงกลัวฮ่องเต้ฉินอย่างมาก เขาหมอบลงกับพื้นแล้วประสานมือคารวะแล้วพูดว่า

“ท่านพ่อ ลูกผิดไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

มีขุนนางเฒ่าบางคนที่มีอำนาจยังคงกล่าวต่อไปว่า “ฝ่าบาท ข้าคิดว่ารายงานสงครามในศึกครั้งที่สองนั้นเป็นจริง แต่การที่บอกว่าองค์ชายสิบสี่สามารถใช้วิชาอสนีบาตเอาชนะได้นั้น ให้ตายข้าก็ไม่เชื่อพ่ะย่ะค่ะ”