องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 165

ทหารม้าเช็ดเลือดและโคลนบนใบหน้า เขาอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วค่อยๆลุกขึ้นมามองไปรอบๆ ให้ตายเถอะ จุดที่เจ้าม้านั้นทิ้งเขาลงช่างลับตายิ่งนัก อยู่กลางป่ากลางเขาแบบนี้จะร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้

แต่ต่อให้จะลำบากแค่ไหนเขาก็ต้องรีบนำสาส์นกลับไปส่งที่เมืองหลวงให้เร็วที่สุด หากทำให้เสียเวลาเขาเองก็เสียรังวัดเหมือนกัน ดูท่าแล้วคงต้องพึ่งขาคู่นี้เดินไปยังศาลพักม้าต่อไป จึงจะสามารถขึ้นขี่ได้อีกครั้ง

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลากร่างที่บาดเจ็บแล้วก้าวโซเซไปข้างหน้าช้าๆ

ประจวบเหมาะกับที่ทหารหัวกะทิของฉินเหยียนขี่ม้าไล่ตามทันพอดี เมื่อเห็นทหารม้าของไท่ฟู่ใบหน้ามอมแมม มีแผลเต็มตัว แถมยังเดินโซเซอย่างลำบากแล้ว ก็รู้สึกน่าขันขึ้นมา

ทหารม้าได้ยินเสียงฝีเท้าม้าแล้วรีบหันกลับไป เมื่อพบว่าเป็นทหารอาณาจักรฉินก็รู้สึกดีใจอย่างมาก เขารีบโบกมือแล้วพูดว่า “เฮ้!สหาย เจ้ากำลังมุ่งหน้าไปเมืองหลวงใช่รึไม่ ข้าเองก็กำลังไปเมืองหลวง พาข้าไปด้วยสิ!”

ทหารหัวกะทิเหลือบมองเขาปราดหนึ่ง เขาไม่ได้ลดความเร็วลง และพูดอย่างจริงจังว่า “พาไปอะไรกัน ค่อยๆเดินไปเถอะ!”

ส่งสาส์นใส่ร้ายอ๋องเหยียนผู้น่าเคารพแทนไท่ฟู่ ยังคิดจะให้เขาพาไปส่งอีก ช่างหนังหน้าหนาเสียจริง จากนั้นเขาก็รีบควบม้าต่อไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

ทหารม้าถูกปฏิเสธ ถูกดูแคลนไม่พอ แถมม้ายังเตะทรายฟุ้งไปทั่วร่างของเขาอีก มันสะท้อนคำพูดโบราณที่ว่า คนจะซวยเคราะห์หามยามร้ายจริงๆ

......

เมืองหลวงอาณาจักรฉิน ตำหนักจินหลวน

ฮ่องเต้ฉินกุมขมับด้วยสีหน้ากังวล “ตั้งนานขนาดนี้แล้วเหตุใดยังไม่ได้รับรายงานจากแนวหน้ากัน?”

เหล่าขุนนางรีบปลอบโยนว่า “อย่าทรงกังวลไปเลยฝ่าบาท สงครามในแนวหน้าวุ่นวายอย่างมาก การส่งรายงานล่าช้าถือเป็นเรื่องปกติพ่ะย่ะค่ะ”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ มีไท่ฟู่ออกนั่งบัญชาการด้วยตนเองเช่นนี้ จะต้องสร้างขวัญกำลังใจให้แก่กองทัพของเราอย่างมากแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ ไม่แน่ว่าตอนนี้อาจได้รับชัยในศึกครั้งที่สองแล้วก็เป็นได้พ่ะย่ะค่ะ!”

ขุนนางเหล่านี้เชี่ยวชาญด้านการพูดประจบสอพลออยู่แล้ว ต่างก็พากันประสบอย่างคล่องปาก ในขณะที่พูดกันอยู่นั้นก็มีรายงานด่วนมาจากนอกตำหนัก

“รายพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท มีจดหมายจากจ้าวปั๋วซื่อพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินรีบนั่งตัวตรงแล้วพูดอย่างกระวนกระวายว่า “รีบเปิดอ่านเร็วเข้า!”

ขันทีรีบเปิดจดหมายออกแล้วอ่านขึ้นว่า “รายงานเพคะฝ่าบาท อาณาจักรจ้าวได้ระดมกำลังหนึ่งแสนนายเพื่อกดดันให้กองกำลังอาณาจักรฉินถอยออกจากด่านถงกวาน”

“ในขณะที่กองทัพอาณาจักรจ้าวกำลังผ่านหุบเขาซวงจื่อ องค์ชายสิบสี่ได้ทลายหุบเขาโดยใช้พสุธากัมปนาทอีกครั้ง ทำให้ทหารอาณาจักรจ้าวได้รับบาดเจ็บสาหัส และได้รับชัยชนะในศึกครั้งที่สองแล้วเพคะ!”