องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 189

ฉินเหยียนตาเป็นประกายทันที “สำเร็จแล้ว! ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจ้าเองก็เป็นเลือดกรุ๊ปRH ที่หากได้ยากเช่นกัน!”

จ้าวจือหย่ายิ้มบางๆแล้วก้มหน้าไม่กล้าสบตาฉินเหยียน

“จือหย่าไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านอ๋องตรัสเพคะ แต่การช่วยเหลือชีวิตคนเป็นบุญกุศลยิ่ง จือหย่าไม่ตระหนี่เลือดน้อยนิดนี้ ช่วยชีวิตคนสำคัญกว่าเพคะ”

แววตาของฉินเหยียนเห็นด้วยอย่างยิ่ง ช่างเป็นหญิงสาวที่เลอค่ายิ่งนัก!

“ดีเลย! งั้นก็ต้องลำบากเจ้าหน่อยแล้ว วางใจเถิดต้องการเลือดไม่มากนัก ข้ารับรองว่าเจ้าจะปลอดภัย”

จ้าวจือหย่าพยักหน้า “จือหย่าเชื่อมั่นใจอ๋องเหยียนทั้งใจเพคะ”

จากนั้นฉินเหยียนก็ได้ออกคำสั่งว่า “เตรียมหลอดไม้ไผ่และเข็มฝังเข็มให้ข้า เร็วข้า ข้าจะทำการถ่ายเลือดให้องค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าว”

“พ่ะย่ะค่ะ!” เหล่าทหารหัวกะทิต่างไปทำตามคำสั่ง

ฉินเหยียนดึงจ้าวจือหย่าเข้ามาในเต็นท์ และได้ยินเสียงตะโกนของหยางจิ่นซิ่วจากไกลๆว่า “ไม่ได้! ไม่ได้เป็นอันขาด!”

ฉินเหยียนและจ้าวจือหย่ากันไปมองตามเสียง

หยางจิ่นซิ่วตะคอกต่อจ้าวจือหย่าว่า “องค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าวของข้านั้นเป็นสายเลือดราชวงศ์อาณาจักรจ้าวอันบริสุทธิ์ แต่เจ้ากลับให้คนธรรมดาที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยถ่ายเลือดให้องค์หญิงสามของข้า ทำให้สายเลือดราชวงศ์ต้องแปดเปื้อน ไม่ได้เป็นอันขาด!”

เดิมทีอาณาจักรจ้าวนั้นครองอำนาจแบบตระกูล พวกเขาเข้มงวดต่อเรื่องสายเลือดอย่างมาก หากให้คนอาณาจักรฉินถ่ายเลือดให้จ้าวจีเอ๋อร์ เช่นนั้นเลือดของจ้าวจีเอ๋อร์ก็จะไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป มีความเป็นไปได้ที่จะถูกขับไล่จากราชวงศ์

ฉินเหยียนมองหยางจิ่นซิ่นอย่างไม่แยแส “ตอนนี้นอกจากการถ่ายเลือดแล้วเจ้ามีวิธีรักษาที่ดีกว่ารึไง?”

หยางจิ่นซิ่วห้ามอย่างสุดกำลังว่า “จะต้องมีวิธีอื่นแน่ นอกจากการถ่ายเลือดแล้วจะต้องมีวิธีอื่นแน่ๆ! จะถ่ายเลือดไม่ได้ มันผิดกฎสวรรค์!”

หากฉินเหยียนไม่ได้สนอกสนใจเจ้าหู่นิวละก็ ด้วยคำพูดที่ไร้สมองของนางนี้ฉินเหยียนก็คงตบหน้านางไปหลายทีแล้ว เขาอดกลั้นความไม่พอใจแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า

“เจ้ารู้ดีอยู่แก่ใจว่ามีวิธีอื่นรึไม่ หรือเจ้าอยากเห็นเพื่อนสนิทของเจ้าเป็นอะไรไปเพราะแค่สาเหตุที่ไร้สาระอย่างสายเลือดบริสุทธิ์ แล้วเสียชีวิตไปงั้นรึ?”

หยางจิ่นซิ่วได้ยินดังนั้นก็อึ้งไปทันที หากจ้าวจีเอ๋อร์ต้องเสียชีวิตเพราะเรื่องนี้ งั้นยังจะสนเรื่องสายเลือดบ้าบออะไรนี่ทำไมกัน นางต้องการเพียงจ้าวจีเอ๋อร์มีชีวิตต่อไป

ฉินเหยียนสบตาที่ลังเลของหยางจิ่นซิ่วแล้วพูดต่อว่า “หากเสียเวลาไปหนึ่งนาทีจ้าวจีเอ๋อร์ก็จะมีความอันตรายเพิ่มมากขึ้น เจ้าเองก็ไม่อยากให้นางตายใช่ไหมล่ะ? อีกอย่างเจ้าไม่จำเป็นต้องลังเลเรื่องสายเลือด หากไม่มีใครพูดแล้วใครจะรู้รึ”

“ท่านอ๋องวางใจเถิดเพคะ”