องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 250

สายตาของจ้าวฉี่หมิงเกือบจะลุกเป็นไฟ เขาตะโกนออกมา

“เจ้าพูดว่าใครเป็นคนมอบเหล้าขวดนี้ให้นะ?”

ข้าราชสำนักตกใจกลัว คุกเข่าลงกับพื้นทันทีและขอความเมตตา

“รายงานท่านอัครเสนาบดีขอรับ นี่คือเหล้าที่ผู้นำตระกูลหลี่จากเมืองอวิ๋นเฉิงมอบให้ขอรับ”

จ้าวฉี่หมิงโกรธมากขึ้นในทันที

“บังอาจนัก! เหล้านี้ข้าตั้งใจที่จะมอบให้แกฝ่าบาท!”

ข้าราชสำนักตกใจจนพูดไม่ออก ร่างกายสั่นเทา ไม่คิดว่าการประจบสอพลอนี้จะกลายเป็นการเหยียบเกือกม้าเข้า

จ้าวฉี่หมิงพูดอย่างร้อนรน

“ส่งคนไปตระกูลหลี่ ฆ่าให้หมด!”

ข้าราชสำนักตกใจมาก เข่าที่คุกเข่าอยู่นั้นสั่นไปหมด และพูดเสียงสั่นว่า

“ท่านอัครเสนาบดีขอรับ! ตระกูลหลี่มีผู้หญิง อีกทั้งยังเป็นนางสวมในวังอีกด้วย ตระกูลหลี่ถือว่าเป็นเครือญาติ...”

“หุบปาก!”

จ้าวฉี่หมิงตะหวาดเสียงดังขัดจังหวะพูดในทันที

“ใครเป็นญาตินางสนมนั่นกัน ข้าแซ่จ้าว ข้าคิดจะฆ่าใครต้องให้เจ้าสอนด้วยหรือ?”

“ฆ่าให้หมด ไม่ต้องพูดจาร้าระกับข้าแล้ว ไม่เช่นนั้นเจ้าก็จะโดนไปด้วย!”

“ตระกูลหลี่ในอวิ๋นเฉิง บังอาจกล้าสมรู้ร่วมคิดกับพวกโจรป่า ตรวจสอบและค้นทุกบ้าน อย่าให้พลาดแม้แต่เบาะแสเดียว!”

“ใครก็ตามที่มีส่วนในการสมรู้ร่วมคิด จะถูกประหารเก้าชั่วโคตร และจะถูกประหารด้วยวิธีพันมีดหมื่นแล่!”

ข้าราชสำนักไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของจ้าวฉี่หมิง ดังนั้นจึงออกไปตรวจสอบทุกๆ ครัวเรือนทันที

เป็นเวลาสักพักหนึ่ง

ทั้งอวิ๋นเฉิงตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายอลหม่าน เพียงแค่พบว่าในบ้านมีสิ่งผิดกฎหมาย ไม่มีการถามที่มาที่ไป ทุกคนถูกฆ่าทันที ไม่เหลือแม้สักชีวิต

...

กลางดึก

ท้องฟ้ามืด มีลมพัดแรง

ทั้งเมืองเต็มไปด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์

บรรดาข้าราชสำนักยังคงเพิกเฉยและค้นหาอย่างบ้าคลั่ง

พบสิ่งผิดกฎหมายในบ้านคนรวยท้องถิ่นเกือบทุกหลัง

ข้าราชสำนักต่างฆ่าแกงกันอย่างสนุกสนาน ทั้งจวนเต็มไปด้วยเลือด ไม่มีผู้ใดรอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือคนแก่ก็ตาม

การตามล่าโจรป่ากลายเป็นการกลั่นแกล้งประชาชนของบรรดาข้าราชสำนักไปเสียแล้ว ฆ่าคนด้วยความสนุกสนาน

เพื่อหลบหนีจากการไล่ฆ่าของข้าราชสำนัก ภรรยาของคนรวยใช้ประโยชน์จากความมืด พาลูกซ่อนตัวอยู่ใต้สะพาน

เสียงฝีเท้าของข้าราชสำนักดังขึ้นใกล้นางมากขึ้นเรื่อยๆ นางรู้ดีว่าการซ่อนตัวตลอดเวลาไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง หากฟ้าสว่างขึ้นนางและลูกไม่มีโอกาสรอดแน่

นางพยายามควบคุมความกลัว คุกเข่าลงปลอบลูกชายที่อยู่ข้างๆ

“ชางเอ๋อร์ ไม่ต้องกลัวนะลูก แม่อยู่นี่แล้ว แม่จะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าเป็นอันขาด”

ในขณะที่พูด นางก็หยิบเหรียญขึ้นมาด้วยมืออันสั่นเทาและพูดว่า