เมื่อเด็กชายลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาต้องตกใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้า
มีกลุ่มคนหน้าตาน่ากลัวมากหน้าหลายตา รูปร่างกำยำล่ำสัน ล้อมอยู่รอบตัวเขา
เด็กชายถามอย่างหวาดกลัวว่า
“เจ้า พวกเจ้าเป็นใคร มาจากที่ไหนกัน?”
พวกชายฉกรรจ์ไม่ตอบ แต่กลับเคลื่อนตัวกระจายออกไปทั้งสองฝั่ง มีชายร่างสูงเดินออกมา
คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหัวหน้าโจรป่า สือเหล่ย
สือเหล่ยนำชามน้ำขิงมาให้เด็กน้อยและพูดอย่างเป็นกังวล
“นี่น้ำขิง รีบดื่มเถิด ร่างกายของเจ้าจะได้อุ่นขึ้น”
เด็กชายรับชามน้ำขิงด้วยความตกใจ หลังจากกล่าวขอบคุณแล้ว เขาก็ยกชามขึ้นมาดื่ม “อึกอึก”
สือเหล่ยพูดต่อ
“เจ้าโชคดีมากเจ้าเด็กน้อย เจ้าลอยอยู่ในน้ำนานมาก ข้าคิดว่าเจ้าคงตายไปแล้ว ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรหรือ? บ้านอยู่ที่ใดหรือ?”
หลังจากที่ดื่มน้ำขิงลงท้อง ความกังวลและความกลัวในใจของเด็กชายลดลงมาก เขาเช็ดปากแล้วพูดว่า
“ข้าชื่อหลี่ชาง เป็นชาวอาณาจักรจ้าว เมืองอวิ๋นเฉิง”
สือเหล่ยพยักหน้าและพูดว่า
“ชื่อจำง่ายดีจริงเชียว แล้วเจ้าตกลงไปในแม่น้ำได้อย่างไร?”
ทันทีที่เขาถามออกไปภาพเหตุการณ์เมื่อคืนพลันแวบเข้ามาในความคิดทันที
เสียงกรีดร้องของแม่ดังก้องซ้ำๆ ในความคิดของหลี่ชาง
น้ำตาไหลลงมา พร้อมกับเสียง “ฮึกฮึก” สะอึกสะอื้น พูดออกมาว่า
“ข้าถูกตามฆ่า เพราะท่านแม่ต้องการช่วยชีวิตข้า ถูกพวกมัน... ฮือฮือ!”
ภาพการจากลาของเขากับแม่ยังคงชัดเจนอยู่ในใจ เด็กน้อยร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
สือเหล่ยอ้าแขนโอบกอดหลี่ชางเอาไว้และปลอบโยนว่า
“ร้องออกมาเจ้าเด็กน้อย ร้องออกมาให้หมดนะ”
เด็กชายสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นร้องไห้ออกมาเงียบๆ เขาไม่รู้ว่าในอนาคตจะอยู่อย่างไร หรือต้องไปที่ใด เขามีที่ให้ระบายความเกลียดชัง ความโกรธแค้นของเขาออกมาเลย เขาต้องการแก้แค้นพวกข้าราชสำนักและทหารชาติชั่วพวกนั้นให้ตายเสีย!
หลี่ชางเงยหน้าขึ้นทันที หยิบเหรียญออกมาและถามทั้งน้ำตา
“พวกเจ้าช่วยข้าแก้แค้นได้หรือไม่ ขอเพียงแค่พวกเจ้าจัดการฆ่าบรรดาข้าราชสำนักและทหารชั่วพวกนั้น ข้ายินดีที่จะมอบสิ่งนี้เป็นรางวัล”
สือเหล่ยมองไปยังเหรียญหยกในมือของเด็กชาย สายตาของเขาเปลี่ยนไปในทันที และถามอยางจริงจัง
“คิดอยากแก้แค้น ย่อมทำได้อยู่แล้ว แต่เจ้าเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ข้าฟังอย่างละเอียดเสียก่อน”
...
เมืองใหม่
จวนเจ้าเมือง
ฉินเหยียนยืนอยู่ข้างหน้าต่างยืนชมดวงจันทร์ องครักษ์เงาได้ปรากฏตัวขึ้นเงียบๆ จากด้านหลังเขาละรายงานว่า
“กราบทูลรายงานต่ออ๋องเหยียน อาณาจักรจ้าวกำลังรับสมัครทหารเพื่อเตรียมเข้าไปปราบโจรป่าที่ภูเขาเพื่อแก้ไขปัญหาในเมืองขอรับ”
“ตอนนี้มีคำสั่งออกมาแล้ว โดยแต่งตั้งนายพลหยางจิ่นซิ่วให้เป็นแนวหน้าในการปราบปรามโจรป่า มีคำสั่งให้กลับไปยังเมืองหลวง คาดว่าอีกไม่กี่วันหยางจิ่นซิ่วคงได้รับคำสั่งนี้ขอรับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...