องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 305

หออี๋หง

ภายในหอสว่างไสว อีกทั้งยังมีแขกมากมาย ทำให้บรรยากาศข้างในครึกครื้นและมีชีวิตชีวา

รถม้าของฉินเหยียนมาที่ประตูหลังของหออี๋หง เขาสวมหมวกไม้ไผ่ปิดหน้าเพื่อไม่ให้ใครจำเขาได้ เขามองไปรอบๆ อย่างระมัดระวังก่อนลงจากรถม้า

ต้าหย่งเตือนว่า

“อ๋องเหยียนไม่ต้องกังวลขอรับ วันนี้ภายในหออี๋หงไม่มีคนนอก แขกที่มาในวันนี้ล้วนเป็นคนของเราทั้งหมด บรรดาพี่น้องช่วยสอดส่องทั้งหน้าประตูและตามถนนให้แล้วขอรับ”

ฉินเหยียนพยักหน้า จากนั้นถอดหมวกไม้ไผ่ออกแล้วเดินเข้าไปในอาคาร

ไม่ว่าเขาจะเดินไปทางใด บนผู้คนบนถนนไม่ว่าชายหรือหญิง ทุกคนต่างก้มศีรษะเพื่อแสดงความเคารพ

ฉินเหยียนทำตามคำแนะนำของบริกรเดินไปถึงห้องท้องฟ้าหมายเลขหนึ่ง

นี่คือห้องส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดในหออี่หง มีหญิงรับใช้รออยู่ก่อนแล้ว มีเครื่องดื่มวางอยู่บนโต๊ะเพื่อรอให้ฉินเหยียนมาถึง

ฉินเหยียนนั่งลงในห้องตรงที่นั่งหลัก

บรรดาทหารส่วนพระองค์ละทิ้งความอวดดี คุกเข่าลง

“อ๋องเหยียนทรงพระเจริญ”

“ขอให้อ๋องเหยียนพบเจอแต่เรื่องสงบสุข!”

ทั้งห้องคุกเข่าลง

ฉินเหยียนสั่ง

“ไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตรองมาก นี่เป็นเรื่องสำคัญ เรียกนักเรียนทั้งสิบสามคนให้เข้ามาพบข้าเสียก่อน”

“รับทราบ”

หลังจากนั้นไม่นาน นักเรียนทั้งสิบสามคนก็เข้ามาในห้องและคุกเข่าลงเพื่อถวายความเคารพ

“เข้าเฝ้าอ๋องเหยียนขอรับ ขอให้อ๋องเหยียนทรงพระเจริญ!”

ฉินเหยียนโบกมือแล้วพูดว่า

“ลุกขึ้นมาเถิด”

“ขอบพระทัยอ๋องเหยียน!”

ฉินเหยียนหยิบถ้วยชาขึ้น แล้วเอ้ยปากพูดว่า

“ตอนนี้พวกเจ้าได้แฝงตัวเข้าไปในตระกูลขุนนางและข้าราชสำนักทั้งหลาย ตอนนี้รู้หรือยังว่าจุดประสงค์คืออะไร?”

นักเรียนทั้งสิบสามคนเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น พูดพร้อมกันว่า

“ข้าน้อยต้องซ่อนตัว ปกปิดตัวตนที่แท้จริง รอเวลาที่จะเคลื่อนไหว เมื่อถูกรังแก ก็ต้องรับมือและอดทน คอยตรวจสอบคนอื่น เมื่อพบเจอความผิดจะต้องไม่ไปบอกคนอื่น เมื่อตรวจพบคนมีเล่ห์เหลี่ยมห้ามแสดงความไม่พอใจ ไม่แบ่งพรรคแบ่งพวก!”

หลังจากได้ยินคำตอบของนักเรียน ฉินเหยียนพลันพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ดีมาก พวกเจ้าเข้าใจหลักพวกนี้ก็จะสามารถป้องกันตัวเองได้ พวกเจ้าต้องซ่อนตัวให้ถึงฤดูใบไม้ผลิปีหน้า พวกเจ้าถึงจะเข้ารอบ”

“ตอนนี้ในราชสำนักอาณาจักรฉินนั้นเต็มไปด้วยเหตุร้าย รอให้พวกเจ้าได้เข้ามาปฏิบัติหน้าที่ นั้นขึ้นอยู่กับพวกเจ้าแล้วว่าจะนำพาความสงบมาสู่ราชสำนักได้หรือไม่”

นักเรียนทั้งสิบสามคนตื้นเต้นกับคำพูดของอ๋องเหยียน พวกเขาโค้งคำนับและประสานมือพูดพร้อมกันว่า

“พวกเราสาบานว่าจะรับใช้อ๋องเหยียนจนวันตายและไม่มีวันทำให้อ๋องเหยียนต้องผิดหวังขอรับ!”

ฉินเหยียนมองไปที่นักเรียนที่มีความตั้งใจมากเช่นนี้ ความเชื่อมั่นในใจพลันแข็งแกร่งขึ้น