องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 319

“วา นางหอมมาก!”

“ในโลกนี้มีกลิ่นหอมที่น่าหลงใหลแบบนี้อยู่จริงๆ!”

เสียงหัวเราะอันไพเราะของเฉินหย้วนหย้วนดังก้องไปทั่ว ราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิที่พัดผ่านหัวใจของทุกคน

นางค่อยๆ ลองลงมาบนเวที สายตาที่เย้ายวนใจของนางทำให้ผู้ชมถึงกับใจเต้น นางพูดออกมาอย่างพราวเสน่ห์ว่า

“มีใครอยากเห็นชุดที่ข้าใส่ในวันนี้ ที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมนี้บ้างเจ้าคะ?”

ผู้ชมด้านล่างเวทีต่างเสียสติในทันที นายพลร่างสูงใหญ่โยนเงินขึ้นไปบนเวทีอย่างบ้าคลั่งและพูดว่า

“อยากเห็น! อยากเห็นสิ!”

เฉินหย้วนหย้วนยิ้มอย่างมีเสน่ห์ และพูดด้วยเสียงอันน่าฟังว่า

“ถ้าอยากเห็นก็เดิมพันให้ข้าสิเจ้าคะ”

เพียงแค่ประโยคนี้ ผู้ชมต่างเต็มใจทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อนาง

เฉินหย้วนหย้วนเดินกรุยกรายไปยังขอบเวที นางวางมือขาวเนียนลงบนเสื้อคลุมสีแดงกุหลาบที่นางสวมอยู่ออกจากไหล่และตกลงสู่พื้น

หากไม่มีเสื้อคลุม ร่างกายที่สวยงามสง่านี้จะไม่มีทางปรากฏขึ้นต่อสายตาของผู้ชมอย่างแน่นอน

ด้านล่างเวที นักวิชาการต่างพากันหน้าแดงและบ่นอุบอิบว่า

“โอ นี่มิได้ขัดต่อศีลธรรมหรอกหรือ นี่มันขัดต่อศีลธรรมชัดๆ!”

นายพลที่ชื่นชอบต่างพูดอย่างเหน็บแนมว่า

“ถ้าไม่อยากดูก็หลับตาลงสิ อย่าทำลายบรรยากาศมองหญิงงามของเลย!”

พูดจบ เขาก็ผิวปากใส่เฉินหย้วนหย้วนต่อไป สายตาของชายเลือดร้อนที่มองไปที่นางนั้น เหมือนกับมือใหญ่ที่มองไม่เห็นกำลังลูบไล้ร่างกายของเฉินหย้วนหย้วนอยู่

มีบางคนถูกความงามกระตุ้นจนทำให้เลือดกำเดาไหล

เฉินหย้วนหย้วนมองไปรอบๆ ผู้ชม ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“มีใครอยากเห็นชัดๆ มากกว่านี้อีกหรือไม่เจ้าคะ?”

ผู้ชมหลายหมื่นคนตะโกนจนแทบบ้า

“ข้า! ข้าอยากเห็น!”

“ถอดออกเลย! ถอดสิ!”

ขณะที่ทุกคนต่างตะโกน แสงไฟในหมู่ผู้ชมพลันดับลง เสียงอันไร้เดียงสาของเฉินหย้วนหย้วนพลันดังขึ้นในความมืด

“ทุกท่านอย่าแม้แต่กระพริบตานะเจ้าคะ!”

ทันทีที่นางพูดจบ แสงไฟพลันสว่างขึ้นบนเวที

เฉินหย้วนหย้วนปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าแสงไฟ ภายใต้แสงนั้นร่างกายของนางของนางราวกับว่าทำให้มองเห็นรูปร่างของนางเพียงแค่เงาเท่านั้น

ทุกคนที่อยู่ใต้เวทีต่างสูดลมหายใจเข้าไป ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเป็นเวลานาน

ทั้งห้องต่างตกอยู่ในความเงียบ

ผ้าผืนหนึ่งปลิวไปตามสายลมและตกลงบนศีรษะของนายพลคนนั้น

กลิ่นหอมกระทบเข้าใส่หน้าของนายพลเข้าอย่างจัง เขาสูดมันเข้าไปอย่างหลงใหล จากนั้นล้มลงไปกับพื้น

ผ่านไปสักพัก มีคนได้สติขึ้นมา