องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 320

มีเสียงปรบมือดังกึกก้องจากผู้ชม และผู้โชคดีทั้งแปดสิบคนเดินออกมาอย่างภาคภูมิใจจากที่นั่งผู้ชมบนอัฒจันทร์พร้อมกับโบกมือ

คนเหล่านี้เป็นบรรดาคนร่ำรวย มีชื่อเสียงในเปี้ยนจิง เป็นบรรดาเครือญาติของฮ่องแต้ ผู้สูงศักดิ์และมีอำนาจ

มีผู้ที่มีชื่อเสียงด้านวรรณกรรมอยู่สองสามคน และพวกเขาใช้สมบัติทั้งหมดเพื่อให้ได้พูดคุยกับหญิงงามเหล่านี้

หลิวเชียนเชียนที่เป็นพิธีการยิ้มออกมา

“หลิวหรูซือ เป็นผู้ชนะนางโลมในวันนี้ จะไปอยู่ที่ชั้นแปดของหอหม่านฮวา ห้องท้องฟ้าหมายเลขหนึ่ง!”

“เฉินหย้วนหย้วน อันดับสอง จะรออยู่ชั้นเจ็ด ห้องท้องฟ้าหมายเลขสอง!”

“ต่งเซียวหว่าน อันดับสาม จะรออยู่ที่ชั้นหก ห้องท้องฟ้าหมายเลขสาม!”

“หม่าโม่หลาน อันดับสี่ จะรออยู่ที่ชั้นห้า ห้องท้องฟ้าหมายเลขสี่!”

“หลี่เซียงจวิน อันดับห้า จะรออยู่ที่ชั้นสี่ ห้องท้องฟ้าหมายเลขห้า!”

“เซี่ยยวี่อิน อันดับหก จะรออยู่ที่ชั้นสาม ห้องท้องฟ้าหมายเลขหก!”

“กู้ชิวเยียน อันดับเจ็ด จะรออยู่ที่ชั้นสอง ห้องท้องฟ้าหมายเลขเจ็ด!”

“โค้วจื่อหยวน อันดับแปด จะรออยู่ที่ชั้นหนึ่ง ห้องท้องฟ้าหมายเลขแปด!”

ทันทีที่คำประกาศจบลง หญิงงามทั้งแปดก้าวไปข้างหน้าผู้โชคดีทั้งสิบที่เดิมพันกับพวกนาง ต่างเดินเข้าไปในหอ

หลังจากที่หญิงงามทั้งแปด และผู้โชคดีทั้งแปดสิบคนได้เดินเข้าไปในหอแล้ว กลุ่มผู้ชมยังคงอ้อยอิ่งอยู่ เพื่อรอคอยที่จะได้พบหญิงงามทั้งแปดคนอีกครั้ง

หลิวเชียนเชียนพูดปลอบ

“สำหรับพวกท่านที่ไม่สามารถเข้าไปในห้องท้องฟ้าได้ อย่าเพิ่งเสียใจไปเจ้าค่ะ ยังมีหญิงงามกว่าร้อยนางที่ยังอยู่ ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับการร้องเพลงและเต้นรำจากหญิงงามร้อยคนเหล่านี้ได้เลย!”

หลังจากพูดเช่นนั้น หลิวเชียนเชียนค่อยๆ ลงจากเวทีและหญิงงามกว่าหลายร้อยคนเหยียบควันสีเขียว ลอยเหมือนเมฆหมอกและลอยขึ้นไปบนเวที

หญิงงามต่างเต้นรำ บิดร่างกายที่สวยงามของพวกนาง เผยให้เห็นความงามที่ผู้ชมต่างเฝ้ารอ

เห็นได้ชัดว่าบรรดาประชาชนที่อยู่ด้านล่างไม่ค่อยมีความสุขมากัด อีกทั้งยังบ่นออกมา

“เฮ้อ หลังจากที่ได้เห็นหญิงงามทั้งแปดเมื่อครู่นี้แล้ว หญิงงามเหล่านี้ไม่สวยเลยแม้แต่น้อย!”

คนรอบข้างก็เริ่มพูดออกมาเช่นกัน

“พูดเช่นนี้ก็ไม่ได้ หญิงงามทั้งแปดนั้นถือว่าเป็นหญิงงามที่หายากที่สุดในใต้หล้านี้แล้ว เจ้าอย่าเทียบพวกนางกับหญิงบนโลกนี้เลย”

“อีกอย่าง เจ้าไม่ได้สังเกตหรือ คนที่เข้าไปในหอได้นั้นเป็นคนระดับใด คนธรรมดาๆ อย่างเราไม่ได้มีโอกาสเห็นหญิงงามเช่นวันนี้บ่อยๆ หรอก”

“ถูกต้อง ข้ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้เห็นหญิงงามในวันนี้!”

ชายคนนั้นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และรู้สึกว่าที่ทุกคนพูดมานั้นสมเหตุสมผล เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า

“พูดมีเหตุผล เช่นนั้นพวกเรามาสนุกด้วยกันเถิด!”

ภายในอาคารผู้คนต่างร้องรำทำเพลง ขณะที่นอกอาคารนกต่างส่งเสียงร้อง

...

“อา!”

เสียงนกอินทรีร้อง กางปีกขึ้นไปบนก้อนเมฆ กลืนไปกับท้องฟ้ายามราตรี