องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 332

ฮ่องเต้ฉินครุ่นคิด เขาคิดอยู่นานจึงจะเข้าใจใจความสำคัญ

“ไม่สิ แล้วเจ้าเอาเงินมาจากไหนมากมายเพื่อกวาดซื้อเหล้าในราคาสูงได้?”

สมแล้วที่ฮ่องเต้ฉินคือฮ่องเต้ เขารู้จำนวนเงินอยู่บ้างเหมือนกัน

“เจ้าอยู่ที่ชายแดนมาครึ่งปีไม่เคยได้รับการสนับสนุนทางด้านการเงินและเสบียงจากราชสำนัก เจ้าเองก็ไม่มีเงินจะใช้ ดังนั้นเจ้าเอาเงินมาจากที่ใด อธิบายมาให้ละเอียดเสีย”

ฉินเหยียนถือตัวหมากไว้หนึ่งตัวอย่างมั่นใจ เขาวางมันลงบนกระดานอย่างนิ่งเฉย

“นี่คือหมากตัวที่สาม เป็นแก่นแท้ของสงครามเศรษฐกิจและการค้า ข้าเรียกมันว่าการขาดดุลการค้า”

เป็นศัพท์ใหม่อีกแล้ว นั่นทำให้ฮ่องเต้ฉินมึนงงอย่างมาก

“ข้าใช้เสบียงส่วนที่เกินที่ได้กวาดซื้อมาหมักเหล้าชั้นดีแห่งสวรรค์ แล้วขายต่อให้อาณาจักรจ้าว แม้จะใช้เงินไปมาก แต่ก็ไม่ได้ขาดทุน”

“เหล้าชั้นดีแห่งสวรรค์รึ?” ฮ่องเต้ฉินเข้าใจในทันที เขารับออกคำสั่งว่า “ทหาร ไปนำเหล้าเจียงจวินลิ่งที่องค์ชายแปดนำมาถวายมาให้ข้า!”

ฉินเหยียนยิ้มหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่คิดเลยว่าพี่แปดเองก็ซื้อเหล้าจากข้าแล้วถวายให้แก่ท่านพ่อด้วย”

ฮ่องเต้ฉินเพียงแค่รู้สึกสงสัย แต่เมื่อกล่าวมาเช่นนี้แล้วก็ได้เข้าใจในทันที

“ที่แท้เหล้ารสเลิศเจียงจวินลิ่งไหนี้เจ้าก็เป็นคนหมักมันออกมาจริงๆ ฮ่าๆๆ หากรู้เช่นนี้ข้าก็คงดื่มด่ำให้พอใจแล้ว เอาไว้เจ้านำมาให้ข้าอีกสักหน่อยนะ”

“พ่ะย่ะค่ะ” ฉินเหยียนประสานมือคารวะ จากนั้นก็พูดต่อว่า

“เจียงจวินลิ่งก็คือหนึ่งในกลไกการหาเงินของลูกพ่ะย่ะค่ะ แม้จะกวาดซื้อเหล้าและเสบียงในราคาสูง แต่ด้วยฝีมือของข้า ข้าได้ทำการหมักเหล้าใหม่ด้วยวิธีลับ และมันจะกลายเป็นเหล้าชั้นดีแห่งสวรรค์พ่ะย่ะค่ะ”

“จากนั้นก็เชื้อเชิญพ่อค้าผู้มั่งมีแห่งอาณาจักรจ้าว ทำการหมุนเวียนสินค้าฟุ่มเฟือยและไร้ประโยชน์เช่นเกลือละเอียดและแจกันต่างๆ สิ่งหนึ่งเกิดอีกสิ่งมอดดับ บรรดาบุคคลสำคัญแห่งอาณาจักรก็จะใช้เงินทองนับหมื่นตำลึงมาซื้อ ช่วยให้ข้าบรรลุผลสุดท้ายของสงครามการค้าไปได้”

ขันทีเกาได้ยกเหล้ารสเลิศมา อีกทั้งยังได้ยกจอกแก้วใหม่มาด้วย

เป็นไปตามที่ฉินเหยียนกล่าวมา สินค้าฟุ่มเฟือยได้ปรากฏตรงที่ฮ่องเต้ฉินครบครันแล้ว นั่นทำให้ฮ่องเต้ฉินเหงื่อตก จะเก็บไว้ก็ไม่ใช่ จะทิ้งก็ไม่ใช่ ทำตัวไม่ถูกอย่างมาก

“ฝ่าบาทเชิญพ่ะย่ะค่ะ”

ขันทีเกายกเหล้าที่เทเสร็จแล้วมาไว้เบื้องหน้าของฮ่องเต้ฉิน ฉินเหยียนยิ้มออกมา นั่นทำให้ฮ่องเต้ฉินยิ่งทำตัวไม่ถูกไปใหญ่