องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 338

ฉินชงเปิดพระราชโองการ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที และพูดอย่างตะลึงว่า “ถึงขั้นร้ายแรงเพียงนี้แล้วเชียวรึ?”

ฮ่องเต้ฉินพยักหน้าอย่างจนปัญญาว่า “ตั้งแต่ขุนนางเน่ยเก๋อในราชสำนักไปจนถึงขันทีและนางกำนัลในพระราชวัง แม้แต่ทหารรักษาพระราชวังก็ยังถูกไท่ฟู่เกลี้ยกล่อมไปแล้ว! หากมิใช่สถานการณ์ที่คับขันจริงๆ แล้วเหตุใดข้าจะสวมชุดเกราะรบและพกกระบี่ในตำหนัก”

จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องแล้วพูดตรงๆว่า “ชงเอ๋อร์เอ๋ย เจ้าจงรีบเข้ายึดกองทัพรักษาพระราชวังแล้วจับกุมผู้ทรยศที่กบฏให้หมดเสีย!”

องค์ชายใหญ่ฉินชงไม่กล้ารอช้า เขารีบประสานมือคารวะแล้วรับคำสั่งพร้อมพูดว่า “พ่ะย่ะค่ะ ลูกจะปฏิบัติเดี๋ยวนี้!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็หมุนตัวเดินจากไป ฮ่องเต้ฉินมองแผ่นหลังที่เดินไปของลูกชายคนโต ในที่สุดความกังวลต่างๆก็วางใจได้

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์เดินมาข้างกายของฮ่องเต้ฉินแล้วพูดด้วยความอ่อนโยนว่า “ฝ่าบาทเพคะ ทรงสามารถบรรทมด้วยความวางใจได้แล้วนะเพคะ”

ฮ่องเต้ฉินดึงฉีเยี่ยนเอ๋อร์มาแล้วตีบั้นท้ายของนาง แล้วถอนหายใจแล้วพูดว่า “คืนนี้ถูกกำหนดแล้วว่าเป็นคืนที่ไม่บรรทม”

......

องค์ชายใหญ่ฉินชงถือพระราชโองการไว้ และได้มุ่งหน้ามาถึงค่ายทหารรักษาพระราชวังราวกับเผชิญหน้ากับศัตรู

เมื่อผู้บังคับทหารรักษาพระราชวังได้รับข่าวแล้วก็ได้รีบออกมาต้อนรับทันที เขาคุกเข่าลงข่างหนึ่งแล้วประสานมือคารวะ

“ผู้บังคับทหารรักษาพระราชวังขอเข้าพบองค์ชายใหญ่พ่ะย่ะค่ะ”

องค์ชายใหญ่เปิดพระราชโองการด้วยสีหน้าที่เย็นชา “ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชา ผู้บังคับทหารรักษาพระราชวังเสเพล ไม่เคารพกฎระเบียบ ละเลยหน้าที่ของตน พระองค์ทรงสั่งให้ถอดออกจากตำแหน่งและมอบอำนาจให้แก่องค์ชายใหญ่ฉินชง ผู้ใดฝ่าฝืนคำสั่งจะถูกประหารชีวิต จบรับสั่ง”

“เป็นไปไม่ได้!” ผู้บังคับทหารรักษาพระราชวังยืนขึ้นอย่างเหลือเชื่อ เขาถามขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า

“ข้าใช้ทั้งแรงกายแรงใจเพื่อฝ่าบาท แล้วเหตุใดจึงกล่าวว่าละเลยหน้าที่กัน องค์ชายใหญ่ ท่านใส่ร้ายข้า ทหาร ทหาร!”

เหล่าทหารรักษาพระราชวังต่างหันดาบไปราวกับเผชิญหน้ากับศัตรู

บังคับทหารรักษาพระราชวังลำพองแล้วพูดด้วยสีหน้าได้ใจว่า “องค์ชายใหญ่ ท่านจากพระราชวังนานคงมิรู้สินะว่าข้า......”

“แคร้ง” ฉินชงไม่พูดอะไร เขาชักดาบออกมาทันที

“ฉัวะ” เงาของดาบสะท้อน ดาบถูกฟันลงมาทันที จากนั้นลำคอของผู้บัญชาการทหารรักษาพระราชวังถูกตัด ก่อนที่เขาจะสิ้นใจยังคงมีสีหน้าที่เหลือเชื่อ เขาจับคอที่เปื้อนเลือด จากนั้นร่างกายก็ค่อยๆทรุดลง

“ข้าคือผู้ที่ได้......รับตำแหน่ง......จาก......ไท่ฟู่เชียวนะ”

ทันใดนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วนอนตายตาไม่หลับ เลือดสดไหลนองเต็มพื้นไปหมด เลือดบางส่วนกระเซ็นบนใบหน้าของทหารรักษาพระราชวัง

องค์ชายใหญ่ฉินชงชูพระราชโองการแล้วพูดเสียงเข้มงวดว่า “ด้วยสารพระราชโองการนี้ ข้าจะเป็นผู้ครองอำนาจทหารรักษาพระราชวัง ผู้ใดที่ฝ่าฝืนจะต้องถูกประหารชีวิต!”

เหล่าทหารรักษาพระราชวังต่างพากันคุกเข่าลงแล้วประสานมือคารวะ แล้วพูดยอมรับว่า

“พวกข้าน้อยจะปฏิบัติตามคำสั่งขององค์ชายใหญ่พ่ะย่ะค่ะ!”

องค์ชายใหญ่ฉินชงเช็ดดาบที่เปื้อนเลือดแล้วพูดด้วยแววตาที่ดุร้ายว่า

“ทหารรักษาพระราชวังหนึ่งแสนนายจงฟัง ปิดทางเข้าออกพระราชวังทั้งหมด ส่งทหารรักษาพระราชวังไปล้อมห้องหนังสือหลวงทันที ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าหรือออกได้ ผู้ใดที่ฝ่าฝืนจะต้องถูกประหารชีวิต!”