ณ ท้องพระโรงของตำหนักหย่างซิน
เสนาบดีกรมพระคลังถูกคุมตัวเข้ามาและคุกเข่าลงเบื้องหน้าฮ่องเต้ฉิน ร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด
"กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาทพะยะค่ะ"
ฮ่องเต้ฉินไม่แม้แต่จะเหลือบมอง เขาสุ่มหยิบสมุดบัญชีบนโต๊ะขึ้นมาเล่มหนึ่งพลางพลิกดูและอ่านว่า
"ในวันที่แปดเดือนสี่ปีซินโฉ่ว เพื่อจัดการอุทกภัยในหวายหนาน มีการจัดสรรงบประมาณห้าหมื่นตำลึงเงิน หักออกสามหมื่นตำลึง จ่ายจริงหนึ่งพันตำลึง"
"ในวันที่สิบเก้าเดือนห้าปีขุยเหม่า เพื่อบรรเทาความอดอยากในหลิงหนาน ได้จัดสรรงบประมาณสามแสนตำลึงเงิน หักออกสองแสนตำลึง จ่ายจริงหนึ่งพันตำลึง"
"ในเดือนเจ็ดปีเดียวกัน......"
ทุกครั้งที่ฮ่องเต้ฉินอ่านออกมา ล้วนทำให้เสนาธิการกรมพระคลังสะดุ้ง
เนื้อหาในสมุดบัญชีเป็นงบประมาณหลวงที่ราชสำนักนั้นแจกจ่ายไปยังสถานที่ต่างๆในแต่ละปี และเงินทั้งหมดที่หักไปต่างก็เข้ากระเป๋าของตระกูลขุนนางใหญ่ๆ
ฮ่องเต้ฉินปิดสมุดบัญชี และกล่าวว่า
"เสนาบดีกรมพระคลัง สิ่งที่ข้าอ่านเจ้าฟังดูคุ้นหูหรือไม่?"
เสนาบดีกรมพระคลังกลัวจนพูดตะกุกตะกัก
"ไม่....ไม่คุ้นพะยะค่ะ กระหม่อมไม่คุ้นเลย กระหม่อมไม่รู้อะไรทั้งนั้นพะยะค่ะ!"
ฮ่องเต้ฉินทุบโต๊ะ และตะโกนว่า
"เจ้านี่กำเริบสืบสานนัก แม้แต่งบประมาณหลวงก็ยังกล้าหัก เงินที่ข้าจัดสรรให้กับแต่ละพื้นที่ทุกปีนั้นยังไม่มากเท่ากับเงินที่เจ้าหักไป ข้าว่าเจ้าคงกินดีหมีมาแน่ๆ!"
มีเสียงดังหึ่งๆขึ้นในสมองของเสนาบดีกรมพระคลัง การยักยอกงบประมาณหลวงมีโทษถึงตัดศีรษะ เขามิอาจยอมรับได้อย่างเด็ดขาดจึงปฏิเสธอย่างแข็งขันว่า
"ฝ่าบาท กระหม่อมถูกปรักปรำนะพะยะค่ะ! กระหม่อมไม่ได้ทำอะไรเลย เงินเหล่านั้นไม่ได้ตกมาถึงมือของกระหม่อมเลยพะยะค่ะ กระหม่อมถูกปรักปรำพะยะค่ะฝ่าบาท!"
ฮ่องเต้ฉินโกรธจัด และคำรามว่า
"เจ้ายังกล้าเฉไฉ!"
"ข้าพบทองคำหลายหมื่นตำลึงในจวนของเจ้า ยังมีตำลึงเงินอีกเป็นกองภูเขา โฉนดที่ดินกว่าร้อยรายการ มรกต หยก ไข่มุก และโมราอีกนับไม่ถ้วน ท้องพระคลังของข้ายังไม่ร่ำรวยเท่ากับเจ้าเลย เจ้ายังมีหน้ามาบอกว่าถูกปรักปรำ!"
แม้แต่เหล่าผู้ตรวจตราก็ยังประหลาดใจเมื่อได้ยินว่าเสนาบดีกรมพระคลังยักยอกเงินไปมากมายถึงเพียงนี้ จึงรีบลงบันทึก อย่างรวดเร็ว
เวลานี้เสนาบดีกรมพระคลังตกใจมากจนเข่าอ่อนแรงและคุกเข่าไม่อยู่ แขนของเขาสั่นเทาพลางพยุงตัวร้องขอความเมตตา
"ขอฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วยพะยะค่ะ! กระหม่อมหน้ามืดตามัว หากมิใช่เพราะไท่ฟู่ยุยงอยู่เบื้องหลัง กระหม่อมคงมิกล้ายักยอกงบประมาณหลวงอย่างแน่นอนพะยะค่ะ!"
"ขอฝ่าบาทโปรดพิจารณา ล้วนเป็นไท่ฟู่ที่หลอกลวง หากมิใช่ไท่ฟู่ยุยงแม้ว่ากระหม่อมจะมีความกล้าเพียงใดก็มิกล้ายักยอกงบประมาณหลวงพะยะค่ะ!"
"เงินที่ยักยอกมาเหล่านั้นก็ถูกแบ่งโดยไท่ฟู่เช่นกัน กระหม่อมมิได้รับส่วนแบ่งมามากมายนัก ขอฝ่าบาทโปรดเมตตาและไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยเถิดพะยะค่ะ!"
"ขอฝ่าบาทโปรดเมตตา ขอฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วยเถิดพะยะค่ะ......"
ฮ่องเต้ฉินชี้ไปที่เสนาบดีกรมพระคลัง และด่าว่า
"สารเลว แม้ว่าข้าจะสับเจ้าเป็นหมื่นๆชิ้นก็ยังมิอาจบรรเทาความเกลียดชังในใจได้!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...