องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 343

หลังจากเสนาบดีกรมขุนนางถูกพาตัวไป เหล่าขุนนางของเน่ยเก๋อทั้งหมดในห้องเสนาบดีต่างก็ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

ถ้วยชาในมือของเสนาบดีกรมโยธาหล่นลงบนพื้นและแตกกระจาย เขากล่าวด้วยความตกตะลึงว่า

"แย่แล้ว คราวนี้แย่แล้ว.......เสนาบดีกรมอาญายังไม่ทันกลับมาเสนาบดีกรมขุนนางก็ถูกพาตัวไปอีก ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะทรงเอาจริงเสียแล้ว!"

เหล่าขุนนางของเนยเก๋อคนอื่นๆต่างก็มีสีหน้าทุกข์ระทม ยืนก็ไม่ได้นั่งก็ไม่ติด ขนตามตัวลุกชัน ใจเต้นระรัว และต่างก็ฝากความหวังไว้ที่ไท่ฟู่

"ไท่ฟู่ ท่านคิดหาทางหน่อยเถิด หากนั่งรอเช่นนี้ต่อไปพวกเราต้องตายกันหมดแน่ๆ จะนั่งรอความตายเฉยๆเช่นนี้ไม่ได้นะ!"

"ไท่ฟู่ โปรดพูดอะไรบ้างเถิด ฝ่าบาททรงเรียกเสนาบดีทั้งสองเข้าเฝ้าไปแล้ว หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปเราจะทำอย่างไรกันดี!"

เวลานี้ไท่ฟู่ก็กลัวจนขาสั้นเช่นกัน เขาพยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์เพื่อหาทางตอบโต้ ทว่าความตื่นตระหนกของเขาก็มิอาจสงบลงได้ จึงพูดด้วยความโกรธว่า

"หุบปาก!"

เหล่าขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ต่างก็เงียบกริบและไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆ ด้วยเกรงว่าจะรบกวนไท่ฟู่ในการคิดหาวิธีตอบโต้เพื่อรักษาชีวิต

........

ตำหนักหย่างซิน

เสนาบดีกรมขุนนางก็นับว่าเคยเห็นฉากใหญ่มาก่อน ทว่าเขายังคงตกใจกลัวกับฉากที่น่าสะพรึงกลัวในตำหนักหย่างซิน

หลังจากถูกราชองครักษ์คุมตัวมายังเบื้องหน้าของฮ่องเต้ฉิน เขาก็รีบคุกเข่าลงและทำความเคารพอย่างรวดเร็ว

"กระ กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาทพะยะค่ะ"

ฮ่องเต้ฉินก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง และกล่าวอย่างตรงประเด็นว่า

"เจ้าสำนึกผิดแล้วหรือยัง?"

ทันทีที่กล่าวคำพูดนี้ออกมาสีหน้าของเสนาบดีกรมขุนนางก็เปลี่ยนไป ดวงตาของเขาหลบเลี่ยงพลางตอบด้วยความตื่นตระหนกว่า

"กระหม่อมไม่ ไม่ทราบว่ามีความผิดอันใด ขอฝ่าบาทโปรดทรงชี้แนะพะยะค่ะ......."

ฮ่องเต้ฉินเลิกคิ้วพลางถลึงตาและกล่าวว่า

"เจ้าบังอาจนัก!"

เสียงคำรามนี้ทำให้เสนาบดีกรมขุนนางสั่นไปทั้งตัว เขาคุกเข่าลงกับพื้นและกล่าวด้วยความหวาดกลัวว่า

"ฝ่าบาทโปรดระงับโทสะพะยะค่ะ!"

ฮ่องเต้ฉินจ้องไปที่เสนาบดีกรมขุนนางด้วยดวงตาที่เป็นประกาย และกล่าวต่อว่า

"เจ้าเป็นเสนาบดีกรมขุนนาง มีหน้าที่ในการเฟ้นหาขุนนางและแม่ทัพที่จงรักภักดีจากทั่วทุกสารทิศให้ข้า และเสนอแนะขุนนางที่มีความสามารถให้แก่ราชสำนักต้าฉิน"

"แต่เจ้ากลับใช้ประโยชน์จากอำนาจในมือรับสินบน เจ้าคิดจะให้ใครดำรงตำแหน่งก็ให้ผู้นั้น คิดจะแต่งตั้งใครเป็นขุนนางก็แต่งตั้งผู้นั้น นี่เป็นต้าฉินของเจ้าหรือว่าเป็นต้าฉินของข้า ในสายตาเจ้ายังมีข้าอยู่หรือไม่!"

เสนาบดีกรมขุนนางตกใจจนขาสั่นและมีเหงื่อเย็นผุดขึ้นที่หลัง เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแก้ตัวว่า