องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 358

"เหตุใดจึงพูดเช่นนี้เล่า"

ฉินเหยียนเข้าไปนั่งพลางยิ้มและขยิบตาให้กับบุปผาหิรัญย์ทั้งสิบสองนาง จากนั้นพวกนางจึงทำความเคารพและกล่าวว่า

"คารวะองค์หญิงสามเพคะ"

จ้าวจีเอ๋อร์กอดอกพลางพินิจเหล่าหญิงงามที่มีชีวิตชีวาเหล่านี้ พลันสีหน้าก็ยิ่งบูดบึ้งมากขึ้น

ฉินเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้มขี้เล่นว่า

"คนสิบสองคนนี้ข้าคัดเลือกมาเพื่อปรนนิบัติเจ้าโดยเฉพาะ อย่างไรเสียเจ้าก็เป็นองค์หญิงหากข้างกายไม่มีสาวใช้สักสองสามคนจะได้อย่างไรกัน"

จ้าวจีเอ๋อร์เบ้ปาก และกล่าวว่า

"คำพูดช่างน่าฟังนัก ทว่าเมื่อมองดูแต่ละนางที่งดงามราวบุปผาและหยก คงจะมิได้เพื่อปรนนิบัติข้าแต่เห็นได้ชัดว่าเพื่อปรนนิบัติเจ้าต่างหาก"

ฉินเหยียนยิ้มพลางกล่าวว่า

"หากเจ้าไม่ชอบข้าไล่พวกนางไปย่อมได้"

จ้าวจีเอ๋อร์หันกลับเข้าไปด้านใน

"เลิกแสดงเถิด การที่เจ้าพากลับมานั่นย่อมหมายความว่าไม่มีเจตนาที่จะไล่ไป ก็ให้พวกนางอยู่ที่นี่เถิด"

"ทุกคนเข้ามาข้างใน ให้ข้าตรวจสอบดูว่าพวกนางสะอาดหรือไม่ อย่าแพร่กามโรคมาให้ข้าอีก"

ฉินเหยียนส่งสายตาอีกครั้ง จากนั้นปิ่นหิรัญย์ทั้งสิบสองนางจึงกล่าวขอบคุณอย่างพร้อมเพียงกันว่า

"ขอบพระทัยองค์หญิงสามเพคะ"

........

วันต่อมา

ณ ตำหนักจินหลวน

ในท้องพระโรง ฮ่องเต้ฉินได้ออกพระราชโองการว่า

"จากนี้ไปนโยบายการคืนพื้นที่การเกษตรให้กับราษฎรมอบให้องค์ชายเจ็ดเป็นผู้มีอำนาจในการจัดการ!"

องค์ชายเจ็ดฉินอวี่คุกเข่าลงพลางประสานมือ และกล่าวว่า

"หม่อมฉันรับราชโองการ! หม่อมฉันจะรีบไปจัดการ ขอทูลลาพะยะค่ะ"

หลังจากที่องค์ชายเจ็ดออกไปจากท้องพระโรง ฮ่องเต้ฉินก็มองดูฎีกาที่กองเป็นภูเขาและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เขามองไปที่เหล่าผู้ตรวจตราที่กำลังบันทึกคำพูดและการกระทำ และสั่งการว่า

"พวกเจ้าเหล่าผู้ตรวจตรา ก่อนหน้านี้กราบทูลให้ข้านำตัวเหล่าขุนนางโฉดมาลงอาญา เวลานี้ในท้องพระโรงที่ใหญ่โตล้วนว่างเปล่าและเหลือเพียงกองฎีกาเหล่านี้ ทำให้ข้ายุ่งทั้งวัน"

"พวกเจ้าก็อย่าว่างเลย เวลานี้คนน้อยและไม่มีคำพูดหรือการกระทำใดๆที่จำเป็นจะต้องบันทึก พวกเจ้ามานี่ มาช่วยข้าจัดฎีกา!"

เหล่าผู้ตรวจตราต่างมองหน้ากัน จากนั้นมองไปที่ฎีกาที่กองเป็นภูเขาอยู่เบื้องหน้าฮ่องเต้ฉินและรู้สึกทนดูมิได้จริงๆ จึงวางพู่กันลงและประสานมือพลางกล่าวว่า

"กระหม่อมน้อมรับคำสั่งพะยะค่ะ"

.........

อีกด้านหนึ่ง

ฉินเหยียนได้เตรียมรถม้าสิบคันและนำหญิงงามสิบสองคนรวมทั้งองครักษ์ที่สนิทอีกหลายคนรออยู่ที่จงเหรินฝู่

ไม่นานหลังจากนั้นองค์ชายเจ็ดฉินอวี่และจางอวิ๋นซูภรรยาของเขาก็รีบมาขอคำแนะนำจากฉินเหยียน

"พี่สิบสี่ นี่ท่านจะเดินทางไกลหรือ?"

ฉินเหยียนอธิบายว่า

"จะไม่ไร้สาระไปหน่อยหรือหากได้รับทรัพย์สิน ที่นา และโฉนดที่ดินจำนวนมากในคราวเดียวและไม่ไปตรวจสอบด้วยตนเอง เจ้าคิดว่าครอบครัวชนชั้นสูงเหล่านั้นจะเต็มใจมอบทรัพย์สินของบรรพบุรุษให้หรือ?"

องค์ชายเจ็ดฉินอวี่จึงตระหนักได้ทันที