องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 359

เมื่ออันธพาลที่สวมชุดฮั่นฝูที่ทำจากผ้าไหมอันวิจิตรถูกตรึงอยู่กับพื้นยังคงขัดขืน และตะโกนว่า

"กล้าจับข้า พวกเจ้ารนหาที่ตายหรืออย่างไร!"

"หากพูดออกมาอาจทำให้พวกเจ้าตกใจกลัว ลุงของข้านั้นเป็นถึงไท่ฟู่ในรัชสมัยปัจจุบัน ข้าก็คือหลานชายแท้ๆของเขา!"

"รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้นข้าจะเอาชีวิตของพวกเจ้า!"

เหล่าอันธพาลต่างก็ดิ้นรนและด่าทอไปทางรถม้าไม่หยุดด้วยท่าทีที่หยิ่งผยองเป็นอย่างยิ่ง

เวลานี้หญิงงามทั้งสิบสองนางต่างก็ลงมาจากรถม้า

ทันใดนั้นดวงตาของเหล่าอันธพาลที่ถูกตรึงอยู่กับพื้นก็เป็นประกาย และกล่าวอย่างบ้าตัณหาว่า

"เอ๋ ในรถยังมีหญิงงามมากมายเช่นนี้ วันนี้ช่างเป็นโชคของข้าแล้ว!"

เมื่อทาสที่ถูกตรึงอยู่ที่พื้นข้างๆยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นตาจึงเอ่ยปากว่า

"ไม่นะขอรับคุณชาย เหตุใดเมื่อข้ามองแม่นางเหล่านี้จึงรู้สึกคุ้นตายิ่งนัก มิใช่ว่าเป็นหญิงงามที่ตระกูลเราส่งไปในวังเมื่อก่อนหน้าหรอกหรือ?"

อันธพาลที่สวมชุดฮั่นฝูจ้องมองไปที่หญิงงามเหล่านี้จนน้ำลายแทบจะไหลออกมา และกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า

"จะสนทำไม ขอเพียงปรนนิบัติข้าอย่างดี จะสนที่มาของพวกนางทำไม!"

ในขณะที่เขากำลังพูดหญิงงามอีกคนก็ลงมาจากรถม้า นั่นก็คือจางอวิ๋นซู ภรรยาขององค์ชายเจ็ดฉินอวี่

อันธพาลเหล่านี้ก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก

"คนนี้ยิ่งสวยกว่าอีก! คืนนี้ข้าจะเล่นกับคนนี้!"

หลังจากนั้นจ้าวจี่เอ๋อร์ก็ลงมาจากรถม้าด้วยเช่นกัน และเหล่าอันธพาลก็ยิ่งน้ำลายไหลนองพื้น

"ดีจริงๆ คนนี้สวยกว่าอีก ดูท่วงท่านี้ เรือนร่างนี้ ใบหน้ารูปไข่นี้สิ ล้วนเป็นแบบที่ข้าชอบ คืนนี้จะต้องสู้กับหญิงงามเหล่านี้จนรุ่งสาง! ฮ่าๆๆ!"

อันธพาลเหล่านี้นับว่าหมดทางรักษาแล้ว ต่อให้มีมีดมาจ่อที่คอยังคงรู้เพียงการมองหญิงงาม พูดจาหยาบคาย แสดงความคิดที่สกปรก สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาและกำเริบเสิบสานเพียงใด

ใบหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์เต็มไปด้วยความรังเกียจเมื่อมองไปที่อันธพาลที่หยาบคายเหล่านี้ หนึ่งในปิ่นหิรัญย์สิบสองนางก้าวไปข้างหน้าและพูดที่ข้างหูของจ้าวจีเอ๋อร์ว่า

"องค์หญิงสามเพคะ ชายที่สวมชุดฮั่นฝูที่ทำจากผ้าไหมอันวิจิตรนั่นคือ ซ่งอันเซิง หลานชายของแท้ๆของไท่ฟู่จริงๆเพคะ" "แต่ก็อย่างที่ท่านเห็นแล้วว่านิสัยกลับไม่สงบเสงี่ยมเลย เขามักจะอาศัยอำนาจบารมีของไท่ฟู่มารังแกผู้อื่นและเคยชินกับการจองหองอวดดีและกำเริบสืบสาน เมื่อชาวประชาเห็นเขาต่างก็พยายามอยู่ห่างเนื่องจากเกรงว่าจะนำภัยมาสู่ตัว"

ซ่งอันเซิงถูกใจจ้าวจีเอ๋อร์และจ้องมองนางอย่างไม่วางตา ทั้งยังกล่าวว่า

"น้องสาว เวลานี้ก็รู้แล้วว่าข้าคือใคร รีบให้พวกมันปล่อยข้าเสีย มิเช่นนั้นคืนนี้ข้าจะให้เจ้าต้องร้องขอความเมตตา!"

จ้าวจีเอ๋อร์กลอกตาให้กับลูกผู้ดีมีเงินผู้ซึ่งไม่รู้ที่ต่ำที่สูง นางไม่อยากพูดอะไรสักคำจึงหันไปทางรถม้าและถามว่า

"ท่านอ๋องยังไม่คิดจะออกหน้าหรือ?"

ฉินเหยียนกล่าวว่า