องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 390

ขันทีเกาเห็นขันทีของตนรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว จึงได้ด่าทอสั่งสอนว่า

“ไร้กิริยาสิ้นดี เลินเล่อเช่นนี้ต่อไปจะรับใช้ฮ่องเต้ได้อย่างไร!”

ขันทีประสานมือคารวะแล้วพูดอย่างหอบหืดว่า “ท่านหัวหน้ากล่าวถูกต้องแล้ว แต่ทางด้านตำหนักอี้คุนเกิดเรื่องแล้ว ฮองเฮาต้องการลงโทษพระสนมฉี โดยกล่าวว่านางกำนัลของพระสนมฉีถูกจับได้เพราะแอบฟังนอกรั้วกำแพงตำหนักของฮองเฮา ข้าน้อยกลัวจะเกิดเรื่องใหญ่ จึงได้รีบมารายงานต่อหัวหน้า!”

“แย่แล้ว!”

ขันทีเกาตกตะลึงอย่างมาก ฮองเฮาไม่ถูกกับพระสนมฉีเลย เมื่อมีโอกาสแล้วจะต้องเล่นงานอย่างสาสมเป็นแน่ ยังไม่ทันที่ขันทีจะพูดจบ เขาก็รีบเดินเข้าไปในตำหนักหย่างซินทันที

ในตำหนักหย่างซิน

องค์ชายเจ็ดฉินอวี่กำลังหารือเกี่ยวกับเรื่องการคืนพื้นที่เพาะปลูกให้กับชาวเมืองอยู่

“ท่านพ่อโปรดวางใจเกิดพ่ะย่ะค่ะ เรื่องการคืนพื้นที่ให้แก่ชาวเมืองนั้น ขณะนี้เป็นไปได้อย่างราบรื่น บัดนี้ได้ยึดพื้นที่ของตระกูลซ่งคืนมาหมดแล้ว และกำลังปฏิบัติการยึดพื้นที่ตระกูลมารดาของน้องแปดพ่ะย่ะค่ะ พื้นที่ของตระกูลมารดาของน้องแปดนั้นล้วนเป็นพื้นที่ไร่นาที่ดีมาก ทันทีที่ยึดมาได้ จะเริ่มทำการคืนให้แก่ชาวเมืองพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างพอใจว่า “ทำได้ดี หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อาณาจักรฉินของเราจะสงบสุข หวังว่าจะมาถึงในเร็ววันนี้!”

ในขณะที่สองพ่อลูกกำลังตั้งตารอแผนการใหญ่ของพวกเขา ขันทีเกาก็รีบรายงานว่า

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ ด้านวังหลังมีรายงานมาว่า ฮองเฮากำลังลงโทษพระสนมฉีในตำหนักอี้คุนพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินขมวดคิ้ว ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็ไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันที เขาวางสาส์นกราบทูลลงแล้วพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า

“เหตุใดฮองเฮาจึงต้องลงโทษพระสนมฉี?”

ขันทีเการีบตอบกลับว่า “ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ เห็นว่านางกำนัลของพระสนมฉีล่วงเกินฮองเฮาเข้า ฮองเฮาทรงโกรธเกรี้ยวมาก แถมยังจะลงโทษอีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“ปัง”

“นางคนอำมหิต!” ฮ่องเต้ฉินตบโต๊ะยืนขึ้น สีหน้าของเขาโกรธเกรี้ยวอย่างมาก ตกใจกลัวจนตัวสั่นไปหมด นางสนมที่รักของเขาถูกเอาคืนอย่างรุนแรงเช่นนี้ ทำเอาฮ่องเต้ฉินเดือดดาลอย่างมาก และออกคำสั่งอย่างเข้มงวดว่า

“เคลื่อนขบวนไปตำหนักอี้คุน!”

......

หัวหน้านางกำนัลของฮองเฮาเดินนำฉีเยี่ยนเอ๋อร์มาถึงตำหนักอี้คุน

ทันทีที่เข้าไปก็พบว่าฮองเฮาฉินซวงหลานมีสีหน้าที่ยโสโอหังอย่างยิ่ง นางนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่อยู่บนชั้น เบื้องล่างมีนางกำนัลสองคนที่ถูกตบจนเลือดกบปาก แต่คนที่ทำการตบยังคงไม่มีทีท่าจะหยุดมือ

ดวงตาของฉีเยี่ยนเอ๋อร์ปรากฏความห่วงใย นางรีบเดินไปเบื้องหน้าของฮองเฮาแล้วคุกเข่าประสานมือคารวะพร้อมพูดว่า

“เข้าเฝ้าฮองเฮาเพคะ นางกำนัลข้างกายของหม่อมฉันกระทำความผิดอันใดจึงทำให้ฮองเฮาโกรธเกรี้ยวเพียงนี้รึเพคะ?”

ฮองเฮาฉินซวงหลานดูถูกฉีเยี่ยนเอ๋อร์จากก้นบึ้ง นางค่อยๆเอ่ยปากพูดอย่างยโสว่า