องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 401

สมาชิกในตระกูลฉินปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดของตนเอง ทำให้ฮ่องเต้ฉินโกรธจัด อีกทั้งขุนนางตระกูลอื่นเองก็ยังไม่เต็มยอมแพ้ พยายามโจมตีตระกูลฉินต่อ

“ในบันทึกขององค์ชายเจ็ดก็ได้ระบุความผิดของตระกูลฉินอย่างชัดเจน เจ้ายังกล้าจะท้วงว่าองค์ชายเจ็ดทำผิดต่อตระกูลฉินอีกหรือ ยังคิดโต้แย้งว่าฝ่าบาททำผิดต่อตระกูลฉินของพวกเจ้าหรือ?”

“ตระกูลฉินมีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่ พวกเขาอาศัยตำแหน่งฮองเฮาใช้ความรุนแรงกับประชาชน วางอำนาจบาตรใหญ่ คิดว่าตนเป็นข้าราขการเก่าแก่ อีกทั้งฮองเฮายังเป็นถึงแม่ของแผ่นดิน!”

“เรากล้าพูดได้เลยว่า พวกคนที่ทำตามใจญาติพี่น้อง ทำร้ายประชาชน ไม่คู่ควรกับการเป็นฮองเฮาแห่งราชวงศ์ฉินของเราเลยแม้แต่น้อย!”

ตระกูลขุนนางที่สำคัญรีบรุดมาข้างหน้าทีละคน ประสานมือพร้อมพูดว่า

“กระหม่อมขอแจ้งว่า การปลดฮองเฮาลงจากตำแหน่ง จะเป็นการคืนความสุขให้กับราชวงศ์ฉินขอรับ!”

สมาชิกในตระกูลฉินเงยหน้าขึ้นด้วยความกลัว เห็นว่าตระกูลอื่นต่างมีความคิดต้องการปลดฮองเฮาที่เป็นเอกฉันท์ พวกเขารู้สึกได้ในทันทีว่าเลือดด้านหลังของพวกเขากำลังไหลริน อธิบายอย่างเป็นกังวล

“ฝ่า ฝ่าบาท ฮองเฮาทรงไม่ทราบเรื่องขอรับ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฮองเฮาเลยขอรับ!”

“พอแล้ว!”

ในความคิดของฮ่องเต้ฉิน คำอธิบายเหล่านี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าข้อแก้ตัว เพื่อต้องการขอให้ยกโทษให้ ทำให้เขารู้สึกเบื่อหน่ายยิ่งนัก เขามองไปที่เจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตรา แล้วถามว่า

“พวกเจ้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตรามีความคิดเห็นอย่างไร

บรรดาเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตราวางพู่กันลง ประสานมือพร้อมรายงานว่า

“ตระกูลฉินมีเจตนาร้าย คิดกบฏ ฮองเฮาไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้อีกต่อไป นางก่อความผิดมากมาย ข้าน้อยคิดเห็นว่าสามารถปลดฮองเฮาลงจากตำแหน่งได้ขอรับ”

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ผู้อาวุโสตระกูลฉินพลันโกรธจัดทันที

ฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ฉินไม่ว่าจะกี่รัชสมัย หากอาณาจักรประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวก็ตาม ก็ไม่เคยเกิดเหตุการณ์ปลดใครออกจากตำแหน่งมาก่อน

หากเป็นเช่นนี้ ตระกูลฉินของพวกเขาจะกลายเป็นราชวงศ์แรกที่ปลดฮองเฮาออกจากตำแหน่ง เช่นนั้นจะถูกตราหน้าอย่างอับอาย คนรุ่นต่อๆ ไป จะไม่มีวันกล้าสู้หน้าใครได้อีก

ผู้อาวุโสตระกูลฉินคุกเข่าไปข้างหน้าด้วยความโกรธ ร้องขอความเมตตา ร้องไห้ฟูมฟาย

“ฝ่าบาท ฝ่าบาทจะทรงปลดฮองเฮาไม่ได้นะขอรับ! ฮองเฮาอุทิศชีวิตเพื่อพระองค์ คนในวังหลังจำนวนสามพันคนก็ไม่เคยเอ่ยปากบ่น ขอให้ฝ่าบาททรงไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนก่อนขอรับ!”

ฮ่องเต้ฉินเงยหน้ามองไปที่ผู้อาวุโสตระกูลฉินอย่างเย็นชา ไม่ว่าตระกูลฉินจะร้องขอความเมตตาอย่างไร เขาก็ตัดสินใจที่จะปลดฮองเฮาลงจากตำแหน่งอยู่ดี พูดเสียงเด็ดขาดว่า

“ฮองเฮาฉินซวงหลานได้กระทำความผิดเป็นจำนวนมาก ความผิดที่นางทำไม่คู่ควรกับตำแหน่งฮองเฮา บัดนี้เราขอปลดตำแหน่งฮองเฮาฉินซวงหลานลง นำสมบัติของฮองเฮากลับคืนมา ขังนางไว้ที่ตำหนักอี้คุน ห้ามออกไปไหนจนกว่าจะตาย!”

“ฟึ่บ”

ผู้อาวุโสตระกูลฉินโกรธจัด เลือดที่กระอักในปากกระเด็นออกมาใส่ตำหนักจินหลวนทันที

การปลดฮองเฮา เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายบนหลังอูฐ ตระกูลฉินพ่ายแพ้แล้ว!

ผู้อาวุโสตระกูลฉินเบิกตากว้าง เขาล้มลงและตายในทันที

ตระกูลขุนนางอื่นๆ ต่างหวาดกลัวมาก จนต้องถอยหลังไปสองสามก้าว ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้อาวุโสตระกูลฉินที่ชาญฉลาดจะตายลงเช่นนี้ แต่ในขณะเดียวกัน พวกเขารู้สึกโชคดีที่ตระกูลฉินพ่ายแพ้ ความผิดทั้งหมดตกอยู่บนหลังของตระกูลฉิน

ฮ่องเต้ฉินมีสีหน้าหม่นหมอง จ้องมองไปยังตระกูลฉินอย่างเย็นชา และมองไปยังกลุ่มขุนนางอย่างมีความหมายซ่อนเร้น พูดอย่างจริงจังว่า

“เราไม่อยากถามอะไรไปมากกว่านี้ ในเมื่อพวกเจ้าต่างกัดกันเอง และไม่มีใครยอมรับ เช่นนั้นข้าจะปฏิบัติกับพวกเจ้าอย่างเท่าเทียมกัน”