ฉินเหยียนเปลื่อนเรื่องและพูดต่อ
“ฮองเฮาถูกปลดแล้ว ทรัพย์สินของตระกูลเกาทั้งหมดถูกยึดไป ข้าได้ช่วยท่านจัดการหมดแล้ว”
การยึดที่อยู่อาศัยเป็นงานที่สร้างรายได้มาก คนทั่วไปไม่มีทางไม่ทำงานนี้แน่
แต่ขันทีเการู้สึกขอบคุณฉินเหยียนมาโดยตลอด คิดอยากจะไปหาเขาที่จงเหรินฝู่เพื่อเอ่ยคำขอบคุณด้วยตัวเอง แต่เขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น
ตอนนี้ฉินเหยียนเอ่ยปากคิดอยากจะค้นบ้านเพื่อหาเงิน ขันทีเกาที่เป็นทาสไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว ได้แต่ตอบตกลงไปว่า
“เช่นนั้นต้องรบกวนองค์ชายสิบสี่แล้วขอรับ!”
ฉินเหยียนพยักหน้า
“ท่านก็จริงจังเกินไปแล้ว ขันทีเกาอยู่ในพระราชวังมานาน ไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไร ทำไมถึงไม่ลองใช้เวลาสองสามวันหลังจากนี้ไปเที่ยวชมเขตจังหวัดเสียงคังเล่า ใช้วันหยุดเพื่อตัวเองบ้างเถิด”
“รอให้การยึดทรัพย์สินของตระกูลฉินจบลง ข้าจะรายงานบัญชีแก่ท่าน ข้าจะตรวจสอบและส่งมอบเงินเต็มจำนวนให้กับท่าน หากขันทีเการู้สึกว่ารายงานบัญชีไม่ถูกต้อง พวกเราสามารถมาหารือกันได้”
นี่...”
ขันทีเการู้สึกหวั่นใจ
แม้ว่าเขาจะเป็นคนอ่านพระราชโองการด้วยตัวเอง แต่เขามาที่นี่เพื่อหาเงินด้วยเช่นกัน แต่องค์ชายสิบสี่พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็คงไม่มีทางเลือกอื่น
แต่ที่อ๋องเหยียนพูดมานั้นหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ดูเหมือนว่าเขาต้องการแบ่งเงินจำนวนนั้นกับตนอย่างนั้นหรือ?
เรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่?
ขันทีเกาไม่กล้าตอบ แต่ตอบกลับไปอย่างมั่นใจ
“อ๋องเหยียนเป็นถึงองค์ชาย สามารถเข้าไปยังพื้นที่ได้โดยตรง ไม่จำเป็นต้องข่ายเงินให้กับข้าหรอกขอรับ อ๋องเหยียนจริงจังเกินไปแล้ว ข้ารู้สึกละอายใจ”
“เดี๋ยวก่อน ที่ท่านพูดมานั่นไม่ถูก”
ฉินเหยียนพูดจาหว่านล้อมว่า
“ขันทีเกาไม่รู้อะไร นโยบายคืนพื้นที่เกษตรให้กับประชาชนนั้นเป็นเรื่องที่จัดการได้ยากมาก ข้าพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาเมืองหลวงของสองเขตจังหวัดเอาไว้”
“เรามาพูดถึงตระกูลฉินกันเถด มีฮองเฮอาชักใยอยู่เบื้องหลัง พวกเขาปล้นการค้าที่ทำเงินมากมายของข้าไป ไม่ใช่ว่าข้าต้องใช้โอกาสนี้เอากลับคืนมาหรอกหรือ”
“นี่...”
ขันทีเกายิ่งสับสน จริงๆ แล้วไม่จำเป็นที่จะต้องพูดเช่นนี้ เขาก็รู้ดีว่าที่อ๋องเหยียนพูดอ้อมไปมาเช่นนี้นั้นหมายความว่าอย่างไร?
“ขันทีเกาได้โปรดช่วยปิดตาข้างหนึ่งเถิด นอกจากสินค้าของข้าแล้ว ทรัพย์สินที่เหลืออยู่ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของขันทีเกาด้วย”
ฉินเหยียนได้พูดออกไปแล้วว่าเขาต้องการสินค้าของเขาคืน เขาไม่ต้องการอย่างอื่น ทั้งหมดที่เหลือนั้นยกให้แก่ขันทีเกาเป็นคนจัดการ
สิ่งนี้ทำให้ขันทีเการู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก แต่นี่เองก็เป็นการทดสอบของฉินเหยียนด้วยว่าขันทีเกาเป็นคนมีความสามารถหรือไม่
หากเขาโลภมาก ในอนาคตขันทีเกาจะต้องลำบากแน่ ต้องถูกกำจัด
แต่ถ้าเขาสามารถตกลงกันได้ ถือว่าเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ง่าย สามารถนำไปใช้ยามวิกฤตได้
นี่เป็นการทดสอบของฉินเหยียน เพื่อดูว่าขันทีเกาจะทำอย่างไร
“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการจัดการของอ๋องเหยียนขอรับ”
ขันทีเกาเองก็ไม่ชักช้า ฉินเหยียนจึงโบกมือเรียกคนทันที
“ทหาร รื้อบ้าน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...