องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 406

เจ้าหน้าที่ลงทะเบียนอธิบายอย่างอดทน

“เจ้าไม่เข้าใจ ด้านนี้เป็นด้านการค้า ซึ่งเป็นทรัพย์สินส่วนตัว ด้านนี้เป็นคลังของชาติ ข้าวที่รวบรวมมาได้จะต้องถูกขนส่งไปเป็นเสบียงอาหารสำหรับทหารแนวหน้าที่ทำการต่อสู้ เจ้าคิดว่าข้าราชการอย่างข้าจะงุบงิบอาหารของเจ้าหรือ?”

หลังจากเจ้าหน้าที่อธิบายจบ ในที่สุดเกาจ่านก็เข้าใจและร่วมมือกับเจ้าหน้าที่อย่างจริงจัง

ในเวลาเดียวกัน

ทันทีที่รถม้าของฉินเหยียนมาถึงที่นี่ ประชาชนต่างพากันทำความเคารพ

“อา! ขุนนางมือสะอาดมาที่นี่แล้ว!”

มีประชาชนบางคนตะโกนออกมา ทุกคนที่ต่อแถวต่างมองไปยังร่างผู้ยิ่งใหญ่นั้น

ประชาชนในร้านค้าตามถนน ตรอกซอกซอย ไม่สนใจเรื่องการค้าอีกต่อไป ทุกคนรีบออกไปและล้อมรอบรถม้าเป็นวงกลมถึงสามชั้น

ฉินเหยียนลงจากรถม้าด้วยตนเอง ยิ่งทำให้ประชาชนประทับใจมาก

เกาจ่านและพ่อผู้แก่ชราของเขาที่ถูประชานชรายล้อมก็เดินออกไปยังด้านหน้าเช่นกัน

เมื่อพ่อผู้แก่ชราได้ยินว่าขุนนางมือสะอาดกำลังมา เขาไม่สนใจการเดินที่ต้องใช้ไม้เท้าของเขาอีกต่อไป เขาบังคับให้เกาจ่านก้มหน้าทำความเคารพให้กับขุนนางมือสะอาด เพื่อแสดงความขอบคุณจากใจจริง

ฉินเหยียนลงจากรถม้าแล้วพูดอย่างจริงจัง

“ไม่ต้องคุกเข่าให้ข้า ที่นี่ไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตองอะไรมากมาย ทุกคนได้โปรดลุกขึ้น!”

ประชาชนยังคงแน่นิ่ง คุกเข่าเพื่อแสดงความขอบคุณ

“ขอให้ขุนนางมือสะอาดสุขภาพแข็งแรง ขอให้ขุนนางมือสะอาดอายุหมื่นๆ ปี!”

“ขุนนางมือสะอาด ท่านได้กำจัดภัยอันตรายให้แก่พวกเรา ท่านเป็นดั่งเสื้อผ้าอาภรณ์และพ่อแม่ของเรา!”

ฉินเหยียนพูดออกมาอย่างหมดหนทาง

“ทุกคนพูดเกินไปแล้ว!”

“ข้าทำงานเป็นข้าราชการ ย่อมต้องนึกถึงประโยชน์ของประชาชนมาเป็นอับดับหนึ่งอยู่แล้ว อย่าคิดว่าข้าเหนือกว่าข้าราชการคนอื่นๆ พูดกับตามตรง ข้าราชการมีหน้าที่รับใช้ประชาชน ไม่ได้มีอำนาจเหนือประชาชนทั่วไป”

“เป็นเกียรติของข้าที่ได้ทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อประชาชน พวกเจ้าคือสวรรค์ของราชวงศ์ฉิน หากพวกเจ้าทุกคนมีความเป็นอยู่ที่ดี อาณาจักรนี้ถึงจะสงบสุขลงได้!”

หลังจากพูดเช่นนี้ เขาเดินก้าวไปข้างหน้าและประคองคนที่คุกเข่าอยู่รอบตัวเขาทีละคน

ประชาชนไม่อาจทนต่อไปได้ จึงต้องรีบลุกขึ้นมาอย่างซาบซึ้งใจ

การที่ได้เจอกับข้าราชการที่รักประชาชนมากกว่ารักตนเองนั้น ถือว่าเป็นพระพรจากบรรพบุรุษกว่าแปดร้อยชั่วอายุเขตจังหวัดเสียงคังช่างโชคดีเสียจริงๆ

แม้แต่ขันทีเกาที่อยู่ในหมู่ประชาชนก็ยิ่งตกตะลึง เมื่อได้ยินคำพูดที่เข้าถึงได้ง่ายขององค์ชายสิบสี่ และเห็นองค์ชายสิบสี่ที่เข้าไปประคองประชาชนด้วยตนเอง

จากมุมมองนี้ ก่อนหน้านี้ที่องค์ชายสิบสี่เลื่อนเก้าอี้ให้เขา ให้พวกเขาได้นั่งกันอย่างเท่าเทียม ไม่ใช่สิ่งที่สร้างภาพ แต่เป็นความเชื่อจากหัวใจขององค์ชายสิบสี่ที่เชื่อว่าทุกคนเท่าเทียมกัน