องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 410

หลังจากนั้นอีกเจ็ดวัด

ขันทีเกาได้ร่วมมือกับฉินเหยียนในทุกขั้นตอน หลังจากที่ใช้นโยบายและส่งเงินทั้งหมดเข้าพระคลัง ขันทีเกาพร้อมที่จะกลับไปยังเมืองหลวงเพื่อทำหน้าที่ของเขาต่อแล้ว

ก่อนออกเดินทาง ฉินเหยียนพบเขาเป็นการส่วนตัว ประสานมืออย่างเคารพแล้วพูดว่า

“ขันทีเกา ระหว่างทางกลับท่านสามารถแวะที่จังหวัดซุ่นชิ่งเพื่อชมวิถีชีวิตของประชาชนที่นั่นได้ ข้าคิดว่าท่านเห็นด้วยตาของท่านเองคงจะเป็นการดีที่สุด”

ขันทีเกาประสานมืออย่างเคารพกลับว่า

“การเดินทางในครัง้นี้ข้าได้เรียนรู้จากท่าน หากข้าถึงซุ่นชิ่งข้าจะต้องเข้าไปเยี่ยมชมอย่างแน่นอน”

ฉินเหยียนพยักหน้าและกล่าวคำอำลา

“เดินทางปลอดภัย”

ขันทีเกาโค้งคำนับอย่างเคารพ ก้าวขึ้นรถม้าและออกเดินทาง

ระหว่างทางขันทีเกามองข้างนอกผ่านทางหน้าต่างรถม้า เห็นว่าสีหน้าของประชาชนนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และทั้งจังหวัดเสียงคังก็ดูราวกับว่ากำลังตกอยู่ในความสุขอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อผ่านจังหวัดซุ่นชิ่ง ขันทีเกาจงใจเลี้ยงเข้าไปในเมืองเพื่อเยี่ยมชม

ประชาชนในท้องถิ่นยุ่งอยู่กับการเพาะปลูก ร่วมมือกันช่วยปรับปรุงบ้าน สร้างสะพานและถนน พวกเขาทุกคนต่างมีความสุขและสนุกสนาน

ได้ยินเสียงอ่านหนังสือในโรงเรียน และเสียงหัวเราะร่าในร้านอาหาร

ไม่ว่าจะหลังจากทานอาหาร หรือจะเป็นบนถนน จะสามารถได้ยินเสียงของประชาชนที่พูดขอบคุณองค์ชายสิบสี่

จังหวัดซุ่นชิ่งมีความเจริญรุ่งเรือง มีความสามัคคีและมั่นคง ซึ่งเป็นสิง่ที่ทุกคนต่างต้องการ

“นี่คือสิ่งที่ข้าน้อยได้เห็นและได้ยินในทุกวันนี้ขอรับ”

ขันทีเกาประสานมือไว้ที่หน้าอกแสดงความเคารพและบอกเล่าเรื่องราวระหว่างทางที่เขาเห็นแก่ฮ่องเต้ฉิน

ฮ่องเต้ฉินที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรโน้มตัวมาข้างหน้า ลูบคิ้ว จากนั้นถามออกไปว่า

“เจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ว่าที่องค์ชายสิบสี่แสดงละครต่อหน้าเจ้า?”

ขันทีเกาตอบอย่างมั่นใจ

“ฝ่าบาท ไม่มีทางเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอนขอรับ”

“ข้าน้อยได้เข้าไปเยี่ยมบ้านเมืองด้วยตนเอง ไม่ได้เปิดเผยตัวตนด้วยการปลอมตัวเป็นประชาชนคนธรรมดาเข้าไปยังพื้นที่นั้น”

“องค์ชายสิบสี่เองไม่ได้ทรงทราบว่าข้าน้อยอยู่ที่นั่นด้วย ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่องค์ชายสิบสี่จะแสดงละครให้ข้าเห็น”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฮ่องเต้ฉินขมวดคิ้วและมีหลายความรู้สึกผสมปนเปอยู่ในใจ เขารู้สึกแปลกๆ เล็กน้อยว่าเหตุใดองค์ชายสิบสี่ที่เป็นถึงองค์ชายถึงยอมลดตัวลงมาเพื่อถอดรองเท้าให้แก่ประชาชนและใส่ยาให้