องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 411

ประชาชนโดยรอบต่างพากันชี้ไปที่หญิงวัยกลางคนคนนั้น ต่างพาพูดกันว่าเหตุใดนางถึงมานั่งร้องไห้อยู่ที่นี่

ปรากฏว่าหญิงวัยกลางคนเป็นเจ้าของโรงแรม แซ่หลู่ สามีเสียชีวิตไปก่อนแล้ว ทิ้งโรงแรมและลูกสาวเอาไว้ให้นางดูแล คนทั้งเมืองเรียกนางว่าแม่ม่ายหลู่

ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา แม่ม่ายหลู่ยึดมั่นในกฎเกณฑ์ของความเป็นผู้หญิง เลี้ยงดูลูกสาว และดูแลโรงแรมอย่างดี ทุกคนต่างพากันยกนิ้วให้นาง ชื่นชมนางว่านางเก่งพอๆ กับผู้ชาย

เมื่อวานมีคนนอกไม่ใช่คนในเขตจังหวัดหลินอวี๋เดินทางเข้ามา บอกว่าเขาเข้ามาดำเนินการนโยบายบางอย่าง พวกเขาจึงพักที่โรงแรมของแม่ม่ายหลู่

เช้าวันนี้ แม่ม่ายหลู่ออกมาเดินร้องไห้บนถนน บอกว่าลูกสาวถูกทำร้าย ทำให้ชาวเมืองพร้อมใจกันเข้ามาต่อสู้เพื่อนาง

ฉินเหยียนอยู่ในโรงแรมและพึมพำด้วยความโกรธ

“กลางวันแสกๆ ฟ้าดินรู้ดี ใครจะกล้ารังแกผู้หญิงได้เล่า ข้าออกไปดูเสียหน่อย!”

แต่เดิมฉินเหยียนต้องการหยุดเรื่องนี้ แต่ทันทีที่เขาเดินออกไปกลับโดนหม้อฟาดหัวอย่างแรง

แม่ม่ายหลู่นั่งอยู่บนพื้นชี้ไปที่ฉินเหยียนตะโกนด่าว่าทันที

“เจ้านั่นเองที่รังแกลูกสาวข้า นางอายุเพียงแค่สิบแปดปี ยังไม่ทันได้หาคู่ แต่กลับถูกเจ้าทำลาย เจ้ามันสัตว์ร้ายในคราบของคน!”

ฉินเหยียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย เขาหันกลับมา มองซ้ายมองขวาไปรอบๆ ตัวเขา แต่ก็ไม่เจอใครอีกแล้ว

เขาชี้ไปที่ตัวเองด้วยความสับสนแล้วถามกลับว่า

“เจ้ากำลังพูดถึงข้าอยู่หรือ?”

เถ้าแก้เนี้ยหลู่กัดฟัน แล้วพูดว่า

“หยุดเสแสร้งได้แล้ว เจ้าดูถูกลูกสาวข้าและทำลายความบริสุทธิ์ของนาง ยังจะไม่ยอมรับอีก!”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา ฉินเหยียนยิ่งสับสนมากขึ้น

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เขาดูถูกลูกสาวเจ้าของโรงแรม แม่ม่ายหลู่เมื่อใดกัน?

เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องอันใดเลย?

แต่แม่ม่ายหลู่ยืนยันว่าฉินเหยียนเป็นคนรังแกลูกสาวนาง จึงเริ่มด่าว่าว่า

“เจ้ามันคนเลว ใช้คำพูดจาหวานๆ ของเจ้าหลอกลวงลูกสาวข้าเมื่อคืน เจ้ามันคนหลอกลวง เจ้าจะไม่ตายดีแน่!”

ขณะที่ตะโกนด่า นางก็เริ่มทำให้เป็นเรื่องใหญ่ทันที

“ทุกคน รีบเข้ามาดูนี่เสีย! ผู้ชายชั่วคนนี้ ไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย รังแกลูกสาวข้าเมื่อคืน สมควรถูกแทงให้ตายเสียจริง!”

หลังจากที่แม่ม่ายหลู่พูด น้ำตาก็คลอเบ้า ประชาชนโดยรอบต่างพาหันเชื่อคำพูดของแม่ม่ายหลู่สุดหัวใจ

ทุกคนคิดว่าฉินเหยียนเป็นคนชั่ว พวกเขาจึงพากันชี้นิ้วและด่าว่าเขา

“ผู้ชายรังแกและข่มเหงผู้หญิง สมควรถูกลงโทษ!”

“ถุย น่าขยะแขยงที่สุด! คนแบบนี้สมควรได้รับการลงโทษจากเบื้องบน!”

“ช่างสงสารแม่นางหลู่เหลือเกิน นางเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์มาก ช่างน่าเสียดายจริงๆ”

ในขณะที่ฝูงชนกำลังคุยกัน บรรดาคนรับใช้ที่มีหน้าตาอัปลักษณ์ต่างสบตากัน และรีบหายไปจากฝูงชน

แม่ม่ายหลู่ร้องโวยวายไปมา ปากก็ด่าว่าไม่หยุดหย่อน