องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 422

เมืองอวิ๋นเฉิง

หยางจิ่นซิ่วยืนเหนือกำแพงเมือง มองออกไประยะไกล ขมวดคิ้วเล็กน้อย จับดาบละคิดว่า

“การต่อสู้ในครั้งนี้แปลกมาก อาณาจักรฉินยกทัพมาโจมตีถึงเมือง มองผิวเผินดูเหมือนว่าพวกเขาจะเอาจริงเอาจัง แต่จริงๆ แล้วเป็นแค่ขากุ้งที่หักได้อย่างง่ายดาย”

ไม่แปลกใจที่หางจิ่นซิ่วสงสัย เพราะการต่อสู้ในครั้งนี้ เป็นการต่อสู้ที่ง่ายที่สุดเท่าที่นางเคยเข้าร่วมกองทัพกับพ่อของเธอมา

เมื่กองทัพใกล้เข้ามา ควรหยุดโจมตีและจัดการพวกเขาเมื่อเข้ามาใกล้ใองอวิ๋นเฉิงในคราวเดียว

แต่องค์ชายแห่งอาณาจักรฉินแสร้งทำเป็นบุกเข้ามาโจมตี พวกเขาบุกเข้ามา จากนั้นก้ถอยกลับไปเหมือนคนกลัวตาย ซึ่งความกล้าหาญอย่างสิ้นเชิง

และนาง หยางจิ่นซิ่วแทบยังไม่ได้ทำอะไรเลย ใช้กำลังน้อยสยบกำลังมากและนั่งเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ ทำให้เธอรอดชีวิตมาได้หลายวันขนาดนี้

“การต่อสู้ครั้งนี้มันช่างแปลกเสียจริง”

รองแม่ทัพที่อยู่ด้านข้างพุดเดาออกมาว่า

“ท่านแม่ทัพ ท่านคิดหรือไม่ว่าแม่ทัพสืออยากให้เป็นเช่นนั้น?”

จู่ๆ หยางติ่นซิ่วพลันนึกอะไรได้ คิดไตร่ตรองเกี่ยวกับเรื่องนี้ และพยักหน้าเห็นด้วย

“ถูกต้อง แม่ทัพสือรอบรู้เรื่องการทหารเป็นอย่างดี เขารุกรานข้ามานานขนาดนี้ ข้าไม่อาจทนกลยุทธ์กองโจรที่เขาใช้ได้เลย”

“ถ้าเราป้องกัน และเขาโจมตี คงจะทำให้องค์ชายแห่งอาณาจักรฉินต้องทนทุกข์ทรมานจากศัตรูขนาบทั้งหน้าและหลัง”

“หากแม่ทัพสือลงมือจริงๆ ล่ะก็ ดูท่าแล้ว เขาคงจะไม่ได้ละทิ้งราชสำนักอย่างแน่นอน”

...

ตกดึก

แม่ทัพสือได้รู้เรื่องราวที่ฉินเหยียนส่งต่อมาและใช้กลยุทธ์กองโจรอย่างเต็มที่

การใช้กลยุทธวิธีกองโจรที่ฉินเหยียนสอนมา ข้าศึกบุกเราถอย ข้าศึกหยุดเราบุก ข้าศึกเหนื่อยเราตี ข้าศึกถอยเราบุก ทำให้อีกฝ่ายรับมือกับกองทัพอาณาจักรฉินไม่ทัน

แม้ว่าองค์ชายแห่งอาณาจักรฉินจะโจมตีเมืองอวิ๋นเฉิงด้วยกำลังทั้งหมด แม่ทัพสือใช้กลยุทธ์ในการปิดล้อม และรับสมัครกำลังเพิ่มโดนใช้เมืองอวิ๋นเฉิงเป็นเหยื่อล่อเพื่อให้กองทัพฉินบุกเข้ามาโจมตี และเขาจะใช้โอกาสนี้ดำเนินแผนการตัดหัว

คืนนี้

ตามรายงานลับขององค์ชายแปดแห่งอาณาจักรฉิน จะอาศัยคืนนี้โจมตีเมืองอวิ๋นเฉิง แม่ทัพสือได้วุ่มโจมตีอยู่ก่อนแล้ว เพียงแค่รอให้องค์ชายแปดโจมตีเมืองอวิ๋นเฉิงเข้ามา พวกเขาจะโจมตีจากทางด้านหลัง

หากกองทัพอค์ชายแปดแห่งอาณาจักรฉินไม่อาจตอบสนองข้อเรียกร้องของกันและกันได้ แม่ถึงเวลานั้นพวกเขาจะต้องพ่ายแพ้

เวลาใกล้เที่ยงคืน

กองทัพอาณาจักรฉินใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ระดมทหารนับหมื่นคนและเปิดการโจมตีไปทั่วเมืองอวิ๋นเฉิง

ตั๊กแตนจับจั๊กจั่นนกขมิ้นอยู่ด้านหลัง ในช่วงเวลาที่องค์ชายแปดฉินอู่โจมตี แม่ทัพสือก็นำกองกำลังของเขาเข้าไปในค่ายทหารของอาณาจักรฉิน

“ฆ่า!”

กองทัพแนวหน้ากำลังบุกโจมตีและพยายามบุกตีเข้าประตูเมืองอวิ๋นเฉิง ผลคือด้านหลังเกิดเพลิงไหม้ ทำให้องค์ชายแปดฉินอู่สับสนขึ้นมาทันที และทำให้เกิดความวุ่นวายในทั้งสามกองทัพ

ด้วยความตื่นตระหนก ให้เกิดข้อผิดพลาดในการออกคำสั่ง ส่งผลให้มีคนในกองทัพอาณาจักรฉินจำนวนมากเสียชีวิต มีศพตายเกลื่อนไปทั่วทุ่ง

แม่ทัพสือไม่ชอบการต่อสู้มากเท่าไรนัก หลังจากที่เผาค่ายด้านหลัง เขาก็ซุ่มโจมตีตามเส้นทาง

องค์ชายแปดฉินอู่นำทัพไปยังแนวหน้า ถอยทัพกลับมาด้วยความอับอายที่พ่ายแพ้ในครั้งนี้ เมื่อมาถึงหุบเขา พวกเขาถูกซุ่มโจมตีทันที

“ฆ่าเสีย! แม่ทัพสือสั่งให้ฆ่าแม่ทัพ ไม่ฆ่าทหารชั้นผู้น้อย หากพวกเราลดอาวุธลงแล้วก็อย่าฆ่า!”

“ฟิ้วๆๆ”

ลูกธนูบินไปทั่ว ท้องฟ้าเต็มไปด้วยลูกธนู

แม่ทัพคนหนึ่งของอาณาจักรฉินถูกยิงกลางแสกหน้าและตายทีละคน

องค์ชายแปดตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงรีบถอดชุดเกราะและอาวุธออก และหนีไป