องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 433

หลินเย้าจู้ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที การฟื้นฟูตระกูลเป็นความปรารถนาของเขาในชีวิตนี้ เขาประสานมือคารวะทันทีแล้วพูดว่า “ข้าน้อยขอบพระทัยท่านอ๋อง ไม่ทราบว่าท่านอ๋องมีโจทย์อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”

ฉินเหยียนยืนขึ้นแล้วเดินมาข้างที่นอน แล้วชี้ไปยังรถม้าที่อยู่ไกลพร้อมถามขึ้นว่า

“เป็นที่รู้กันดีว่า เมื่อม้าดึงเกวียน เกวียนก็สามารถวิ่งได้อย่างรวดเร็ว แต่หากไม่ใช้ม้าลากเกวียน และไม่ใช่แรงคนช่วยดันด้วย จะทำอย่างไรให้เกวียนเคลื่อนที่เองล่ะ?”

หลินซิ่วไฉเองก็หันไปมองรถม้าด้วย เขาถือเป็นผู้อ่านตำรามากมาย แต่เพิ่งจะเคยได้ยินโจทย์เช่นนี้เป็นครั้งแรก เขาตั้งใจคิดแล้วตอบกลับว่า

“หากไม่ใช้ม้าลาก และไม่ใช้คนดันด้วย ข้าน้อยมีความคิดอย่างหนึ่ง เช่นนั้นก็ใช้แกะหลายตัวมาลาก เพราะตอนที่แกะวิ่งก็เร็วมากเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนปฏิเสธทันทีว่า “จงสังเกตว่า โจทย์ข้อนี้ไม่ได้ถามว่าจะใช้สิ่งใดมาลาก แต่คือจะทำอย่างไรให้มันเคลื่อนไหวเอง”

หลินเย้าจู้รู้สึกลำบาก เขากอดอกแล้วครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคิดได้แล้วพูดว่า

“เช่นนี้ละ! สามารถใบเรือไว้บนรถได้ เมื่อมีลมพัดมาก็สามารถพึ่งใบพัดเรือมาทำให้รถเคลื่อนไหว การใช้ใบเรือเพื่อเคลื่อนรถ จะแก้ไขได้พ่ะย่ะค่ะ!”

ต้องยอมรับเลยว่าหลินซิ่วไฉมีความคิดที่ฉลาดมาก หากเทียบกับคนทั่วไปแล้ว นับมาเป็นผู้มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมได้เลย แต่ว่าคำตอบนี้ยังไม่อาจทำให้ฉินเหยียนพึงใจได้ เขาไพล้หลังแล้วปฏิเสธว่า

“ความคิดนี้ถือว่าไม่เลว แต่หากเจ้าจะไปทิศตะวันตกเฉียงเหนือแล้วลมพัดไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ล่ะ หรือรถจะวิ่งอย่างไรในสภาพอากาศสงบ?”

“คือ......”

เมื่อฉินเหยียนถามเช่นนั้นหลินเย้าจู้ก็พูดอะไรไม่ออกไปครู่หนึ่ง ตราบใดที่มีข้อผิดพลาดเล็กน้อยรถก็จะไม่เคลื่อนที่ วิธีนี้ก็ใช้การไม่ได้ เขาครุ่นคิดอยู่นาน แต่หลินเย้าจู้ก็ยังคงคิดคำตอบที่ทำให้ฉินเหยียนพึงใจไม่ได้

เขาพยายามคิดอย่างสุดขีด คำตอบที่พูดออกมากลับถูกฉินเหยียนปฏิเสธอย่างมีเหตุผล ทำเอาเขาเหงื่อแตกบนหน้าผากอย่างเห็นได้ชัดเลย

ฉินเหยียนมองหลินซิ่วไฉที่จริงจังและพยายามครุ่นคิดอย่างหนักแล้ว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกน่าขัน หากเขาสามารถคิดวิธีทำให้มันเคลื่อนได้ด้วยตนเองจริงๆ ดูท่ายุคสมัยนี้จะเกิดความเปลี่ยนแปลงแล้ว

ในขณะที่หลินเย้าจู้และฉินเหยียนกำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือด เกี่ยวกับวิธีทำให้รถเคลื่อนที่ด้วยตนเองอยู่นั้น ต้าหย่งก็เข้ามาพูดว่า

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ มารับจดหมายลับพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนส่งจดหมายลับและของสิ่งหนึ่งมอบให้ต้าหย่ง แล้วออกคำสั่งว่า “นำของเหล่านี้ไปส่งที่เปี้ยนจิงอาณาจักรจ้าว”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ต้าหย่งรับจดหมายลับและของมาแล้วก็รีบออกไปทันที เขาจัดองครักษ์เงาที่แข็งแกร่งและควบม้าอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังเปี้ยนจิงอาณาจักรจ้าว

......

เปี้ยนจิงอาณาจักรจ้าว

นับตั้งแต่เฉินหย้วนหย้วนเข้ามาในพระราชวังอาณาจักรจ้าว จ้าวจวินก็ไม่ได้ไปเยือนตำหนักของพระสนมคนไหนอีกเลย เขาชื่นชอบเฉินหย้วนหย้วนมากขึ้นเรื่อยๆ นอกจากนี้เขายังให้สำนักหอดูดาวหลวงช่วยคำนวณวันเวลา เพื่อแต่งตั้งให้เฉินหย้วนหย้วนเป็นพระสนม