องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 434

หลิวเชียนเชียนครุ่นคิดแล้วก็เรียกหลี่ชางมายังหอหม่านฮวา

หลี่ชางประสานมือคารวะอย่างเคารพ “ผู้จัดการหลิวมีรับสั่งใดรึขอรับ?”

หลิวเชียนเชียนพูดตรงๆว่า “เจ้ารีบเข้าวัง ข้ามีเรื่องให้เจ้าไปทำสองเรื่อง”

ว่าแล้วก็นำจดหมายและจี้หยกให้แล้วพูดว่า “เรื่องที่หนึ่งคือการนำจดหมายนี้ไปส่งให้สนมเสาวคนธ์ พอถึงแล้วของที่นางนำให้เจ้า เจ้าจะต้องเก็บรักษาไว้ให้ดี ส่วนอีกเรื่อง คิดหาวิธีพาจ้าวหรงจีองค์ชายลำดับที่ยี่สิบสี่แห่งอาณาจักรจ้าวออกมาจากพระราชวัง แล้วพบกันที่นอกเมือง”

หลี่ชางรับจดหมายและจี้หยกมาแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ขอรับ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้ขอรับ”

เมื่อพูดดังนั้นก็ออกจากห้องแล้วมุ่งหน้าไปยังพระราชวังอาณาจักรจ้าวทันที

......

พระราชวังอาณาจักรจ้าว

ตั้งแต่ที่เฉินหย้วนหย้วนได้ถูกแต่งตั้งเป็นสนมเสาวคนธ์แล้ว จ้าวจวินก็มาอยู่เคียงข้างนางอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นช่วงเสวยอาหารหรือบรรทม แม้กระทั่งตอนที่อนุมัติสาส์นกราบทูลก็ต้องมีเฉินหย้วนหย้วนคอยอยู่เคียงข้าง

เมื่อได้รับข่าวว่าหลี่ชางเข้ามาในวัง เฉินหย้วนหย้วนก็คิดหาวิธีต่างๆนานา โดยอ้างว่าต้องการออกไปผายลม แล้วรีบมุ่งหน้าไปพบกับหลี่ชางที่สวนดอกไม้หลังตำหนัก

หลี่ชางคุกเข่าอย่างเคารพแล้วพูดว่า “เข้าเฝ้าสนมเสาวคนธ์พ่ะย่ะค่ะ”

เฉินหย้วนหย้วนโบกมือแล้วรีบพูดว่า “ไม่ต้องมากพิธี เจ้ามาเพราะผู้คุมหอมีรับสั่งอะไรงั้นรึ?”

หลี่ชางนำจดหมายลับออกมาจากอกแล้วพูดว่า “นี่คือจดหมายที่ผู้คุมหลิวส่งให้พระองค์ หากได้อ่านก็จะเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ”

เฉินหย้วนหย้วนรีบเปิดจดหมายอ่านทันที สีหน้าของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่กล้าทำให้เสียเวลา นางเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาจากแขนเสื้อแล้วกัดนิ้วมือจนเลือดออกจนมีเลือดไหล

นางใช้มือแทนพู่กัน ใช้เลือดแทนหมึก และทำการเขียนลงบนผ้าเช็ดหน้า เมื่อเขียนเสร็จแล้วเฉินหย้วนหย้วนก็เป่าเบาๆแล้วพับมันส่งให้หลี่ชาง

“นำสิ่งนี้ไปทำตามคำสั่งเถิด”

“พ่ะย่ะค่ะ” หลี่ชางรับผ้าเช็ดหน้ามาแล้วเก็บอย่างระมัดระวัง

เฉินหย้วนหย้วนนำจี้หยกของตัวแทนสนมเสาวคนธ์ส่งให้หลี่ชางต่อ แล้วย้ำเตือนว่า

“ในพระราชวังนี้มีหูมีตามากมาย เจ้าทำอะไรต้องคอยระมัดระวังตัวให้ดี ห้ามประมาทเด็ดขาด”

หลี่ชางรับจี้หยดของสนมเสาวคนธ์มาแล้วคำนับพูดว่า “ขอบพระทัยในการชี้แนะพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยขอตัวพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อพูดดังนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันเดินราวกับคนไม่รู้จัก

เมื่อหลี่ชางแยกกับเฉินหย้วนหย้วนแล้ว ก็เอาของๆสนมเสาวคนธ์ไปๆมาๆในพระราชวังตามใจ เพื่อปฏิบัติการต่อไป โดยปลอมตัวเป็นคนขับรถม้าไปรับองค์ชายเลิกเรียน เขาควบรถม้าอย่างเปิดเผยแล้วจอดที่หน้าประตูสำนักศึกษาหลวง และแล้วก็ได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญที่ดังออกมา และเสียงต่อว่าของท่านครู

“ข้าบอกให้เจ้าอย่าก่อกวนเวลาเรียน ข้าจะตีมือเจ้าให้เละ!”