องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 469

ในเวลาเดียวกัน

มีความวุ่นวายเกิดขึ้นในหอหม่านโหลว

สถานการณ์ในรัฐจ้าวได้พัฒนามาถึงจุดนี้และสิ้นสุดลงแล้ว ตามคำแนะนำของฉินเหยียน อาณาจักรจ้าวนั้นจะล่มสลายลง ในวินาทีสุดท้ายก่อนที่จะล่มสลายนั้น ทั้งอาณาจักรและประชาชนจะตายลงโดยไร้ความหวัง

อูฐที่หิวโหยนั้นใหญ่กว่าม้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอาณาจักรเลย

คนที่จมน้ำต่างดิ้นรนกันอย่างสิ้นหวัง ยังมีความหวังริบหรี่ เมื่อการตอบโต้ครั้งสุดท้ายของอาณาจักรจ้าวนั้นรุนแรงเกินไป หลิวเชียนเชียนและคนอื่นๆ อาจจะต้องเป็นคนที่ทุกข์ทนทรมานแทน

ในเมื่อรู้อยู่ก่อนแล้ว แน่นอนว่าจะต้องรีบเตรียมพร้อม

อ๋องเหยียนได้บันทึกเอาไว้ว่า อย่าเอาไข่ทุกฟองใส่ไว้ในตะกร้า

เมื่อหลิวเชียนเชียนล่อลวงอู๋ซานกุ่ยได้สำเร็จ นางก็เริ่มแจกจ่ายเงินที่หอหม่านโหลวหามาได้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้นไปยังอาณาจักรอื่นๆ ตามวิธีทางธุรกิจ

ของโบราณล้ำค่าและภาพวาดที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในหอหม่านโหลวได้รับการแลกเปลี่ยนเป็นเงินและทอง ทรัพย์สินส่วนตัวขนาดใหญ่ไม่อาจนำกลับไปด้วยได้ ถูกซ่อนอยู่ในภูเขาบางแห่งไว้กลับมาเอาคืนในอนาคต

หอหม่านโหลวในตอนนี้ ด้านในนั้นว่างเปล่า ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยนอกจากอาคารที่ไม่อาจรื้อถอนไปได้

นกพิราบส่งจดหมายบินรับและส่งจดหมายไปทั่วท้องฟ้า

ในเวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมง หลิวเชียนเชียนกลับได้รับจดหมายถึงสิบฉบับ ซึ่งเนื้อหานั้นเกี่ยวกับสงครามฝั่งแนวหน้า

อ่านไปด้วยพลางรู้สึกร้อนรน มองไปรอบๆ อย่างใจจดใจจ่อ

“ทำไมซูปั้นเฉิงยังไม่มาอีก เจ้าคนขี้เกียจ!”

...

บนถนนที่มีคนเดินทางกับคับคั่ง

ซูปั้นเฉิงนั่งอยู่ยนรถม้า ฮัมเพลงอย่างสบายใจ โดยมีลูกชายคนโต ซูซิน อยู่ข้างๆ

หลิวเชียนเชียนเรียกให้ซูปั้นเฉิงไปยังหอหม่านโหลวเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องสำคัญ

ซูปั้นเฉิงคิดว่าเป็นเรื่องธุรกิจ เขาจึงพาลูกชายมาด้วย

ซูปั้นเฉิงค่อนข้างภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้เป็นอย่างมาก

เขาสามารถอ่านบัญชีและแยกประเภทได้เมื่อตอนอายุแค่เพียงแปดขวบ และจัดการบัญชีได้เมื่ออายุสิบขวบ เขาเกิดมาเพื่อเป็นพ่อค้า

ซูปั้นเฉิงหวังว่าลูกชายของเขาจะสืบทอดธุรกิจต่อจากตน เขาจึงให้ลูกชายคนโตคนนี้เข้ามาทำความคุ้นเคยกับธุรกิจของตระกูลซูโดยเร็วที่สุด แม้ว่าการที่ทำงานกับเขานั้นจะเหนื่อยมากก็ตาม

ต้องรู้ว่าตอนนี้ซูปั้นเฉิงเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในอาณาจักรจ้าว ความมั่งคั่งที่เขาครอบครองนั้นพูดได้เลยว่ารวยพอๆ กับอาณาจักรอื่นๆ

เขาสร้างบ้านสิบเจ็ดหลังที่มีขนาดใหญ่เท่าพระราชวังในเมืองหลวงของทั้งแปดเมือง และเงินทองมากมายนับไม่ถ้วน

ไม่เพียงเท่านั้น การปล่อยเงินกู้ให้คนรวยและคนจน ทำให้เขาได้ประโยชน์อย่างมาก

แม้แต่ญาติของฮ่องเต้อาณาจักรจ้าวเองยังเป็นลูกค้าของเขา เขามีทั้งเงินและชื่อเสียง นี่คือจุดสูงสุดในชีวิตของเขาแล้ว

“นายท่าน เรามาถึงแล้ว”

รถม้าหยุดลง ซูปั้นเฉิงรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นหอหม่านโหลวทำเงินได้มากมายเช่นนี้