องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 492

สีหน้าของไท่ฟู่นั้นแสดงความรู้สึกออกมามากมาย แม้แต่ตอนนี้เขายังไม่เข้าใจว่าฉินเหยียนได้วางกับดักขนาดใหญ่เช่นนี้ไว้รอบตัวเขาได้อย่างไร

สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและพูดออกมาด้วยความโกรธ

“ข้าไม่เข้าใจ เจ้าเริ่มวางแผนนี้ไว้ตั้งแต่เมื่อไร?”

ฉินเหยียนโน้มตัวไปข้างหน้า แสดงท่าทีที่ไม่อาจเดาได้

“แผนนี้ นับตั้งแต่วันที่เจ้าใส่ร้ายข้า กำหนดไว้ว่าเจ้าต้องสูญเสียทุกอย่าง”

“เจ้าโจมตีเขตปกครองเมืองทั้งสิบหกของเยี่ยนหยุน ข้าถูกขังอยู่ในจงเหรินฝู แต่ความจริงแล้วข้าใช้เวลาทั้งหมดสามเดือนในการกำจัดตระกูลซ่ง”

ไท่ฟู่ขมวดคิ้วอย่างหนัก

“เป็นไปไม่ได้!”

“ตระกูลซ่งของข้าถูกกวาดล้าง อีกทั้งยังถูกโจมตีถึงขนาดนี้ แต่ข้ากลับไม่ได้รับข่าวสารใดๆ เลยได้อย่างไรกัน!”

ฉินเหยียนเยาะเย้ย

“นี่ก็แค่เรื่องง่ายๆ ข้าสกัดจดหมายของเจ้าทุกช่องทาง ด้วยเหตุนี้ ทำให้จดหมายลับที่พวกเจ้าส่งถึงกันมาไม่ถึงเจ้า”

ไท่ฟู่ยังคงไม่เชื่อและปฏิเสธเสียงแข็ง

“เป็นไปไม่ได้! ในช่วงระยะเวลาสามเดือน ข้าได้รับจดหมายลับจากตระกูลตลอด!”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างน่ากลัวและพูดว่า

“แน่นอนว่าเจ้าต้องได้รับ เพราะรายงานข่าวล้วนเป็นข่าวเท็จที่ข้าส่งให้เจ้าน่ะสิ”

ประโยคนี้ทำให้ไท่ฟู่ถึงกับพูดไม่ออก แต่เขายังไม่ยอมรับคามพ่ายแพ้และสาปแช่งเสียงดัง

“ไอ้เด็กเหลือขอ เจ้ากล้าดีอย่างไรมาแก้แค้นข้า!”

ฉินเหยียนพูดต่อ

“ใครแก้แค้นใครกันแน่?”

“ตระกูลซ่งของเจ้ากล้าควบคุมทั้งเขตจังหวัดซุ่นชิ่ง อีกทั้งยังกล้าซ่อนชุดเกราะไว้เป็นจำนวนมาก ถ้าข้าไม่เข้าไปค้นจวนของเจ้า ข้าคงไม่ค้นพบหลักฐานในการก่อกบฎใดๆ”

“ข้าแค่ใช้กลอุบาย สร้างสถานการณ์ ส่งไส้ศึกเข้ามาแฝงตัว ยึดไพ่ไม้ตายของเจ้า เจ้าคิดว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง”

“ไท่ฟู่เจ้าเป็นคนมีไหวพริบ เจ้าระมัดระวังตัวมาโดยตลอด เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าเจ้ามาถึงจุดนี้?”

“อ้อ ใช่ ข้าเกือบลืมบอกเจ้าว่าตอนนี้ที่เขตจังหวัดซุ่นขิ่งไม่มีตระกูลซ่งอีกต่อไปแล้ว หลุมศพของบรรพบุรุษตระกูลซ่งถูกเผาจนมอดไหม้ ผู้นำอาวุโสของตระกูลซ่งหายตัวไป คงต้องทนทุกข์อยู่กับความอับอายไปอีกหลายพันปีเลยทีเดียว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไท่ฟู่รู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นรัว ตระกูลซ่งถูกฉินเหยียนทำลายโดยไม่รู้ตัว

เขาทรุดลงไปกับพื้น รู้สึกไร้เรี่ยวแรง พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า

“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อพบเบาะแสแล้ว เหตุใดถึงไม่ลงโทษข้า? เหตุใดเจ้าถึงยังปล่อยให้ข้าได้โจมตีอาณาจักรจ้าว?”

ฉินเหยียนพูดอย่างเย็นชา

“ถ้าอยากให้ทุกอย่างพินาศ ต้องให้อีกฝ่ายอาละวาดเสียก่อน!”

“จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างเจ้า จะไม่ยอมรับความผิดจนกว่าจะถูกจับได้คาหนังคาเขา”

“ดังนั้นข้าจึงวางแผนดังเช่นที่เกิดขึ้นในเมืองอวิ๋นเฉิง เพื่อให้กองทัพฉินต้องทนทุกข์กับการต่อสู้ที่น่าสิ้นหวัง การต่อสู้ล่วงเลยเป็นเวลาสามเดือน จุดประสงค์นี้ก็เพื่อให้เจ้าตะครุบเหยื่อที่ข้าปล่อยและเผยธาตุแท้ที่แท้จริงของเจ้าออกมา!”

เมื่อแผนการทั้งหมดถูกเปิดเผยหน้าต่อไท่ฟู่ สีหน้าของเขานั้นตกตะลึงจนถึงขึ้นพูดไม่ออก