องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 523

ฉินเหยียนประสานมือคารวะพูดว่า “ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ ข้าได้ให้ช่างสร้างของสองสิ่งขึ้นมา สิ่งแรกเรียกว่าเสาแห่งความอัปยศ ส่วนอีกอย่างเรียกว่าศิลาแห่งคุณธรรม”

ฮ่องเต้ฉินถามขึ้นอย่างสนใจว่า “หือ? แล้วสร้างสองสิ่งนี้ขึ้นมาใช้ประโยชน์อย่างไร?”

ฉินเหยียนอธิบายว่า “ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ เสาแห่งความอัปยศนั้นมีไว้ลงโทษพวกคนทรยศที่มีโทษสูงไม่น่าให้อภัย โลภมาก สร้างความโกลาหล รังงแกข่มเหงชาวเมือง โดยการสลักชื่อของขุนนางทรยศที่สมควรตายไว้บนเสาแห่งความอัปยศตลอดกาล เพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่ผู้อื่นพ่ะย่ะค่ะ”

“ส่วนศิลาแห่งคุณธรรมนั้นคือศิลาจารึกอันสูงใหญ่ บนนั้นจะมีการจารึกชื่อและคุงามความดีที่เหล่าข้าราชการขุนนางได้กระทำไว้ให้แก่อาณาจักรฉิน ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงพ่ะย่ะค่ะ”

“คนเหล่านี้จะถูกจารึกเอาไว้ในศิลาแห่งคุณธรรม จะถูกจารึกเป็นประวัติศาสตร์ หากพวกเขาล้มเหลวในการรับใช้อาจักรฉิน ใช้อำนาจในทางที่ผิด รับสินบน และฝ่าฝืนกฎหมาย พวกเขาจะประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับไท่ฟู่ ชื่อของพวกเขาคือ จะถูกย้ายออกจากศิลาแห่งคุณธรรมตลอดกาล และจะถูกลงโทษด้วยหลิงฉือบนเสาแห่งความอัปยศพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้ว เหล่าขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นก็เกรงกลัวอย่างมาก การดำเนินคุณธรรมโดยแบ่งแยกคุณและโทษอย่างชัดเจนเช่นนี้ ไม่เพียงแต่จะสามารถยับยั้งพฤติกรรมของเหล่าเจ้าหน้าที่ได้ แถมยังสามารถแก้ไขแนวโน้มที่ไม่ดีต่อพระราชสำนักได้อีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ฮ่องเต้ฉินไตร่ตรอง และตระหนักว่าด้วยสองสิ่งนี้จะสามารถยับยั้งไม่ให้เหล่าเจ้าหน้าที่ขุนนางใช้อำนาจในทางที่ผิด ไม่มีใครกล้าคิดไม่ซื่ออีกแล้ว ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว!

จึงอดไม่ได้ที่จะชื่นชมว่า “สุดยอด ข้าอนุญาต!”

ฉินเหยียนประสานมือคารวะ “ลูกน้อมรับคำสั่ง จะปฏิบัติเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ ลูกขอตัวก่อน”

ทันทีที่ออกจากตำหนักจินหลวนก็ได้รีบเดินไปยังป้ายประกาศ

......

นอกพระราชวัง เหล่านักเรียนต่างก็รออยู่นานแล้ว ต่างก็ชะเง้อหน้ามองไปยังป้ายประกาศ

ขณะนี้ประตูใหญ่ได้ถูกเปิดออก หัวหน้ากิจการพระราชวังออกมาประกาศว่า “แถลงประกาศ!”

ในที่สุดวินาทีที่ตั้งตารอคอยก็มาถึง เหล่านักเรียนต่างก็รีบเข้าไปดูประกาศ

“ว้าว! ผ่านแล้ว ข้าอยู่ในลำดับดีมาก!”

“สวรรค์ย่อมเมตตาคนที่มีความเพียรพยายาม แม่ ลูกเราทำได้แล้ว!”

“ท่านพ่อท่านแม่ หลังจากพร่ำลำบากบากบั่นร่ำเรียนมา ในที่สุดลูกก็ผ่านแล้วขอรับ!”

นักเรียนที่ประสบความสำเร็จกระโดดสูง พวกเขาดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หลังจากถูกตระกูลขุนนางปราบปรามมาหลายปี ในที่สุด พวกเขาก็มีโอกาสที่จะเปล่งประกาย ความพยายามหลายปีมานี้ไม่สูญเปล่าเลยจริงๆ!